• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jaga Jazzist, Shining, Franco Saint de Bakker @ Domino 2005

“It promised to be a really jazzy summer.”
10 april 2005, AB, Brussel (BE)

Tekst: Karen Stevens

Beeld: Frederik Van Rumst

Publicatiedatum: 12 april 2005

Jazz is een gevaarlijk genre. Zal het beluisterbaar zijn voor het niet-conservatorium gepeupel? Zullen de ego’s de overhand nemen? Zal de dosis freejazz binnen de perken blijven? En vooral: zal het een onvergetelijke avond worden? Bang afwachten is de boodschap.

Franco Saint De Bakker, het swingende jazzcombo rond gitarist Elko Blijweert (o.a. Dead Man Ray en Rudy Trouvé Sextet), staat op het podium. Aanvankelijk neem ik aan dat ze nog aan het soundchecken zijn, vanwege de manier waarop de vele bandleden op het podium rondhangen. Maar nee, ze zijn al bezig.

Behalve hun gebrek aan sterallure, niets dan lof voor Franco. De set behelst zeer verscheiden fragmenten van de jazzgeschiedenis. Oude klassiekers van Duke Ellington, Sun Ra en Django Reinhardt passeren de revue, maar ook de nu al legendarische Queens Of The Stone Age-cover ‘No One Knows’ (met een bubbelende Blijweert op zang) staat op het programma. Daarenboven spelen ze enkele eigen composities, die zeker niet zouden misstaan in een rokerige jazzclub. Hoewel Blijweert er wegens technische problemen aanvankelijk wat beteuterd bijstaat, bloeit hij in de loop van de set helemaal op. Telkens wanneer een vaag freejazzstukje ten einde is, springt hij op als een verschrikte ree, intussen rusteloze gitaarsolo’s spuiend, waarna het refrein verbazend catchy losbreekt.

Na de geslaagde doortocht van Franco Saint De Bakker wordt het podium klaargemaakt voor Shining, een progrock-powerjazz kwartet uit Noorwegen. Met behulp van een elektrische klarinet, een saxofoon, een keyboard, gitaren en een doorzichtig drumstel komen de kerels van Shining tot een intense mix van zweverige freejazz en zinderende artrock. Frontman Jörgen Munkeby (ex-Jaga Jazzist) perst bij wijlen zelfs een metalriff uit zijn gitaar. De songs van Shining zijn intens, inventief en onvoorspelbaar. De toeschouwers worden op het verkeerde been gezet door het uitblijven van een opgebouwde uitbarsting of door de polyritmiek van de zeer bekwame drummer. De spanning blijft echter gedurende heel het concert bewaard, wat terecht zeer gesmaakt wordt door het publiek. Groots.

Jaga Jazzist valt de eer te beurt deze avond af te sluiten. Het tienkoppige collectief wordt zoals steeds door een overweldigende publieksrespons overspoeld. Elke stilte, elke eruptie, elke solo -kortom alles- wordt op uitzinnig gejuich onthaald. De glunderende Noren van Jaga laten het zich welgevallen.

Het enthousiasme van de tien jaar oude band is hartverwarmend. Denk aan de vreugde van de Polyphonic Spree, maar dan zonder toga’s. Vergeleken met Shining, dat uit dezelfde vijver komt, zijn ze wat braver en toegankelijker. De sfeervolle, ingetogen gedeeltes hebben een grotere rol gekregen dan voordien. Een strijkstok over een vibrafoon, een stille blazersolo, een ijle dwarsfluit….De aanzwellende klankenzee die op zulke stukken volgt, is telkens een bevrijding, die soms iets te lang uitblijft. Jaga is het sterkst wanneer ze laag voor laag naar een uitbarsting werken om dan uitzinnig te exploderen. Dat doen ze, naargelang het concert vordert, steeds vaker, maar de ‘Titanicmomenten’ die hieraan vooraf gaan zijn er soms te veel aan.

http://www.kindamuzik.net/live/709/jaga-jazzist-shining-franco-saint-de-bakker-domino-2005/9132/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709