• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ghinzu, Sharko, Girls in Hawaii

Grote belangstelling voor Waalse muziek in de AB.
12 februari 2004, AB, Brussel (BE)

Tekst: Karen Stevens

Beeld: Koen Bauters

Publicatiedatum: 17 februari 2004

Eerst gepland in de AB Box, wegens grote belangstelling verzet naar de grote zaal en dan nog uitverkocht. De Walen zijn fier op hun muziek. En terecht.

De jeugdige jongens van Girls in Hawaii worden omvergekrijst door de aanwezige Waalse fans. Tussen elke song en na elk woord van de zanger wordt er gejoeld, geroepen, geklapt, gegild. OK, ze waren goed, maar zo'n dolenthousiaste feedback had ik persoonlijk niet verwacht, gezien de intieme aard van het oeuvre. Ze zouden beter in een donkere club passen, maar zijn duidelijk euforisch over de enorme respons, dus waarom het hun afpakken. Hun zachte popdeuntjes met hier en daar een uitbarstingetje zouden niet misstaan in Duyster (Studio Brussel), waar ze wellicht ook gedraaid worden. Anders: shame on you Ayko!

Ook aan de doven die het met de trillingen der bassen in hun lichaam moeten stellen, hebben onze sympathieke Girls gedacht. Op het scherm achter hen worden filmpjes getoond met lachende kindjes, de zee, de meeuwen en vooral onze helden dollend in het bos, vrolijk kuierend op een parking en meer van die vertederende beelden. Ze passen bij de melancholische klanken, maar zijn er misschien een beetje over.

De Girls zijn goed, maar Sharko is beter. Van welke planeet is die David Bartholomé eigenlijk upgebeamed? Konijnachtig hoofddeksel, hyperkinetische en exhibitionistische neigingen en intussen nog uitstekende muziek maken erbij. Hij spreekt het overwegend Waalse publiek trouwens consequent in het gebroken Nederlands toe, waarvoor dank. Over de muziek kan ik kort zijn: ze rocken! Ze zijn maar met z'n drieën, maar de klanken die ze produceren nemen met gemak de zaal over.

Als inleiding tot de klassieker Clash P zingt Bartholomé's schoen als een volleerde buikspreekpop 99 Luftballons, waarop spontaan een wolk ballons en papiersnippers op het publiek neerdwarrelt. Dan breekt de hel los, het enthousiasme op het podium maakt de zaal wild, David laat zich op het balkon hijsen, veroorzaakt een Mexican wave en verdwijnt in de massa. Gelukkig komt hij terug en spelen ze nog enkele nummers, waaronder een vreemde cover van It's a Sad Sad Planet van de Evil Superstars en de intieme versie van I Went Down. Het is te vroeg gedaan.

Tijd voor de hoofdact, de Brusselse noisepopband Ghinzu. Hun traditionele entree, in maatpak en bepruikt, trekt meteen de aandacht. Het haar verdwijnt in het publiek en onze helden gooien zich op hun elektrorock met beats van hier tot in Tokyo. De pianoballads verschillen sterk van de aanstekelijke grooves van de andere nummers en hadden voor mijn part gerust mogen ontbreken. Voor de rest enkel lof. Frontman John Stargasm danst de ziel uit zijn lijf en dat is meer dan begrijpelijk. Hoe een mens tijdens dit concert kan blijven stilstaan mag een raadsel genoemd worden. Ghinzu, de groep die bijwijlen vergeleken wordt met dEUS en zelfs Radiohead, voelt zich trouwens niet te goed voor een covertje van Eminem. Verder zijn ze groovy, sexy, cool, heavy, catchy, rock-'n-roll, kortom: goed.

Het was een mooie avond in de Ancienne Belgique. Het enige minpunt: waarom zijn deze groepen niet bekend in Vlaanderen en Nederland? Dit is een oproep! Meer Walen op de radio! Nu!

http://www.kindamuzik.net/live/709/ghinzu-sharko-girls-in-hawaii/5186/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709