http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Dour Festival

A camping flight to the real paradise?
10 juli 2003, St.-Ghislain (BE)

Tekst: Joop van Vlerken

Publicatiedatum: 21 juli 2003

Het Dour festival mag zich met 110.000 bezoekers, verspreid over vier dagen, tot de grotere festivals van België rekenen. Het terrein bevindt zich bij het plaatsje Dour in het zuiden van het land. Het festival viert dit jaar haar 15e verjaardag. Toch staan er niet echt (hele) grote namen op het programma. Natuurlijk, er komen bands als Therapy, Biohazard, Clawfinger en The Wailers, maar dat zijn niet bepaald de namen die het op dit moment nog goed doen. Wat vooral opvalt, is dat Dour erg breed geprogrammeerd is. Er staan reggae-artiesten van allure, maar er spelen ook veel hardcorebands. Tevens spelen er veel Franstalige groepen en enkele Amerikaanse en Engelse undergroundbands. Met twee grote podia (The Red Frequency Stage en The Last Arena) en vier tenten (Cannibal Blue Stage, Popbitch Zone, The Magic Tent en La Petite Maison Dans la Prairie) is er eigenlijk voor iedereen op elk moment wel iets te zien.

Dour is vooral leuk, omdat het anders is dan de Nederlandse festivals. Het is niet superstrak georganiseerd, het geluid wil nogal eens kraken en je kunt vanaf de camping gewoon met je blikje bier het festivalterrein oplopen. Mojo is hier de grote afwezige en dat is merkbaar. De prijzen zijn laag en het festival heeft niet de uniforme uitstraling die Nederlandse equivalenten als Lowlands en Pinkpop hebben. De voertaal is echter Frans en dat is als Nederlander af en toe wel lastig, maar ach, 'deux bières' is ook zo geleerd. Dat er in België soepeler wordt omgegaan met softdrugs is op dit festival wel te merken, er wordt stevig geblowd en de joints hoeven niet verborgen te worden voor de politie. Net als Pinkpop vindt een gedeelte van Dour plaats op een renbaan. De omgeving is mooi en achter de parkeerplaats is een meertje, waarin sommige festivalgangers verkoeling vinden.

Op Dour is natuurlijk niet alleen de sfeer belangrijk - er moeten ook nog bands gezien worden. The Black Heart Procession treedt vrijdagavond op in de Popbitch Zone en geven een even indrukwekkend als deprimerend optreden weg. Eveneens op vrijdagavond zijn de opwekkende tonen van Zion Train te horen die La Petite Maison Dans la Prairie helemaal op zijn kop zetten. Op zaterdagochtend is het relaxed rocken bij The Cato Salsa Experience uit Noorwegen en op zondagavond is het meezingen met The Wailers. Dan nog even luisteren en kijken bij Yo la Tengo, die schitteren. Dit zijn slechts enkele hoogtepunten uit een selectie van 226 acts bestaande uit bands en dj's. Op Dour is het goed feesten, de camping-dj's draaien tot een uur of acht 's ochtends. Al voor de slapers is dat minder gunstig.

Deel dit artikel: