• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

COURTisane: (K-RAA-K)³ Label Night

Portables.tv; Stuur nu je sms bericht door.
01 mei 2004, Minnemeers, Gent (B)

Tekst: Frederik Van Rumst

Publicatiedatum: 09 mei 2004

Het 'kraak tot de derde macht'-label lijkt tegenwoordig omnipresent te zijn in het Vlaamse muziekcircuit. Ze hebben hun eigen festival, gaan samenwerkingsverbanden aan met honderd-en-een andere labels, organiseren optredens in gelijk welke vrijstaande club en herbergen een resem aan vernieuwende artiesten gaande van jong Belgisch talent tot obscure buitenlandse projecten. Nu ook kregen ze hun eigen avond toegeschreven op het jeugdige COURTisane kortfilmfestival. COURTisane, dat zich nu sinds drie jaar profileert als springplank voor creatieve zielen; zij het als professionele filmmaker, student, experimenterende kunstenaar of rasechte wereldverbeteraar, houdt wel van een uitdaging. Vandaar ook het experiment om een gewaagde maar explosieve cocktail te vormen tussen afzonderlijk stille beelden enerzijds en live muziek anderzijds. De creativiteit van gastorganisator (K-RAA-K)³ swingde de pan uit; zo schoven ze een hele cocktailbar met bijhorende behendige barmannen aan. Een vluchtige blik op het uurschema kondigde reeds een niet alledaagse line-up aan. Bands en DJ's leken lukraak door elkaar geplaatst, verscheidene muzikale stijlbreuken volgden elkaar op, maar vooral; De Portables zouden maar een half uurtje optreden?! Ook de Minnemeers leek een onorthodoxe keuze. Een gigantisch grote, lege ruimte, gevuld met allerlei opstellingen gemaakt uit plastieken kisten. De zaal was tevens ook versierd met, hoe kan het ook anders, drie videoschermen. Op het podium stonden een paar laptops opgesteld, de avond kon beginnen. Niet?

De eerste act van die avond was Tuk, hij werd bijgestaan door visuele wizard Kurt D'Haeseleer. In verwachting van, produceerde een van de laptops een monotoon geluid, om het wachten toch nog iets attractiefs te geven. Die ene lichtjes kronkelende dreun bleef lange tijd aanhouden, tot iedereen zich opeens -samen met de geluidsman- afvroeg of ze misschien al begonnen waren. De gedachte was nog maar net ontsnapt of er kwam al beweging op gang. Krakende geluidscontrasten schuurden voorbij, zwepende en ruisende elektronische silhouetten weerklonken. De door Fennesz of Pita geïnspireerde geluiden klonken niet alleen verkwikkend fris, ze waren ook nog eens een leidende draad door de visuele kunstjes die op de schermen werden uitgebeeld. Of, hoe storing er in slaagt te boeien.

Extra aan de affiche, op het laatste moment toegevoegd, waren de twee van Qubogas. Dit project was niet zozeer per se op muziek gebaseerd, het draaide eerder om een moderne kunstvorm. Een computergestuurde animatie die random en/of met hulp van de muis artificieel zijn voorkomen bepaalde was het hoofdaspect. Daarbij werd er ook nog wat ruis geboetseerd naargelang de animaties. Het klinkt misschien boeiend, het was het echter niet. Wat je zag was een ongecoördineerd hoopje kleuren en vormen, met daartussen een muiscursor die als een gek over het scherm manoeuvreerde. Ook als er muzikaal eens iets hoorbaars klonk, leek dat ook eerder op het toeval te berusten.

Pram bracht het er dan weer beter vanaf. De laptops werden even deels opzijgeschoven en maakten plaats voor een heel arsenaal aan instrumenten. Dit uit Birmingham afkomstige kwartet bracht met onder andere een saxofoon, drum, trompet, accordeon en drumcomputer een stijl die eenvoudigweg valt te beschrijven als filmmuziek. Meestal klonk het geheel als een soort van big band die ouderwetse films begeleide. De stukjes film leken niet altijd even vriendelijk. Zwart witte, bloederige films vloeiden vreedzaam over van stop-motion animatiebeelden naar de een of andere onbekende ziekelijke b-film en terug naar romantische Spaanse liefdesverhalen. De meer dan originele visuele mengeling paste dan ook perfect bij de zweverige muziek. En net toen we op het punt stonden weg te dommelen in een vredige nachtmerrie, eindigde de freakshow.

Volgende ten tonele, Velma. Deze Zwitsers brachten een knap staaltje van intieme postrock. Schitterende popnummers werden uitgesponnen tot geweldig fascinerende gekten. Christophe Jaquet had dan ook zo'n zachte, kinderlijke stem, die wonderwel in het geheel paste. Denk hierbij aan een Broken Social Scene of Manitoba. Het begin was nochtans weinig belovend. Ten eerste had de zanger zijn looks helemaal tegen, ook al behoorde dat deels tot de act. Zijn outfit leek hij geleend te hebben van wijlen Xavier De Baere. Een debardeur met daaronder bretellen, een broek opgetrokken tot hoog boven zijn taille en een visbokalenbril. Daarbij kwam dan nog zijn bizarre houding; zijn schouders hoog opgetrokken, elke keer als een nummer begon door te draven hield hij het bij eenzelfde aantal sullige bewegingen. Dit was een concert om met de ogen dicht te volgen. Ook de eerste noten klonken als een soort van hardcore-deathmetal, met bijhorende brullende stem. Maar zodra het was begonnen, werd de sfeer honderdtachtig graden omgekeerd. Noem het beginnummer maar een aandachtstrekker.

Daarna stond er een DJ op het programma. De gewone basis fuifnummers met een vreemde twist. Maar het haalde wel alle snelheid uit de avond. Al gauw werd duidelijk dat het publiek weinig enthousiast was om te dansen. Al gauw werd duidelijk dat ze allen stonden te wachten op het nakende optreden.

Namelijk dat van De Portables. Maar wat kreeg het publiek precies voorgeschoteld? Ze mogen ongetwijfeld België's grootste band van dit moment genoemd worden. Hun recente 'Girls Beware!' was een ongerepte parel, een kunstwerk vol van liefde. Waar deze groep eveneens voor bekend staat is hun humor. Vooral tijdens hun optredens is dat al meermaals gebleken. Ze hebben in het verleden reeds allerhande fratsen uitgehaald. Ter plaatse muziek verzinnen bij een voetbalmatch of de soundtrack voor een Wallace & Grommit-filmpje opvoeren. Geen stap is hen te veel. Welnu, het werd deze avond nog net iets extremer. Met een brede grijns betraden ze het podium. Wio en Bertrand positioneerden zich achter hun synthesizers, Jurgen kroop achter zijn laptop en Hans stond er maar wat te staan. De laptop werd even aangeraakt, de muziek werd aangezet. Een vette housebeat vulde de zaal, waarna, volledig uit de maat, de groepsleden deden alsof ze speelden. De Portables kwamen niet om te spelen, ze brachten een playbackshow. Verbazing alom, maar vooral verschrikkelijk grappig om te zien. Ook de visuals waren tot in het kleinste detail af. Op het scherm werden homemade filmbeelden geprojecteerd, en na nog geen minuut kwam er over meer dan de helft van het scherm een banner te voorschijn met als opschrift: "Portables.tv, stuur nu je sms bericht door!". Als even later bleek dat het sms systeem nog effectief bleek te werken was de kous helemaal af. Wat we daarna nog voorgeschoteld kregen: Jurgen die pathetisch mee stond te lippen met strofen van echte Portables-nummers eveneens in een house-jasje gestopt, Hans die als een gek stond te raven waarna hij van het podium viel, een heuse stripteasedanseres kwam het publiek alsook de groep verleiden, mensen uit het publiek werden op het podium gehaald om mee te dansen en een synthesizer werd volledig in de vernieling gemept. Muzikaal was het niks, maar qua amusementswaarde scheerde het hoge toppen.

Wat daarna volgde was meer DJ-werk, maar de meesten uit het publiek hadden het toen wel al gehad. Moe maar tevreden dropen we af.

» Bezoek Courtisane's website
» Bezoek (K-RAA-K)³'s website
» Bezoek Qubogas' website
» Bezoek Prams website
» Bezoek Velma's website
» Bezoek De Portables' website

http://www.kindamuzik.net/live/709/courtisane-k-raa-k-label-night/5958/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709