• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

5 Days Off 2003 :: Dag 3

Dansende, schrijvende en orkaankrachtige meisjes
18 juli 2003, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Theo Ploeg

Beeld: Caroline Grijsen

Publicatiedatum: 19 juli 2003

Er trekt iemand aan mijn shirt. Het meisje achter de Melkwegbalie kijkt me geïrriteerd aan. Ik draai me om en kijk in de ogen van een zestienjarig meisje. "Sta jij ook op de gastenlijst?", vraagt ze. Zonder mijn antwoord af te wachten ratelt ze door. "Wij wel!" Ze wijst haar vriendin aan die een stukje verderop naar de grond staart. Ze drukt me de flyer van 5 Days Offonder de neus en wijst op het 3voor12 logo. "Hier schrijven we voor. Leuk hè? Ze hebben ons gevraagd! Voor een frisse kijk enzo. En jij? Waar schrijf jij voor?" "KindaMuzik," zeg ik duidelijk articulerend. Glazige meisjesogen kijken me aan. Ik draai me om en besteed verder geen aandacht meer aan het meisje dat nu druk met haar vriendin staat te praten.

Gelukkig is het nog niet druk. Dat geeft de tijd om de zalen eens goed te verkennen. Toegegeven, gezellig is de Melkweg al jaren niet meer, maar de aankleding mag er zijn. In de Oude Zaal zijn amper mensen te vinden. Toch blaken Terry Toner & Herr Arter van de energie. Hun futuristische electro is erg aanstekelijk, al laten ze in hun enthousiasme nogal wat mix-steekjes vallen. In de Max weet Amsterdammer Dab een groepje meisjes al heftig aan het dansen te krijgen. Zijn energieke mix van 2step, breakbeat met vlammende bassen en dub leent zich er dan ook uitstekend voor. De armen en benen zwiepen atletisch van links van recht en van voor naar achter. En zo verandert de Max zowaar in een heuse dancehall.

Tegen twaalven druppelt de Melkweg langzaam vol. Terry Toner & Herr Arter draaien lustig door en voeden het publiek onbewust op: twintig jaar electro geschiedenis in een notendop. Wanneer Dab in de Max het stokje overgeeft aan stadsgenoot San Proper wordt het helemaal een dolle boel in de Oude Zaal. Niet alleen wacht iedereen gespannen op het optreden van de Chicks On Speed dat elk moment kan beginnen, ook draait Proper de door Dab vakkundig opgebouwde spanning om zeep met zijn slappe house met Caribische invloeden.

Nee dan de Chicks. Ze mogen dan naar eigen zeggen de laatste twee jaar veel geleerd hebben over muziek maken, instrumenten bespelen ze nog steeds niet. Dat hoeft ook niet, want de dames weten het publiek ook zo wel in te pakken. Om een beter zicht te hebben verhuis ik naar het balkon. Als ik even later naast me kijk staat daar het meisje dat ik bij de kassa ontmoette. Zij en haar vriendin hebben zich flink opgedoft op de Melkweg toiletten. Haar mascara is uitgelopen, haar korte zwarte haar in pieken alle kanten op gezet en haar lippen dragen de kleur zwart met zilveren glitters. Ze lacht naar me. Lekker trashy denk ik. Net als Chicks On Speed. Als een orkaan bewegen ze over het podium. Heerlijk meescanderend met de muziek uit de Apple Notebook. En iedereen wil erbij zijn, waardoor de Oude Zaal zowat uit z'n voegen barst. Waarom laat de Melkweg altijd zoveel mensen binnen? Relaxt is het allerminst. Op naar het Melkweg café dus.

Het meisje volgt me door de mensenmassa heen. Buiten staat een jongen met een digitale camera. Hij gunt me geen blik waardig, maar kijkt verrast naar het meisje dat na mij de zaal uitkomt. Hij klampt haar meteen aan. Terwijl ik naar het café loopt, hoor ik haar schreeuwen: "Hé! Wat leuk! Daar schrijf ik ook voor!"
Een uur later heeft de massa zich van de Oude Zaal naar de Max verplaatst. De drukte en de fraaie aankleding maken de zaal zowaar nog gezellig. Maar wel té druk. Audio Bullys weten wel raad met deze groep bleke Hollanders. Zij prediken de dans van de straat. Het lo-fi vervolg op 2step zogezegd. Live voegen ze niet veel toe aan de plaat. Van een dance-set is ook al geen sprake. Toch slaan ze ze zich er goed doorheen. Vet Londens accent en diepe rollende bassen doen het immers altijd goed wanneer de temperatuur zo hoog ligt als vannacht. Jammer alleen dat de Melkweg geen Carlsberg tapt.

DJ Sneak en Anthony Rother laat ik schieten. De laatstgenoemde zag ik een maandje geleden nog en de eerste kan mijn plotseling opzettende allergie voor mensenmassa's niet in de kiem smoren. Op naar de uitgang. In mijn ooghoek zie ik het meisje. Ze heeft verdomd alweer iets anders aan. Nu draagt ze een pofbroek met daaronder schoenen met lange punten, het haar opgestoken, de make-up een replica van de regenboog uit stipboeken. Ik denk onwillekeurig terug aan de tijd dat ik in de kelder van de Graansilo - met haar dat in mijn ogen viel en eyeliner rond mijn ogen - danste op stampende industrial en ebm. Ze ziet me en zwaait. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van een verlegen meisje met een kladblok in de hand. Snel beweeg ik naar rechts. In mijn ooghoek zie ik dat het verlegen meisje op het andere meisje afloopt. Wanneer ik langs de kassa naar buiten loop, hoor ik haar schreeuwen: "Hé! Daar schrijf ik ook voor!"

» Ga terug naar de 15 Days Off Live index

http://www.kindamuzik.net/live/709/5-days-off-2003-dag-3/3616/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709