• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

10 Days Off 2004 - Dag 05 :: De Vooruit

Duitsland leek te heersen in De Vooruit met overtuigende dj- en live-sets, maar het was een Amerikaan die met de titel lopen ging: Jeff Mills is en blijft de allergrootste.
21 juli 2004, De Vooruit, Gent (B)

Tekst: Vincent Romain

Beeld: Andreas Delmelle

Publicatiedatum: 22 juli 2004

White Room
We werden in de Vooruit verwelkomd door de beruchte Basic Channel nummer 9 en daarmee wisten we al dat het flink goed zou zitten die avond. Bron was DJ Senjan die werkelijk schitterend opwarmde, zo goed zelfs dat hij al vroeg het hoogtepunt op deze verdieping zou worden. Dubby minimale techno met veel M-Plant en Basic Channel was zijn devies en al voor twaalven kreeg hij een groot deel van de aanwezigen aan het dansen. Daarna zette de co-producer van het Stijn-geluid het met een niet nader genoemde compaan op een stevig potje freaken voor een al even geslaagde live-set. Ook hier daverend minimalisme met een pleiade aan drumsounds afgewisseld met af en toe een meer dubby geluid à la Chain Reaction en knipoogjes naar Richie Hawtins Plastikman en de Duitse tech-housebrigade van Kompakt en Villalobos. En hij is ook zo een van die producers die kracht kunnen halen uit niet meer dan een zorgvuldig geplaatse kale beat. Zeer fijntjes en dat vond ook het publiek.

Superpitcher mocht daarna DJ-gewijs overnemen en zette in met dromerige house en techno met de nodige popaccenten. Heel zijn set zou een afwisseling worden tussen zacht en hard. Af en toe haalde hij een stevige electroclasher boven om daarna weer meer te gaan glijden met die typisch Duitse glaciale nostalgische housevariant. Vooral heel mooi was het.

Jorg Bürger aka The Modernist (foto onder) schakelde met zijn laptopoptreden dan weer in een iets hogere versnelling. Pompende technobeats met minimale housestabs werden afgewisseld met vocale tracks. Maar op de lange termijn zat er toch iets te weinig variatie in 's mans performance. Een beetje het gevoel dat je ook bekruipt bij het beluisteren van zijn platen: technische perfectie maar een tekort aan gevoelens. Niet slecht maar we hadden meer verwacht.

Afgesloten werd er door Kompakt-kopstuk Tobias Thomas die de labelstijl netjes inkleurde met clickhouse, electro-techno en meer zweverige deunen. Technisch zat het ook meer dan goed bij deze man, die, het begint een gewoonte worden bij die Duitse DJ's, als een gek mee opging in de muziek. Maar om echt brokken te maken ontbrak het hem spijtig genoeg aan het publiek dat zich terecht gelijkelijk over de twee andere Rooms had verspreid.

Main Room
De Main Room stond, zoals steeds al tot nu toe op deze editie, in het teken van de pompende beat. Snof(f) (wederom gezegend met het coolste t-shirt van de Days Off) mocht opwarmen en deed dat met klasse. Geen technogenre werd onberoerd gelaten. Diepe progressive techno, snerpend minimalisme, rockende Kompakt-beats, een klassieker van 69, alles kon en mocht. Onder zijn bewind liep het er dan ook langzaam maar zeker vol.

En dan was het tijd voor The Wizard. Jeff Mills bewees nog maar eens dat hij op het gebied van techno gewoonweg de allergrootste is. Ze moesten alleen voor hem dan wel een ander mengpaneel installeren zodat er eventjes (en voor de eerste keer) radio silence ontstond, het wachten was meer dan de moeite waard. Het begin was zoals traditioneel top- en topzwaar. Na de a-capellaversie van Underground Resistance's 'Transition' barstte de hel los. Bonkende beats, onmenselijke snelheden, boosaardige tribale drums, twintig platen op een klein kwartier, drie platendraaiers in de mix, de staalwalserij toongezet. Maar het was beter vol te houden dan onder Laurent Garnier, toen de kamer van de hitte uit zijn voegen barstte. De man had er blijkbaar ook rekening mee gehouden want hij lastte af en toe een nummer in met wat diepere geluiden. En zowaar, dat we het nog moesten meemaken, hij ging zelfs even e-lec-tro draaien. Giorgio Moroders 'The Chase' kwam voorbij en even later zelfs 'The Robots' van Kraftwerk. Verder in de mix regelmatig een klassieker van Luke Slater of Tyree Cooper, dansen zouden we, of we wilden of niet. En zoals steeds was het op technisch vlak om de duimen en vingers bij af te likken: backspins, crossfadermagie en alle andere foefjes, de man heeft het onder de knie als geen ander. En hij werd ook nog eens geholpen door een werkelijk magistrale lichtbegeleiding. Het was al een tijdje geleden dat we hem nog hadden aangedurfd, maar hij blijft de grootste. Welcome back, Jeff!

Ballroom
De ballroom werd vergast op een avondje Poker Flat. Martin Landsky bleef de labelstijl trouw maar hij slaagde er maar niet in om gensters te slaan. Hij bouwde op met minimale en dubby mengeling van house, techno en electro in de bekende Poker Flat-stijl. Maar hij deed dat zo traag dat hij na anderhalf uur nog niet helemaal in de juiste groove zat. Dit was niet opwarmen maar oplauwen. Kon beter.

Dan was het tijd voor de liveset van de Märtini Brös. De jongens hadden er meer dan zin in en slaagden erin om bun vibe naar het publiek over te brengen. Electropop uit analoge machines, de occasionele gitaarsolo en gerinkel van de tamboerijn sloten naadloos op elkaar aan. Disco, electro en pop werden aan elkaar voorgesteld en er werd een feestje gebouwd. Hun bindteksten waren bovendien ontzettend grappig en vertoonden een enthousiasme (ja ja, die Duitsers) dat aan het wonderlijke grensde. Een prachtig en vrolijk optreden. Laat maar komen die Märtini Brös.

Afsluiten in grote stijl was de taak die labelbaas Steve Bug zich had opgelegd. En dat deed hij absoluut. Minimale electro, house en techno maar zoveel beter dan Martin Landsky. Hij speelde plaatjes en had ook zijn Powerbook meegebracht waar hij het ene funky ritme na het andere uithaalde. Ook hij verwees nog eens naar de alomtegenwoordige acid-revival met klassieke toppers van The Housemaster Boys ('House Nation') en Ecstacy Club ('Jesus Loves the Acid') maar haalde ook met regelmaat heel diepe housegrooves (zoals bijvoorbeeld Âme's wondermooie 'Nia') uit zijn platentas. En voor deze avond krijgt hij de prijs van de meest enthousiaste DJ. Wild dansend en gesticulerend, het publiek opjuttend zette hij voor die laatste uurtjes de fik in de Ballroom. En laten we ook hier niet vergeten een vet compliment achter te laten aan de jongens van het licht die Bugs minimale tweakende house gepast kracht bijzetten door het kundig aanwenden van de stroboscoop en een prima lichtshow. Besluit: Schitterende avond weeral in De Vooruit. En op naar dag 6!

» Lees het verslag van Dag 06 :: De Vooruit
» Lees het verslag van Dag 06 :: ICC
» Lees het verslag van Dag 04 :: De Vooruit
» Lees het verslag van Dag 04 :: ICC

http://www.kindamuzik.net/live/709/10-days-off-2004-dag-05-de-vooruit/6745/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709