Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor 5 Days Off moest je dit jaar vooral in de Melkweg zijn. KindaMuzik ging er drie keer een kijkje nemen, want ondanks de niet wereldschokkende programmering was er genoeg spannends te beleven in de grootste keet van Amsterdam. Een terugblik op talloze mooie momenten én een groot dieptepunt.
Woensdag: The Field en Moderat
Hela, wat doen al die hoge hakken in de Melkweg? Zitten we wel goed? Is dit wel de openingsavond van 5 Days Off? Jazeker, want een modeshow opent dit jaar het dance festival. Met 'Wearables', hightech kledingstukken voor de toekomst. Een deel van de hipperdepippe fashion victims blijft hangen voor het nachtprogramma, waarvan The Field [foto onder] en Moderat [tweede foto hieronder] de meest opvallende namen zijn.
Het Zweedse The Field bewees onlangs met het sterke album Yesterday & Today geen eendagsvlieg te zijn. Maar werkt de hypnotiserende neotrance & triptechno ook op het podium? Nou, reken maar! De toevoeging van een bassist en live drummer blijkt een slimme zet. Want dirigent Axel Willner wint met z'n stoïcijnse podiumpresentatie geen harten. Zijn beats doen dat gelukkig wel.
Ook Moderat zet een puike set neer, waarbij vooral de visuals veel indruk maken. Het Duitse trio combineert de energie van Modeselektor met de snik van Apparat, maar mag nog wel wat schaven aan de set - er vallen iets te veel stiltes. In de Oude Zaal krijgen dj’s Jesse Rose en Henrik Schwarz alle ruimte om hun deephouseproject Black Rose [foto onder]uit te venten. Dat doen ze kundig. Rose werpt de platen op die Schwarz vervolgens ter plekke remixt of anderszins verbouwt. De enige die niet verrast is de Braziliaan Gui Boratto, die een degelijke maar ook wat plichtmatige trance-set speelt vanaf een leeg podium. (RP)
Donderdag: dubstep
Groot gelijk hebben ze bij 5 Days Off, dat ze de hele donderdagavond in de Melkweg aan dubstep hebben gewijd. Want het geluid uit Londen is misschien wel de spannendste elektronische muziek sinds de opkomst van house en techno. Dat het genre steeds meer gezichten kent, blijkt deze avond in de Melkweg. Terwijl Juha en Cinnaman de Oude Zaal trakteren op spannende, haunting melodieën met af en toe een snare die als houvast dient, staat Gomes met zijn bassheavy floorfillers heerlijk balletjes in open doel te koppen. Magnetic Man bromt er vervolgens ook niet al te moeilijk op los – een verstandige keuze met een bomvolle Max tegenover je.
Dan pakt de ultra-Amerikaanse entertainer The Gaslamp Killer [eerste foto] het toch anders aan. Rake opmerkingen als "I am the motherfucking Gaslamp Killer!", "I can see you motherfuckers!" en "Oh my God!" passen precies bij de rest van zijn uitbundige voorkomen en luiden een set in die overloopt van de smerige breaks en meeslepende hiphop.
De Schot Rustie draagt zijn petje als Ali B en trakteert het publiek op een flinke dosis rave. Eén die, ondanks zijn jonge leeftijd, sterk teruggrijpt naar het werk van artiesten zoals The Prodigy uit het begin van de jaren negentig. Tegen het eind van de avond blijkt dat dubstep in Nederland groter is dan ooit: Skream staat van top tot teen te glunderen terwijl hij het springende publiek grote-zalen-dubstep en met synths overladen drum 'n' bass naar het hoofd slingert. (CdW)
Zaterdag: Chris Cunningham
Chris Cunningham mag zich heugen in een enorme fanschare, een hele prestatie voor een cultregisseur die niet bepaald makkelijk te verteren videoclips en -installaties maakt. De Rabozaal van de Melkweg zit dan ook tot de nok vol als het filmavondje begint. Helaas is het al snel over met de pret, want Cunningham loopt tegen technische problemen aan. Als die eenmaal zijn opgelost maakt de cultheld zich er met een schandalig jantje-van-leiden vanaf. Thuis de dvd uit de 'Director's Series' opzetten levert hetzelfde op. Beetje Aphex Twin, wat 'Rubber Johnny', de video-installatie 'Flex'; je vindt het vrijwel allemaal ook zo op Youtube.
Drie schermen en een lullige groene lasterstraal; het mag niet verbloemen dat Cunningham op 'play' drukt en live teleurstelt. Met als zieltogend dieptepunt wat National Geographic Channel-achtige sterrenstelselbeelden die overgaan in vintage Star Wars. Zucht, wat een klucht. Nee, dan Ryoichi Kurakawa, die in het voorprogramma laat zien wat hedendaagse cutting edge videokunst in een livesetting écht kan én behoort te zijn. (SS)
http://www.kindamuzik.net/live/5-days-off-festival/5-days-off-2009-vaak-spannend-soms-saai/18923/
Meer 5 Days Off Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/5-days-off-festival
Deel dit artikel: