• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

22-Pistepirkko

Het geroezemoes was oorverdovend en maakte de muziek tot muzikaal behang.
26 september 2006, Rotown, Rotterdam

Tekst: Jelle Schuilenburg

Publicatiedatum: 30 september 2005

Soms is het jammer dat concerten sociale gebeurens zijn. Dat je van alles te bespreken hebt met je muzikale compagnon en tegelijkertijd ook naar de band wilt luisteren. Gisterenavond in Rotown leek het wel alsof iedereen in de zaal, voornamelijk ‘oudere jongeren’, zijn beste vriendjes en vriendinnetjes had meegenomen. Het geroezemoes was oorverdovend en dat zorgde ervoor dat de Finnen van 22-Pistepirkko vaker op de achtergrond speelden dan op de voorgrond. Het was wel erg mooi muzikaal behang, dat moet gezegd worden.

Opgericht ergens in het noorden van Finland (God zij met hen!) in 1980, bestaat 22-Pistepirkko uit een gitarist/zanger, een drummer/zanger en een bassist die af en toe zijn instrument verruilt voor het keyboard. Het eerste dat opvalt wanneer de band het podium betreedt zijn de doorleefde koppen van het stel, waar de heren Dylan, Young en Waits nog jong bij af steken. Gelukkig zijn we niet naar Rotown afgereisd voor uiterlijke schoonheid. Wij zijn hier voor de eclectische muziek van de mannen van 22-Pistepirkko en met de muziek zit het wel goed. Garagerock, electro, blues en af en toe wat folk, het komt allemaal voorbij.

Het concert maakt het een flitsende start met veel up-tempo rammelende, doch strakke rock. Rauwe, oneffen gitaarpartijen, donderende baslagen en grof geweld op de drums: The Velvet Underground is nooit ver weg. De hoge ijle stem van de zange/gitarist doet soms denken aan het ongegeneerde vals zingen van Neil Young maar kent wel een zeker uniciteit. Het Engels dat zijn mond verlaat heeft eigenlijk weinig met die taal te maken, maar is een eerder onverstaanbaar gebral vol accenten uit het onbegrijpelijke Fins. Halverwege het optreden volgt een akoestisch intermezzo, dat door het publiek wordt aangegrepen om de koetjes en kalfjes waar men aan het begin van het optreden mee begonnen was, nog eens nader door te nemen. Wat verstaan wordt van de muziek klinkt erg goed, maar de irritatie over de asocialen is niet van de lucht.

Wat volgt is nog een half uur rammelende rock en na een uur en twintig minuten te hebben gespeeld, verlaat de band het podium. Het publiek lijkt ook uitgekletst want het etablissement stroomt snel leeg. Wij grijpen de gelegenheid aan om, met een glas bier in de hand, de zin en onzin van het leven te bespreken. Wat zouden we toch zonder muziek moeten!

http://www.kindamuzik.net/live/22-pistepirkko-6551/22-pistepirko/10667/
Meer 22-Pistepirkko op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/22-pistepirkko-6551