• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

5 DAYS OFF 2005 :: DAG 05 :: Melkweg

Het verschil tussen lieve jongens en stoere mannen.
17 juli 2005, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Omar Muñoz-Cremers

Publicatiedatum: 18 juli 2005

De zondag in de Melkweg is een van haarscherpe contrasten in het continent van techno. In de grote zaal mag Speedy J (foto rechts) zijn minder experimentele kant laten zien in een zogenaamde collabs session met de oude trancemeester Chris Liebing. Het is vanaf het startsignaal beuken in een soort testosteron hardtrance-stijl en het blijft beuken. Best fascinerend en ook eigenlijk wel goed maar uiteindelijk een totaal achterhaald geluid. Het doet me ook denken: zegt de fysionomie van de DJ iets over zijn muziek? Want het verschil in lichamen lijkt alles te zeggen: Liebing lijkt ontsnapt uit de sportschool en kan alleen nog zijn lichaam bewegen op de bassdrum alsof hij een soort alternatieve pushups doet.

In de immer gezelligere oude zaal is Michael Mayer (foto onder) een compleet andere verschijning: mager met brede schouders die lijken te zijn geschapen om subtiel te bewegen op de lover’s techno die hij direct de langzaam vollopende zaal in laat zweven. Mayers bijnaam zou vanaf heden De Verleider moeten zijn. Hij is een geduldig man, iemand van de lange opbouw, die kalm maar zelfverzekerd een dansvloer in zijn macht krijgt. Heel bedeesd, fluisterend laat hij de vrouwen eerst dansen (een negatievere insteek zou stellen dat dit de Kompakt-stijl als smaakvolle pensioneringhouse waarmaakt.) Hij kruipt pas uit zijn (gespeelde) introverte houding wanneer hij de wending in zijn eigen remix van Nathan Fake’s ‘Cohed’ met vingergebaren begeleid. En vanaf dat moment neemt de intensiteit gestaag toe. Mayer blijft echter vooral geïnteresseerd in verleiden, in de “eerste kennismaking”, de opbouw van tracks, hij is geen man van lange climaxen of roffels. Spiksplinternieuwe tracks zoals zijn remix van Baxendale’s fantastische ‘I Built This City wisselt hij af met oude favorieten als de wollige Superpitcher remix van Carsten Josts ‘You don’t need a weatherman’ om iedereen mee te krijgen met Justus Köhncke’s meesterwerk ‘Homogen’. De man lacht tevreden naar zijn geliefde, de dansvloer.

Nathan Fake volgt en ziet er uit als een lief jaren zeventig jongentje. Zijn laptopset begint als een ode aan My Bloody Valentine in een digitale wervelstorm. Maar ergens in dat geweld zit de cadans al verstopt die plotseling overgaat in een dwingende beat en Fake op slimme wijze onderbreekt en lanceert met kleine geluiden, ratels en roffels. Eindelijk is hier dan een technoproducer die met een laptop dezelfde intensiteit weet te bereiken als een DJ. Hij lijkt toch al de man van het moment te gaan worden, houdt hem in de gaten. Zondag winnen de dromende jongens het dus van de stoere mannen. Zoals het hoort.

http://www.kindamuzik.net/live/15-days-off/5-days-off-2005-dag-05-melkweg/10093/
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off