Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tien Noren op een rij, in Twin Peaks zouden ze er helemaal dol van worden. Als ze nog een instrument ter hand nemen en zich Jaga Jazzist noemen dan wordt het publiek in Paradiso ook een beetje opgewonden. En terecht. Wat een show zetten deze negen heren en een dame neer. Wat een energie, wat een talent. Beginnend met ‘All I Know Is Tonight’ van hun nieuwste album ‘What We Must’ (Ninja Tune) werkten ze de andere zes stukken van het album af in versies die vele malen opwindender en scherper waren dan de studioversies. Ze hadden genoeg ruimte voor solo`s en improvisatie. Op het ingetogen ‘Swedenborgske Rom’ legden ze hun instrumenten neer voor een magisch stukje a capella. Vaak genoeg zochten ze de rust op en gingen dan aan de slag met effectenboxen, een Rhodes en een laptop. Om iets later weer flink te rocken op hun geheel eigen manier.
Bruisend ontspoten prachtige melodieën uit hun broeierige mix boordevol jazz, rock en knisperende elektronica. Soms verdween alles in een stomende brij van geluid. Dan speelde drummer/entertainer Martin Horntveth iets te fanatiek waardoor hij de anderen overstemde. Andere momenten bleef alles harmonieus overeind zodat de instrumenten duidelijk waren te onderscheiden. Zoals op het schitterende ‘Oslo Skyline.’ Of op oudere nummers als ‘Another Day’ en ‘I Could Have Killed Her In The Sauna.’ Met de drie toegiften erbij duurde het concert zo`n half uur langer dan de bedoeling was. Na zo`n drie en een halve maand toeren zijn de Noren nog steeds niet moegespeeld. Ook vanavond wisten ze weer te overtuigen.
Vervolgens mocht Cassie6 zijn plaatjes opleggen. Tamme lounge en aanverwante aan chronische gezapigheid onderhevige genres kwamen voorbij. Misschien is dit leuke achtergronddecoratie als je in je iets te dure zwembroek aan je iets te dure drankje zit te nippen bij de hipste strandtent in de omtrek. Met creatieve muziek heeft het echter bar weinig te maken. De waanzinnige Sa-Ra remix van Four Tet`s ‘Sun Drums and Soil’ sprong er dan ook meteen boven uit. Na een klein uur pure verveling begon Gilles Peterson met zijn set. De beste man schijnt een legende te zijn dankzij zijn wekelijkse radioshow voor de BBC. Maar dat mocht niet helpen. Hij wist geen moment te boeien. Het moest allemaal funky en soulful zijn vanavond, geserveerd op een tropisch temperatuurtje. Badend in behaaglijkheid sloeg de lamheid toe. Een fris, Noors windje zou goed doen. Het hippe publiek dat langzaam binnen stroomde vond het echter geweldig.
Afgestompt door zoveel gezapigheid was het tijd om naar de kleine zaal te vluchten. Daar was KC The Funkaholic bezig, de man achter de Kindred Spirits-avonden in Paradiso. Daar kun je terecht voor alle ‘soulful, spiritual music,’ aldus de site. Zo ook vanavond. De plaatjes die op de draaitafels belandden hadden een hoog glitterbol-gehalte en waren geïnjecteerd met een flinke dosis zwarte soul. Hier was het goed toeven in afwachting van Wunmi – de vertegenwoordigster van de Afrofusion die eerder samenwerkte met namen als Osunlade, Trüby Trio en Masters At Work. Samen met een vijfkoppige band speelde ze liedjes van een album dat ergens in het volgend jaar gaat uitkomen, zo beloofde ze ons. Ondanks haar energieke optreden werd het nergens echt spannend. Haar verschijning, haar kapsel in het bijzonder, en haar soepele danspasjes waren echter leuk genoeg om een uurtje naar te staren. Toen was het tijd om te vertrekken. Het hoogtepunt van de avond was al lang geleden afgelopen.
foto uit het archief
http://www.kindamuzik.net/live/15-days-off/5-days-off-2005-dag-03-paradiso/10078/
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off
Deel dit artikel: