• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

5 Days Off 2005 :: Dag 02 :: Paradiso

Een grensverleggend avondje.
14 juli 2005, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Thijs Menting

Publicatiedatum: 16 juli 2005

Paradiso was donderdagavond het Mekka voor de liefhebber van Intelligent Dance Music (IDM). Autechre, de grondleggers van het genre, waren aanwezig. Net als Christian Vogel, Funckarma en Luke Vibert. De avond werd onvergetelijk dankzij de optredens van Speedy J en Richard Devine die een 5.1 surround opstelling bespeelden. Vanuit vijf punten werd de dansvloer van de grote zaal bestookt met muziek. Ook met gewoon stereo liet het publiek zich gewillig meeslepen door de abstracte creaties van degenen achter de knoppen. Een impressie vanuit de grote zaal.

Iets na half tien liet Ninja Tune's Amon Tobin de eerste klanken los. Na wat soundscapes klonken de eerste beats. Zijn futuristische hiphop wist het publiek al snel te bewegen. Soms leek het meer op een lange drumsolo dan een live-set. Als een volleerd drummer had hij controle over de beats. Elke klap was raak. Moddervette beats boorden zich met brute kracht in je lichaam en raakten daar elke vindbare zenuw aan. Achter elkaar persten ze zich naar binnen en zochten stotterend een weg. Hoogtepunt was zijn bewerking van Chris Clark's 'Gob Coitus' dat hij uitkleedde tot wat korte loops waar hij met groot plezier mee speelde. Op het eind gooide hij er nog wat old-school jungle tegenaan zodat het publiek al vroeg helemaal los ging.

Na een korte dj-set begon Speedy J aan zijn optreden. Dit was andere koek, zoveel was al duidelijk. Dreigend bewoog een geluid van punt naar punt rondom de dansvloer totdat het bulderend over het publiek heen stortte. Nu stroomden golven zwaar geluid door de zaal heen. Geduldig bouwde Jochem een donker sfeertje terwijl het publiek nieuwsgierig om zich heen keek en aandachtig luisterde. De golven werden steeds rauwer en bruter totdat een ijzige toon zich opdrong, alleen overbleef en na een tijdje wegstierf. Een stortvloed van beats rolde vervolgens de zaal binnen die met een onnavolgbare snelheid als boemerangs rond schoten. Het publiek werd overdonderd, de krankzinnigheid leek uitgebroken. De mogelijkheden van deze opstelling werden optimaal gebruikt. Na een tijdje keerde de rust weer terug en deinsden er wat dubby beats rond. Hij eindigde tenslotte met een resonerende bas waar zich af en toe een ritme uit ontworstelde. Dat drukte zo op je keel dat het bijna letterlijk adembenemend werd.

Nadat Rob Hall de zaal een half uurtje had vermaakt met wat dansbare muziek was het tijd voor Richard Devine die een kwartiertje langer speelde dan gepland. Zijn uiterst gedetailleerde geluiden kwamen perfect tot hun recht op dit geluidssysteem. Als insecten vlogen ze onrustig in grote getale door de zaal en waren slechts met moeite te grijpen. Toch was deze paringsdans een genot voor het oor. Waar Speedy J af en toe iets teveel geduld vroeg, liet Devine zijn micro-geluiden constant in nieuwe samenstellingen opdraven en bleef zo boeien. 'Arc-Acid' en 'Sigstop' van zijn nieuwste album Cautella vormden het hoogtepunt van het optreden. Een nauwkeurig gecoördineert bommentapijt werd op het publiek afgevuurd die zich met plezier overgaf aan deze geniale chaos. Voor sommigen zat er zelfs nog een vreugdedansje in. Eindigend met een stukje kraakheldere, allesvernietigend noise liet dit 28-jarig talent zien in welke richting de elektronische muziek zich de komende jaren kan bewegen.

Vervolgens was het de beurt aan Autechre (foto), de goden van de IDM die al meer dan tien jaar lang voorop lopen in het genre. Laagje voor laagje creëren ze een complex van ritmes waarin steeds wat verschuift. Nieuwe geluiden komen erbij, andere verdwijnen. Voortdurend sleutelen ze aan deze constructie. Geen maat is hetzelfde, elke minuut is totaal anders. De luisteraar kan die subtiele overgangen amper bevatten en begint eindeloos te puzzelen. Autechre valt echter niet te vatten of te begrijpen. Autechre moet je meemaken, ervaren, ondergaan. En dat weten de twee Engelsen heel goed. Daarom spelen ze altijd in het pikkedonker zodat je met gesloten ogen kunt verdwalen in hun onontwarbare kluit van ritmes en structuren. Zo ook gisteravond. Wat valt er nog te zeggen? Dat het briljant was? Dat het de perfecte afsluiter van een grensverleggend avondje was? Ja, dat zeker.

http://www.kindamuzik.net/live/15-days-off/5-days-off-2005-dag-02-paradiso/10076/
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off