Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Donderdag stond het publiek in Paradiso om een uur of elf al massaal op de dansvloer, zaterdagavond in de Melkweg is dat niet het geval. Een deel van het publiek drinkt rustig een biertje bij de bar en praat nog even bij, een groot ander deel doet dat zelfs nog elders in de stad. Slechts een handvol enthousiastelingen gaat al in op de uitnodiging van rapper Blaxtar om vooraan bij het podium de handen omhoog te gooien.
Dat is jammer voor de Amsterdamse Zwollenaar, want aan hem ligt het niet. De grote broer van Grote Prijs-winnaar Typhoon bracht een maand of drie geleden zijn eerste Nederlandstalige album Ozmoses uit, een gedurfde plaat met spirituele en maatschappelijk geëngageerde teksten en een hoog poëtisch gehalte. Niet de makkelijkste weg dus, maar zijn muziek verdient een podium. Blaxtar maakt er een familieaangelegenheid van, want naast Juiceisdenaam (van de Colombiaanse Bloedgroep) en broer Typhoon is ook zus Dinopha van de partij. Ze helpen Blax bij de zware taak het publiek te ontdooien, wat hem gedurende het optreden gedeeltelijk lukt. Blaxtar heeft wel wat minder uitstraling dan zijn kleine broertje, maar heeft zijn flows uitstekend op een rij.
Ook al uit Zwolle – wat heet, een van de smaakmakers van de Zwolse school – komt producer Kubus. Producer ja, maar vandaag aanwezig als dj. Met alle respect voor Kubus’ briljante producties van de laatste jaren: een goede dj ben je daarmee nog niet. Voor het optreden van Blaxtar mag hij de zaal alvast een beetje opwarmen. Dat doet hij aardig, met onder meer wat eigen producties én een mash-up van zijn eigen ‘Wie Is Ut’ met MIA’s ‘Bucky Done Gun’. Ná dat optreden moet er echt gedanst worden, maar dat gebeurt niet echt. De set kenmerkt zich door wat lompe clubtracks, en Kubus laat het meeste mixwerk over aan een compagnon.
De avond komt dan ook pas echt goed los bij de Britse grime-mc Lady Sovereign. Na haar ep Vertically Challanged van eind vorig jaar wordt reikhalzend uitgekeken naar haar eerste album dat dit najaar moet verschijnen. Begin dit jaar zou ze al een optreden op Eurosonic doen, maar dat werd op het laatste moment afgeblazen vanwege opnames met The Neptunes. Geen slecht excuus, maar Eurosonic werd daarmee beroofd van een van zijn grote troeven. Vanavond is ze er wel.
De dame in kwestie is klein. Dat wisten we al, maar in het echt is ze zelfs nog kleiner. ‘The biggest midget in the game’, noemt ze zichzelf liefkozend. Je zou haar haast vragen of ze dat grote glas bier dat naast de dj staat eigenlijk wel leeg mág drinken. Het zou je ongetwijfeld op een grote bek komen te staan, want Lady Sovereign heeft overduidelijk geleerd hoe ze haar geringe omvang moet compenseren. Ze kletst een beetje binnensmonds tussen de tracks door, meer tegen zichzelf dan tegen het publiek en werpt datzelfde publiek een gespeeld arrogante blik toe. Een oversized T-shirt, de linkerhand quasi-laks in de broekzak en een grote sleutelbos om de nek. Karakteristiek uiterlijk kenmerk is de stoere paardenstaart, die strak naar zijkant getrokken zit. Sov beschikt op het podium over een dj en een bassist. De dj legt de basis, de bassist heeft als taak de bassen nog vetter aan te zijn dan normaal.
Amper een half uur staat Lady Sovereign op het podium. Dat is kort, maar ook wel weer goed. De hits ‘Ch Ching’, ‘Hoodie’ en vooral ‘Random’ vormen het speerpunt, een aantal nieuwe nummers maken de set compleet, met het opgefokte ‘Public Warning’ als afsluiter. Gaat deze kleine dame binnenkort heel groot worden? De kans is groot. Ze heeft de attitude van een straatvechter, de uitstraling van een megaster en de skills van een battle-koningin. Sommige tracks kunnen nog wat scherper, maar met de juiste mensen om haar zou dat goed moeten komen.
Aan LTJ Bukem daarna de eenvoudige taak zijn reputatie in te koppen. Het werk is voor de Britse producer allang in de studio gebeurd, dik tien jaar geleden alweer. Toen ontwikkelde hij een unieke sound in het drum'n'bass spectrum, die nog steeds volle zalen trekt. Met een briljante gangmaker als MC Conrad is de rest vervolgens een koud kunstje. Volledig in het donker weet de lange mc met zijn karakteristieke stem de set in een soort trance te kletsen. Bukem zelf staat als een meester achter de draaitafels. Zoals altijd is hij getooid met een hypermoderne bril, zijn stijlvolle colbertje heeft hij maar even weggehangen. Veel meer dan op gezette tijden de ene plaat vloeiend in de andere over te laten lopen lijkt hij daarbij niet te doen en de truc is steeds dezelfde, maar het is meer dan genoeg om The Max naar zijn hand te zetten. Het laatste half uur van de set is bij Bukem en Conrad in goede handen. Four down, one to go.
http://www.kindamuzik.net/live/15-days-off/15-days-off-dag-4-met-lady-sovereign-ltj-bukem-kubus-en-blaxtar/13422/
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off
Deel dit artikel: