http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
10 Days Off 2005 :: Day 05
Minder volk maakt niet minder sfeer.
20 juli 2005, Vooruit, Gent (B)
Tekst: Vincent Romain Edward De Keyser
Publicatiedatum: 22 juli 2005
Batbeats Room
Opwarming in de grote zaal werd voorzien door Optimo. Het Schotse dj-duo is weergaloos. Ze draaien echt alle mogelijke dansstijlen door elkaar. 80ies funk, vroege electro, electroclash, new wave, techno, italo en rockisme worden vrolijk gemengd en geen enkele plaat haalt de tweeminutengrens, want het moet vooruitgaan. Met het gevolg dat de zaal tegen de komst van Black Strobe op gewenste temperatuur is gekomen.
En het duistere duo doet waar het voor gekomen is: vet geluid produceren. Onheilig diepe baslijnen, smerige acidgeluiden, bulldozerbeats uit het boekje van Nitzer Ebb en Front 242 en de occasionele industriële geluiden bouwen de grote zaal om tot een heiligdom van Het Geluid Van Nu. Spectaculair is het allemaal wel en we hebben ervan genoten maar af en toe mis je bij Black Strobe toch een onsje gevoel en sentiment. Niettemin puike set.
Maar de echte ster van de avond in de Batbeats Room is Mo, die hier zonder Benoelie dienst doet als The Glimmers [foto]. ‘Mo No Benoelie’ vermeldt het diascherm maar Mo, die een thuismatch speelt, heeft zijn maatje helemaal niet nodig als het erop aankomt om een stomend feest te bouwen. Hij gaat van start met Anne Clarks ‘Our Darkness’, schakelt dan over naar wat percussievere schijven om wat funk de zaal in te brengen en vliegt dan straaljagergewijs de mix in. Van disco en Sonar Kollektiv naar harde breakbeats tot een ongeveer vijf minuten durende mix van Aril Brikha’s ‘Groove La’ Chord’ met een zware breakbeatplaat en dan recht de dj-hemel in. Laten we er ook even aan toevoegen dat hij de eerste dj is op deze 10 Days Off die erin slaagt het geluidssysteem ten volle te benutten.
Een warmgelopen Dj Naughty mocht ook het laatste uur afsluiten in de Batbeats-zaal. Dit uurtje moet het meest state-of-the-art zijn wat we al op Ten Days in de grote zaal voorgeschoteld kregen. In een gulle bui serveerde hij ons een charismatische selectie van in gitaren gedrenkte techno. Zijn enthousiasme werd beloond door het gulzige publiek. Wie om zeven uur bij het nekvel werd gegrepen door Filippo 'DJ Naughty' Moscatello, stond er om acht uur nog. Ondanks of misschien zelfs dankzij de onvermijdelijke Soulwax. Voor ons is het dan ook mooi geweest. Beste avond in The Beatbeats Room tot nu toe.
Mine White Room
Rub ’n Tug zijn twee zwijntjes uit New York. Zoals verleden jaar was er slechts ééntje aanwezig, Eric. En hij verdedigde de kleuren van zijn stad met brio. De man speelt lange nummers en gaat niet onmiddelijk voor de instant-kick, maar hypnotiseert met uitgesponnen, trage disco. Anders dan op de tongue in cheeck Campfire-mix voor Eskimo, passeert er vanavond amper rock onder zijn naald. Wanneer u de ogen sloot, waande u zich op één van David Manusco’s Loft-parties. Als laatste plaat speelde hij de nu alomtegenwoordige bootleg van Kid Creole & the Coconuts, jammer genoeg nogal bruut afgebroken door de er vervaarlijk uitziende Dj Fetish.
Wegens het pandemonium beneden is er gedurende heel de avond maar mondjesgewijs volk aanwezig. Hetgeen toch spijtig is want DJ Fetish draait heel leuke plaatjes met de nodige electroklanken die op hun gezapige tempo de avond mooi op gang trekken.
Nog beter wordt het met Lindstrøm en Prins Thomas, wiens set wij juist op tijd vervoegen om Lindstrøms pièce de résistance ‘I Feel Space’ in een live-uitvoering met extra synths van een kwartier te mogen meemaken. Pure extase op de dansvloer, kushandjes naar de dj’s en kippevel bij iedereen van het spijtig genoeg maar matig aanwezige publiek is het resultaat. Plagende hammond-orgels werden afgewisseld met lui slappende baslijnen en geile, melodieuze disco-strings. De twee Noren brouwden een megamix van hun bekende nummers en remixen en van nieuwe en oude tracks die uit hetzelfde vaatje tappen: 'Further into the Future', 'There’s a Drink in My Bedroom and I Need a Hot Lady”, het schreeuwende gitaartje van Juan Macleans 'Tito’s Way', de extase van Alden Tyrells 'Disco Lunar Module'. Uitmuntend was de weergaloze megamix van Lindstroms eigen 'Drums of Life' en de nieuwe scorcher van de Chicken Lips, 'Sweet Cow'. We gaan tot 6 uur ’s morgens daar nog door op zeer funky disco en house met electro-invloeden. Moge ze volgende keer terugkomen als er wat meer publiek is om hun prachtige muziek te appreciëren.
The Ball Room
Whitey was in stukken betere vorm dan vorig jaar. De groep stond zowaar strak te spelen en slaagde erop deze manier in om het treurige schouwspel dat ze hadden gepresteerd op de vorige editie compleet te doen vergeten. Rock-‘n-roll kregen we in plaats van gebral en gezeur in de microfoon. En zo moet dat dus.
Mede-oprichter van Gigolo DJ Naughty is een fantastische dj. Geen enkele plaat kwam onder de naald die minder was dan ‘zeer opwindend’. House, electro, acid en glimmende techno komen voorbij in een bijna altijd spectaculaire mix en de kleine man achter de draaitafels schijnt zich al even hard te amuseren als wijzelf. Come back dj Naughty!
Nieuweling Kaos had het iets moeilijker om op te volgen. Niet dat hij slechte platen draaide maar het ging allemaal wat minder vlotjes dan bij Naughty en dan durven de mensen al wel eens andere zalen gaan verkennen. Niettemin was ook in The Ballroom de kwaliteit geheel de avond zeer hoog, hetgeen, alles tesamen beschouwd, voor de beste dag van deze 10 days tot nu toe zorgde.
http://www.kindamuzik.net/live/15-days-off/10-days-off-2005-day-05/10130/
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off
Deel dit artikel: