• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

UNSOUNDS: Neen tegen de commercie

Unsounds: een eigenwijs label dat zich in zijn keuzes niet laat leiden door enige commerciële knievallen.

Tekst: Bart De Paepe

Publicatiedatum: 30 november 2004

“Andy en ik kwamen uit totaal verschillende scenes, die elkaar toch op bepaalde punten overlapten”, herinnert Kyriakides zich. “Hij kwam uit de punk- en improvisatiescène van The Ex, Dog Faced Hermans en Kletka Red, en ik van de academische compositie- en improvisatiescène. We waren al enige tijd vrienden, wat altijd een goede basis is om een werkrelatie te beginnen, en hadden gemeenschappelijke muzikale interesses. We wilden enkele van onze eigen projecten uitbrengen en ook die van onze vrienden, dus we namen de sprong in het duister en gingen ervoor. Isabelle Vigier, die het artwork voor het label verzorgt, had vroeger al samengewerkt met Andy aan een mini videolabel midden jaren 1990, Unbend, waarvoor ze twee video’s uitbrachten. Eén daarvan was Sounds of Bells, een duo bestaande uit Andy en Terrie Ex en nog enkele andere mensen uit de Amsterdamse improvisatiescène. Toevallig was Unbend ook de naam van het label dat Dog Faced Hermans’ debuut uitbracht in 1986.”

Verhuizen
Noch Kyriakides, noch Moor zijn afkomstig uit Nederland, zoals trouwens een heleboel muzikanten uit het experimentele milieu. Wat is het toch dat Nederland zo aantrekkelijk maakt voor buitenlandse muzikanten? “Ik kwam naar Nederland om te studeren bij componist Louis Andriessen”, verklaart Kyriakides. “Andy werd uitgenodigd door The Ex, en Isabelle kwam naar Nederland op uitnodiging van Andy. Amsterdam is het soort stad waar het gemakkelijker is om toe te komen dan om er weer weg te gaan. We hebben een hechte band met de Nederlandse improvisatie-, electronica- en gecomponeerde muziekscène, maar een groot deel van onze tijd brengen we toch in het buitenland door. Er gebeuren een heleboel frisse dingen in de Nederlandse muziekscène, en de transitieve natuur van het leven in Amsterdam brengt veel invloeden bij elkaar, zodat er interessante hybriden kunnen ontstaan. Aan de andere kant is er die tendens naar het ‘grappige’ en is er een reductie in de muziekesthetica, die soms wel wat vermoeiend kunnen zijn.”

In de loop der jaren hebben de drie een uitgebreide vriendenkring opgebouwd onder de Nederlandse muzikanten. Andy heeft contacten met labels als Ex, Terp en Konkurrent, Yannis is goed bevriend met de mensen achter X-OR en de gecomponeerde muziekscène-labels en Isabelle verzorgt ook het artwork voor Ramboy, het label van Michael Moore.

Via een gemeenschappelijke vriend, Joe Williamson, bassist van Kletka Red en Trappist, kwamen Yannis en Andy met elkaar in contact. “Dat moet omstreeks 1995 geweest zijn denk ik”, stelt Kyriakides. “De eerste keer dat we samen speelden was met Griekse Rebetika-muziek, samen met Alek Kopyt, een Amsterdamse Klezmerband. Dat was een interesse die we gemeen hadden. Later improviseerden we samen met Body Weather, een dansgroep. Met de komst van de Kraakgeluiden-scène in 1999 spelen we regelmatig met elkaar in allerlei improvisatieprojecten.”

Neen tegen de commercie
Na enkele jaren groeide het verlangen om zelf een label op te starten, zonder grote commerciële bedoelingen evenwel. Centraal stond de idee om voornamelijk eigen materiaal en dat van bevriende muzikanten uit te brengen. “We zijn er niet zo happig op muziek uit te brengen die ons toegestuurd wordt door mensen die we niet kennen”, beklemtoont Kyriakides. “Het label is niet echt een commerciële onderneming voor ons, het neemt heel wat tijd in beslag en we moeten gepassioneerd zijn over elke release die we uitbrengen. We gaan ook niet op zoek naar muzikanten of muziek die we willen uitbrengen, we hebben al een grote groep van muzikanten die we heel erg goed vinden, en er is altijd wel een project dat ligt te wachten om uitgebracht te worden. We lieten ons niet inspireren door een specifiek label. We waren meer geïnteresseerd in de muzikale kant dan in het hele ‘label-identiteit’-gedoe, hoewel we advies kregen, nog steeds trouwens, van andere labels. We zijn ook niet zo heel erg bezig met de laatste releases van andere labels, eerder met de artiesten zelf die dingen op verschillende labels uitbrengen. Toch zijn er wel enkele labels die we kunnen waarderen: Fringes uit Italië, Revenant (het label van John Fahey), Touch, Erstwhile, Touch and Go en Sharpwood (brengen gearchiveerde Afrikaanse muziek uit -BdP).

Unsounds heeft dus een uitgesproken mening over muziek. Hetzelfde geldt voor de visuele kant van het label. “We steken erg veel tijd in het visuele aspect van onze cd’s”, aldus Kyriakides. “Isabelle Vigier maakt integraal deel uit van het label en ze besteedt erg veel zorg aan het ontwikkelen van een visuele identiteit. Ze gaat daarbij vooral naar eenvoudige, minimale beelden. Isabelle heeft een achtergrond in video en fotografie. Haar design vertrekt meer vanuit een conceptueel en esthetisch perspectief dan vanuit een commercieel. Ze komt meestal met een concept en beeld voor een cd, ze kent de muziek en muzikanten. Wij nemen het dan meestal aan.”

Elektronica, improvisatie en filosofie
De releases op Unsounds hebben allen een gemeenschappelijk punt. Ze documenteren het spanningsveld tussen improvisatie en (elektronische) compositie. Kraakgeluiden is bijvoorbeeld een document van optredens die gegeven werden in Amsterdam van 1999 tot 2003. Bedoeling was een succesvolle kruisbestuiving tot stand te brengen tussen improvisatoren en componisten, akoestische en elektronische muziek. Een gelijkaardig recept wordt ook door Grand Mal (een groep die bestaat uit Justin Bennett, Anne Wellmer en Stephie Büttrich) gehanteerd. Zij mengen stem, hout, metaal en drums tot een boeiende brij van elektronische loops en aanverwanten. Ook Thermal is pure improvisatie door Andy Moor (elektrische gitaar), John Butcher (saxofoons) en Thomas Lehn (EMS synthesizers). Filosofische ideeën of boeken vormen een belangrijke inspiratiebron. Neem nu Tullius Rooms, een cd van Marko Ciciliani. Voor deze compositie baseerde hij zich op de befaamde geheugenkunst. Deze ars memoria werd veelvuldig gebruikt van in de Oudheid tot in de Renaissance en stelde de mensen in staat een grote hoeveelheid informatie te onthouden. Dit mondt uit in een intrigerende mengeling van architectuur, magie en intellect. Yannis Kyriakides brengt op The Thing like Us teksten van Spinoza samen met historische instrumenten als de klavecimbel en hedendaagse electronica.

“Om een release uit te brengen op Unsounds moet iedereen er even enthousiast over zijn, ofwel de anderen ervan weten te overtuigen”, licht Kyriakides toe. “Het enige criterium dat we hierbij hanteren is dat het goed moet zijn. Zowel voor onze oren als voor ons mentaal welzijn. We hebben geen vast manifest of zo, maar we zijn vooral geïnteresseerd in de soort muziek die we zelf maken. Elke release moet uniek voelen voor ons. Dat omvat het spectrum van geïmproviseerde elektronische muziek en gecomponeerde elektronische muziek. Recent zijn we ook gestart met een solo-serie waarvan de eerste release de solo-cd van John Butcher is, in feite een heruitgave van een album dat hij dertien jaar geleden uitbracht op zijn Acta-label.”
“Ik was cd’s van John aan het verkopen na een optreden in Houston en iemand vroeg mij wat Johns beste cd was”, vult Andy Moor aan. “Ik antwoordde dat ik hem niet mee had, waarop John, die mij gehoord had, naar me toe stapte met een wrange glimlach op zijn gezicht en zei ‘Je verkoopt mijn cd’s niet heel effectief!’. Dus dacht ik bij mezelf, ok, laat ik mijn favoriete John Butcher-cd 13 Friendly Numbers dan maar zelf heruitbrengen. Het is fantastisch, de reacties op deze cd’s waren heel positief en één criticus die de cd toen hij oorspronkelijk uitkwam de grond in boorde, schreef er nu een heel positieve review over.”

http://www.kindamuzik.net/label/various-artists-2448/unsounds-neen-tegen-de-commercie/8044/
Meer Various Artists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/various-artists-2448