• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zeke: de rekeningen worden weer even betaald

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dat gaat zeker op voor Zeke. De speedpunkband uit Seattle blies zichzelf in 2002 op, maar kwam vorig jaar weer bij elkaar, waarbij de leden elkaar beloofden het rustiger aan te doen. Maar zie: na het album ’Till The Livin’ End en de split met Peter Pan Speedrock gaan ze nu alweer op tour met Motörhead. KindaMuzik vroeg of ze het nooit zullen leren.

Tekst: Tijs Heesterbeek

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 25 maart 2005

“Wat weten jullie over Bob?” Bob? De fotograaf en schrijver dezes kijken elkaar vragend aan na de vraag van drummer Donny Paycheck. “Ja, die man die overal op de billboards langs de weg staat?” Oh, de Bewust Onbeschonken Bestuurder! “Oh, dus hij is eigenlijk net als Ted Nugent?” reageert Donny wanneer we het hem proberen uit te leggen. Nog nooit werd een anti-alcohol campagne zo handig met rock-‘n-roll geassocieerd. En nog nooit was Bob-zijn zo stoer.

Rustiger aan
Alcohol hebben ze nog niet afgezworen. En aan de dikke kruidige lucht te merken ook andere geneugtes niet. Maar feit is wel dat de mannen van Zeke dik twee jaar geleden even hard aan de rem moesten trekken. Zonder deze rem hadden zowel Till’ the Livin’ End als de split met Peter Pan Speedrock er niet gelegen. In 2002 ging de band namelijk noodgedwongen uit elkaar. Donny: “We deden elke show die we konden doen en pakten elke tour aan die we konden aanpakken. Na een tijdje vlogen we elkaar echt naar de keel. Het was niet meer vanzelfsprekend om bij elkaar te zijn en een goede tijd te hebben. We móesten er gewoon mee kappen, anders explodeerde het.”

Zeke kwam uiteindelijk weer samen nadat de band een reünieoptreden deed bij de releaseparty van het live-album Live and Uncencored op het Dead Teenager-label van Donny. Gitarist Sonny (voluit Abe Zanuel ‘Sonny’ Riggs II) bedankte voor de eer en verkoos een meer stabieler leven bij zijn vrouw en kinderen. “Hij werkt nu bij Ducati,” zegt bassist Jeff ‘The Kid’ Matz om Abes status als gesettelde huisman te benadrukken. Nadat Jeff, Donny en zanger Blind Marky Felchtone een tijdje zonder tweede gitarist toerden is het gemis van Sonny uiteindelijk opgevangen door Chris ‘Muscles’ Johnson.
Maar kunnen de leden van Zeke tegenwoordig zelf eigenlijk leven van de band? Donny: “Wanneer we op tour zijn worden alle rekeningen betaald, maar wanneer we daarna thuis zijn moeten we gewoon allemaal weer een baan oppakken. Op het einde van de maand zijn wij ook blut, net zoals alle andere mensen.”

Alhoewel de kachel in huize Donny, Mark, Jeff en Chris dus het hardste brandt wanneer Zeke op tour is, heeft de band voortaan duidelijke afspraken over de frequentie van het toeren. Donny: “We willen zeker de helft minder toeren dan voorheen. Toeren en platen verkopen is belangrijk, maar de familie is uiteindelijk belangrijker. Daar willen we dan ook meer tijd aan besteden. Iedereen behalve Jeff heeft een vrouw en kinderen thuis.” Maar ook daarin komt verandering, want ook de bassist is verloofd. “De vraag is al gesteld, maar de datum is nog niet vastgesteld,” verklapt hij bijna verlegen.

Niet alleen de band zelf doet het rustiger aan, ook de muziek is na de twee jaar afwezigheid wat gematigder teruggekomen. Furieuze punknummers maken op de plaat voortaan vaker plaats voor nummers waarbij de groove in het middelpunt staat en de display van de CD-speler voorbij de tweeminutengrens komt. Marky: “We wilden op ‘Till The Livin’ End wat meer rock-georiënteerd zijn. We konden gewoonweg geen sneller album meer maken dan Death Alley. Op die plaat zijn we zelfs sneller dan Slayer! Als je één plaat in je leven hebt gemaakt die sneller is dan Slayer, heb je in mijn ogen je doel bereikt. We wilden weer terug naar de roots van de rock-‘n-roll: Motörhead, AC/DC en Black Sabbath. Maar ook bands als G.B.H., Black Flag en Minor Treath zijn onze invloeden. We willen met Zeke proberen de perfecte combinatie te maken van hardrock en hardcore.”

Druk, druk, druk
Het klinkt alsof Zeke aan het onthaasten is. Toch blijkt de realiteit weer anders in elkaar te steken. De show in Eindhoven, waar dit interview aan vooraf ging, was onderdeel van alweer de tweede tour in een jaar tijd door Europa. Het optreden is een goedmakertje voor de lente van 2004, toen Zeke een optie had op een optreden in de Effenaar, maar uiteindelijk een festival in Maastricht verkoos.
Toentertijd stond Zeke in Europa voor de promotie van ’Till The Livin’ End, de eerste langspeler sinds de hereniging. Nu zou de band uit Seattle met Peter Pan Speedrock met de split onder de arm door Duitsland reizen. Zou, want een paar weken voor de aanvang van de tour krijgt Zeke het aanbod om samen met Motörhead en Corrosion Of Conformity door Amerika te toeren. Iets dat de speedrockers niet konden afslaan. Jeff: “Het is zeker een eer dat we gevraagd zijn, maar we verwachten er niet heel veel van. Het is niet zo dat we gaan denken dat het grote geld nu gaat binnenrollen. Maar een maand om met Motörhead te kunnen toeren is heel speciaal. De tour met Peter Pan Speedrock willen we zeker nog later dit jaar doen.”
De split met Peter Pan Speedrock is wel bij toeval ontstaan, maar is toch ook logisch als we Donny moeten geloven: “Jurgen, de jongen die het platenlabel Bitzcore heeft, is al jaren een vriend van ons. We liepen al een tijd rond met een idee om een 7” voor dat label uit te brengen. Toen Jurgen en ik een keer aan het praten waren over Peter Pan Speedrock ontstond het idee om van die 7” een 10” te maken en Peter Pan Speedrock uit te nodigen. We kennen ze al sinds Dynamo Open Air 1998 en wanneer we bij elkaar in de buurt zijn zoeken we elkaar altijd even op. Ik heb toen ze in Seattle waren nog een optreden voor hun geregeld samen met de band van de toekomstige vrouw van Jeff.”

Op het moment heeft de band geen tijd om nieuw materiaal op te nemen. Na de tour met Motörhead moet hier verandering in komen en gaan ze nadenken over een nieuwe CD. Dat album zal dan weer bij Relapse uitkomen, het platenlabel dat ook ‘Till The Livin’ End uitbracht. De band is tevreden over het label en Relapse lijkt ook tevreden met Zeke. Donny “Kijk, eigenlijk zijn we blij met elk label dat ons geld geeft, maar Relapse geeft ons ook alle creatieve vrijheid. Ook voelen we ons daar beter thuis. Voordat we uit elkaar vielen werden we gedropt door Epitaph. Daar wisten ze niet wat ze met ons aanmoesten. Ze verkochten ons niet aan de jonge punkers die van Pennywise en Green Day houden. Bij Epitaph zitten er toch meer mensen om geld te verdienen. En dan is het logisch dat wanneer je een artikel hebt dat niet zo goed loopt als een ander, dat je het slecht lopende artikel uit de schappen haalt.”

Het laatste woord is aan Marky, die nog even het wezen van Zeke uitlegt. “We hebben nooit iets gedaan wat we niet wilden doen. We doen alles waar we op dat moment zin in hebben. En wat we nu bij Relapse doen is ook compleet onze eigen wil. Als mensen onze muziek leuk vinden, zijn wij ook tevreden. En wanneer ze het niet leuk vinden, kopen ze maar een ander album van een andere band. Dat is waar het in de rock-‘n-roll over gaat: communicatie. En als het niet via ons is, dan wel via iemand anders.”

http://www.kindamuzik.net/interview/zeke/zeke-de-rekeningen-worden-weer-even-betaald/8955/
Meer Zeke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zeke