• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yellowcard: Niet zomaar buitenspel

Hoewel voetbal in de Verenigde Staten hard aan de weg aan het timmeren is, heeft het punkcollectief luisterend naar de naam Yellowcard niets, maar dan ook helemaal niets met de in Nederland o zo populaire sport te maken. En hoewel het debuut voor Capitol Records, Ocean Avenue getiteld, geen bijster bijzonder plaatje is geworden, heeft het vijftal toch nog een troef in handen waarmee het niet zomaar buitenspel gezet zal worden: violist Sean Mackin. Frontman/gitarist Ryan Key verklaart een en ander nader.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 05 april 2004

Het komt niet zo vaak voor dat een punkband à la Sum 41 en Blink-182 (vanwaar toch al die cijfers?) een violist aan zijn line-up toevoegt. Het oorspronkelijk uit Florida afkomstige en nu in Californië woonachtige Yellowcard had in ieder geval lak aan wat anderen er van dachten en deed het gewoon. En laat Mackin nu net de redder zijn van het gezelschap. Want laten we eerlijk zijn; zo bijzonder is het door Neal Avron (o.a. New Found Glory, SR-71 en Everclear) geproduceerde Ocean Avenue niet geworden, maar de melodieën die Mackin op zijn viool laat horen mogen er zeker wezen en vormen een aangename aanvulling. "Sean zit al vanaf het begin bij onze band," legt Key uit. "We hebben Yellowcard opgericht toen we nog op highschool zaten. We zaten op een performing arts high school; dat betekent dat we geen gymlessen of iets dergelijks hadden, maar dat iedereen die op die school zat zich op de een of andere manier bezighield met kunst. Sean zat in het schoolorkest, maar hield toevallig enorm van punkrock. Toen is hij met ons mee gaan jammen. We wilden zien of het een goede fulltime aanvulling zou zijn op onze muziek. En raad eens... het werkte!"

Dat het werkte, ondervond ook platenlabel Capitol Records. Zij waren er als de kippen bij om de band een platencontract aan te bieden. De vele shows die het vijftal in Zuid-Californië speelde, wekten ook de interesse van andere labels. "Maar Capitol Records sprak ons het meeste aan," verklaart Key. "Zij zijn nuchter net als wij en hadden de beste visie voor ogen voor deze band." Inmiddels staan de eerste hits aan de overkant van de grote plas al op Yellowcards naam; 'Way Away' en titeltrack 'Ocean Avenue'. De aanstekelijke mix van punk met violen doet er goed zijn werk. "Net als wij vindt het publiek die vioolpartijen geweldig. Fans zijn heel geïnteresseerd in het instrument en denken 'wow, ik geloof het pas als ik het hoor!'. Dat is leuk. Het is een van de leukste onderdelen van deze band," vertelt Key enthousiast. Zelf is hij begin twintig en het balletje rond Yellowcard is de laatste tijd steeds harder gaan rollen. Logisch dat je dan vanzelf steeds enthousiaster wordt. Naast de vioolpartijen is er volgens hem echter meer wat het succes van het vijftal verklaart: werklust en optimisme. "In de afgelopen drie jaar hebben we al een stuk of 800 shows gedaan. Dat zijn er echt een heleboel! We hebben een optimistische kijk op de wereld, terwijl veel bands dingen roepen in de geest van 'the world sucks'. Zo steken wij niet in elkaar. Op de een of andere manier trekt onze visie ook veel mensen aan."

In 1997 werd de band opgericht. Key was echter al langer muzikaal actief. "We hebben altijd muziek gemaakt in onze garages en kijk eens waar we ons nu als band bevinden. We stimuleren nog steeds mensen om van hun luie reet op te staan en iets te gaan ondernemen. We wisten dat we muziek gingen maken voor de rest van ons leven. Het is aan ons te zien dat we het nog steeds ongelofelijk vinden wat we nu dagelijks als band meemaken; we zijn nog steeds enthousiast en laten het lekker over ons heen komen." Ondanks het stijgende succes laten Key en zijn mannen zich niet kennen en blijven ze lekker down-to-earth. "Al die successen nemen we met een korrel zout. We willen met beide benen op de grond blijven staan en gewoon lekker liedjes schrijven, zoals we altijd gedaan hebben. We zijn gewoon vijf beste vrienden die dit allemaal samen meemaken. Dat is toch geweldig? We stimuleren elkaar enorm. We willen verder meegaan met die opwaartse spiraal. We willen niet steeds dezelfde plaat blijven maken, maar groeien als band." Die groei lijkt er sowieso voorlopig nog niet uit te zijn. Er is nog veel grond te ontginnen voor de heren, met name in Europa. In het thuisland gaat het aardig goed. "We hebben ongeveer 300 duizend cd's verkocht," vertelt Key. "Da's echt superveel! We vonden duizend stuks namelijk al veel. We gaan nu wat leuke dingen doen met MTV, iets waarvan we dachten dat het niet mogelijk zou zijn. Maar we zijn makkelijk om mee te werken en dat helpt ook mee. We hebben geen arrogante 'rocksterhouding'. Dat maakt voor ons echt bepaalde dingen veel makkelijker; dingen waarvan we dachten dat we ze nooit zouden krijgen. Het begint allemaal steeds gekker te worden voor ons in de Verenigde Staten. Heel spannend!"

Fans zijn daarbij erg belangrijk. Dat Yellowcard dicht bij haar fans staat, blijkt wel uit de highschool-tour die het gezelschap onlangs ondernam. Op ruim vijftig highschools speelden de heren in de pauzes. "We hadden dat een paar keer in Californië gedaan en vonden dat erg leuk. In de eerste klas op de middelbare school zitten kinderen van een jaar of dertien die te jong zijn om de clubs waarin wij spelen te bezoeken. Vroeger wilden we zelf ook graag onze favoriete bands zien en dat konden we niet. We willen ze zo tegemoet komen. Daar hebben we nu zoveel fans aan overgehouden; ze waren ons echt dankbaar."

http://www.kindamuzik.net/interview/yellowcard/yellowcard-niet-zomaar-buitenspel/5581/
Meer Yellowcard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yellowcard