Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
1. Louis Andriessen: De Staat (Nonesuch)
"Toen ik dit stuk voor het eerst hoorde, was ik compleet van de kaart; het compositorische lef, de energie en inventieve variaties op het heel beperkte materiaal. Sterker: na het horen van deze compositie besloot ik naar Nederland te verhuizen om bij Andriessen te gaan studeren; als je het hebt over een stuk dat letterlijk je leven verandert! Het concept van het stuk is bedoeld als een kritiek op Plato die in De Staat schrijft dat er een zekere modus is die verbannen moet worden omdat die de gedachten van mensen corrumpeert en hen aanzet tot bijvoorbeeld rellen en rebellie."
2. Robert Ashley: Perfect Lives (Lovely Music)
"Als je het over grootheden hebt, heb je het over Ashley; ik heb een zware voorliefde voor zijn gehele werk. Als ik één van zijn werken moet kiezen echter, dan deze radicale opera; van de hand van ongetwijfeld een van de grootste geniale geesten. Episch in zeven delen, speelt het stuk of 'opera' als het dat mag heten in het Amerikaanse mid-westen in de jaren tachtig. De muziek is schatplichtig aan 'Blue' Gene Tyranny die het karakter van Buddy speelt; 'De beste pianist ter wereld'. Ik voel me een vereerd man met Robert Ashley te hebben mogen samenwerken in de afgelopen jaren als arrangeur en in de productie van zijn 'Tap Dancing in the Sand', uitgevoerd door mijn groep Ensemble MAE."
3. Baloutchistan: Music of Ecstasy and Healing (Ocora)
"Toen ik dit voor het eerst hoorde op de radio kon ik het niet plaatsen en precies dat intrigeerde me al direct. Balkan-klinkend, maar met Indiase instrumentatie. Eenmaal uitgezocht hebbend wat de oorsprong was, had ik nog steeds geen idee waar dat dan was. De muziek van deze nomadische mensen die leven in Pakistan, Oost-Iran en Zuid-Afghanistan is in haar diepste ziel aanstekelijk. Explosief en vol levensvreugde trouwens en trance-achtig in vorm en functie, want deze muziek wordt voor exorcisme gebruikt en heeft een hypnotiserend effect in de herhaling en verschuivende ritmiek."
4. Morton Feldman: String Quartet No. 2 (Mode)
"Een van de latere werken van Feldman en in zekere zin een culminatie van zijn kunst. Het is het ultieme kwartet voor strijkers dat maar liefst zes uur duurt. Er zit een ongelofelijke hoeveelheid detail in dit werk en dankzij - en niet ondanks dus - de lengte van het stuk let je op de kleinste variaties. Het is echt alsof je jezelf verliest in een construct zoals in de beste road movies. Zoals veel van zijn latere stukken is Feldmans directe inspiratie terug te voeren op Turkse tapijten waarin het patroon na talloze herhalingen minimaal verandert. Dit stuk zorgt ervoor dat je de manier waarop je luistert gaat herzien."
5. Luc Ferrari: L'Oeuvre Electronique
"Stiekem is het een beetje smokkelen om een complete box set op te voeren in plaats van een los album of één compositie, maar dit is gewoonweg zo'n prachtrelease dat ik er niet omheen kan. Je krijgt in één klap de mogelijkheid om te luisteren naar het volledige spectrum van het hele oeuvre van deze Franse componist en daardoor krijg je een zeker inzicht in de veelvoudigheid van zijn muzikale persoonlijkheid."
6. Andy Moor: Marker
"Met Andy werk ik al zo'n twaalf jaar samen en hij is een vriend en labelpartner. Het feit dat hij uit een andere muzikale achtergrond afkomstig is dan ikzelf, heeft mij sterk beïnvloed. Het is ook zijn typische stijl van gitaarspel die ik gaandeweg zeer ben gaan waarderen. Dit, Marker, zijn eerste soloplaat die we een paar jaar geleden uitbrachten, blijft één van mijn favoriete albums. Ik heb er honderden keren naar geluisterd, ook omdat mijn zoontje Zeno - nu vijf jaar oud - het tot zijn verzoekplaat verkozen heeft elke keer als we met de auto op pad gaan."
7. Rembetica: Historic Urban Folk Songs from Greece (Rounder)
Dit is de eerste rebetika-compilatie die ik kocht; een kleurrijke verzameling van rebetika uit de jaren twintig en dertig. Een paar van deze nummers hebben Andy Moor en ik gebruikt op ons Rebetika remix-album. Favorieten zijn: 'Zeimbekiko Aivaleotiko' uit 1918, dat ik zo'n vijftien jaar geleden in een eigen stuk gebruikt heb en Rita Abatsi's 'O Psillos', waarin zij zingt: 'Ik zou een vlooi willen zijn, mijn geliefde om dichtbij te komen / En om je zachte lichaam te borduren met pijn.'
Kyriakides speelt op The Night of the Unexpected in Paradiso, Amsterdam op vrijdag 10 september.
http://www.kindamuzik.net/interview/yannis-kyriakides/yannis-kyriakides-7even-most-unexpected/20587/
Meer Yannis Kyriakides op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yannis-kyriakides
Deel dit artikel: