Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“De opnames vonden plaats in september 2005. De plaat is een combinatie geworden van nummers die alvast zo’n vijf tot zes jaar oud zijn, die ik ooit wel op tape opnam maar die we nog nooit live speelden, en van nummers die ik schreef ongeveer een week voor we de studio indoken, puur voor het plezier van het schrijven. De plaat behelst dus verschillende periodes maar volgens ons vormen de nummers toch een zekere cohesie. Ze zijn allemaal nooit live gespeeld alvorens ze werden opgenomen. Dit was helemaal anders met onze vorige plaat. Die nummers speelden we al een hele tijd tijdens concerten. Toen wisten we op den duur hoe ze moesten klinken. Nu gingen de nummers tijdens de opnames soms een eigen leven leiden en zijn ze geëvolueerd tijdens het opnameproces.”
Het schrijven van de nummers gebeurt voornamelijk door Johnson maar de anderen brengen eveneens ideeën naar voren. Dat de plaat zo divers klinkt heeft vooral te maken met de verschillende tijdstippen waarop de nummers geschreven zijn. “Inderdaad, ze dateren uit verschillende emotionele periodes en ik ben ondertussen ook verhuisd. Sommige zijn onderweg geschreven, sommige thuis. Daardoor heeft ieder nummer een andere sfeer of stemming. Dit is logisch, je reageert immers steeds op wat er rondom je gebeurt.”
Twee identiteiten
Sommige nummers op Fort Recovery horen misschien eerder thuis in de rustigere alt.countrysfeer van South San Gabriel. Wat vindt hij daar van? “Veel vrienden zeiden me: ‘Dit is de plaat waarop de muziek van South San Gabriel en die van Centro-Matic het dichtst bij elkaar staan.’ Dit is waarschijnlijk zo, ik denk ook dat het waar is. Onze reactie zal nu waarschijnlijk zijn een zeer bizarre South San Gabriel-plaat maken.”
Beschouwt hij beide bands als twee gescheiden identiteiten? “Ja, zeer zeker, het zijn twee compleet verschillende muzikale oeuvres. We spelen met South San Gabriel ook nooit nummers van Centro-Matic en vice versa, niet omdat we koppig zijn, hoewel we een beetje koppig zijn, maar uit respect voor elke band. In South San Gabriel zitten mensen die niet in Centro-Matic zitten. We willen het apart houden. South San Gabriel is zo ook bewust ontstaan en dit willen we zo houden. South San Gabriel is minder vormelijk en is eerder een losse groep van muzikanten. Centro-Matic daarentegen is een echte band met vier mensen.
Ook in ons hoofd kunnen we het gescheiden houden, ook al roept een gefrusteerde concertganger soms nummers van de andere band. Wanneer ik alleen speel of samen met Scott Danbom houd ik wel eens rekening met verzoekjes, maar wat de band betreft houden we het zeker gescheiden.”
Undertow Orchestra
Een jaar geleden nam Bob Andrews, de manager die Johnson deelt met David Bazan van Pedro The Lion en Headphones, Mark Eitzel van American Music Club en Vic Chesnutt het initiatief om The Undertow Orchestra op te richten, een soort van gelegenheidsshow, nu ook te zien in Europa. “Andrews kwam met het idee op de proppen: ‘Jullie zijn mijn vier favoriete songwriters in de hele wereld, zou het niet cool zijn als jullie allemaal samen op een podium zouden stappen en elkaars nummers begeleiden?’. We waren allen erg enthousiast, het was duidelijk dat iedereen dit wou doen. Het was gewoon een kwestie van organisatie. We traden reeds op aan de Amerikaanse oostkust en in de midwest en nu doen we dus enkele shows in Europa. In de herfst gaan we naar het westen van de Verenigde Staten.”
“Soms hebben we het er zelfs over om samen op te nemen en een plaat te maken. Ondertussen zijn we een echte groep geworden, het is niet zo dat iemand zijn nummers speelt en dat de rest zijn beurt afwacht. Dit wouden we ook van in het begin, dat iedereen erg betrokken zou zijn. Het is ontzettend leuk om te doen. De sfeer tijdens het concert is heel los en plezierig, we betrekken het publiek erbij en vertellen vuile moppen. Je zal wel geen show zien zonder fouten maar we houden het gezellig.”
“We zijn vier verschillende persoonlijkheden maar het klikte onmiddellijk tussen ons. De eerste twee nachten dat we samenkwamen om te repeteren hebben we wel gerepeteerd maar toch vooral op de front porch gezeten: samen lachen, verhalen delen, pinten drinken en de zon zien opkomen. Ik wist dadelijk dat we achter zaten met repeteren, dat het lang zou duren om de nummers te leren, maar het was ook belangrijk om elkaar beter te leren kennen om goed te kunnen samenwerken. En dat is gelukt. Ik ben ook nummers aan het schrijven voor The Undertow Orchestra. Nog niet specifiek met een plaat op het oog, maar ik houd ze wel bij om ooit samen op te nemen.”
Een tevreden man Centro-Matic bestaat ondertussen tien jaar. Staat Johnson hier soms bij stil? “Natuurlijk reflecteer ik hier wel eens over. Nagaan wat je allemaal al hebt gedaan is leerrijk. We hebben veel geleerd. Onze communicatie is over het algemeen zeer gezond, dat houdt ons fris. Dit klinkt eenvoudig maar toch zijn er veel bands die dit niet doen. Ze houden alles voor zich, maar dat is niet goed. Het kan dodend zijn voor relaties en voor een band. Wij zijn steeds communicatief gebleven, onder andere over onze gevoelens. We waren reeds goede vrienden voor we begonnen met Centro-Matic, dus dat zat toen al snor. Het was gewoon een kwestie van dit verder te zetten binnen een muzikale eenheid.”
“De voorbije tien jaar zijn voorbijgevlogen, maar ik vind dit goed. Het betekent dat we plezier hebben, dat we enthousiast en productief blijven op een manier die wij leuk vinden. Zolang Centro-Matic past in onze persoonlijke levens blijven we dit nog wel even doen. Het is natuurlijk anders dan tien jaar geleden: we worden samen ouder, er zijn echtgenotes bijgekomen en we betalen een hypotheek af. Maar we hebben geleerd dit alles te combineren en de band samen te houden en wij zijn nog steeds gelukkig. Ik kan geen grotere overwinning bedenken dan dat.”
http://www.kindamuzik.net/interview/will-johnson/de-verschillende-muzikale-gedaantes-van-will-johnston/13103/
Meer Will Johnson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/will-johnson
Deel dit artikel: