• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De transformaties van Wende

Zangeres Wende Snijders maakt, nadat ze haar carrière in de theaters begint met het vertolken van Franse chansons, de ene transformatie na de andere door. Met het Engelstalige popalbum No. 9 zoekt ze naast de theaters ook het clubcircuit op en voor haar nieuwe album Last Resistance zoekt ze inspiratie in de elektronische hoek. KindaMuzik zocht Wende op in haar oefenruimte in Amsterdam-Noord.

Tekst: Frank Veldkamp

Publicatiedatum: 22 april 2013

"Met No. 9 ben ik alle kanten op gegaan. Een clubtour, festivals, theaters en uiteindelijk kwam dat allemaal samen in twee shows in Carré", vertelt ze. Na deze apotheose, waarvan ook een dvd is verschenen, gunt Wende zichzelf een pauze van een half jaar: "Ik had het gevoel dat ik rust moest nemen. Ik had geen burn-out of zo, maar wilde voorkomen dat ik het vak ging haten. Ik wilde niet meer optreden en alleen nog maar maken en leven. Ik heb gereisd, taarten gebakken en mijn haar laten uitgroeien."

Berlijn
Na deze periode trekt ze zich terug om aan nieuw materiaal te werken. "Ik heb ruim een half jaar aan demo's gewerkt en die wilde ik laten produceren in het buitenland. Door iemand die mij of mijn verleden niet kent. Mijn buitenlandse manager heeft de demo's, met een briefing erbij, uitgezet in zijn netwerk en daar kwamen reacties op. Ik heb er drie uitgekozen en heb een paar dagen met mensen in Berlijn, Keulen en Londen gewerkt. In Berlijn was meteen duidelijk dat daar de mensen zaten die het meeste op de creativiteit zitten en de juiste vragen stellen." Producenten Nackt en Tilman Hopf (Apparat, Warren Suicide) sturen Wende in eerste instantie terug naar huis om de demo's terug te brengen tot hun essentie. "Ze vertelde me de liedjes te strippen tot de melodie, tekst en één instrument. Dan zie je dat een aantal structuren nog gammel zijn. Nadat ik dat had opgelost zijn we ermee aan de slag gegaan."

Klassieke toestanden
De juiste symbiose vinden tussen de klassieke, theatrale achtergrond van Wende en de Duitse repetitieve elektronica van Nackt en Tilman valt nog niet mee. "Zij kunnen emotie voelen en halen uit elektronica en voor mij is dat abracadabra. Maar net als zij zoek ik ook emotie en waarachtigheid in muziek. We zoeken het alleen in andere stijlen. Zij werken met T. Raumschmiere en Moses Schneider, mijn achtergrond is Satie en Ravel. En als je dat bij elkaar brengt krijg je een interessante ontmoeting.

We begonnen heel elektronisch, maar dat werkte niet lekker met mijn stem. Na twee weken zijn we gaan onderzoeken waarom het niet klopte. Ik ben gaan kijken hoe ik voorheen werkte en zij zijn ook research gaan doen naar mij en toen kwamen al die orkesten en klassieke toestanden voorbij. Nackt bleek niet alleen een elektronisch muzikaal wonder, maar ook nog eens iemand die klassiek kan arrangeren! We hebben toen dat orkestrale deel erbij gehaald. Ik ben daar echt in een soort creatief underground broeinest terechtgekomen en dat is ook een mooie parallel met Berlijn: aan de ene kant de rijke geschiedenis, cultuur en intellect en aan de andere kant los gaan en curryworst eten. Dat was heel inspirerend."

Clubs en theater
Voordat het album uitkomt, maakt Wende een tour langs kleine clubs buiten de Randstad. "De tweede dag dat ik ooit in een club stond was in een uitverkocht Paradiso. Ik vond dat niet fijn, ik moet rustig beginnen met nieuwe dingen, de druk niet te groot maken voor mezelf. Als ik voor het theater iets nieuws doe ga ik naar Terschelling om op Oerol te spelen. Even doen alsof niemand me kent. Het nieuwe materiaal spelen in clubs als Vera of De Kelder is supercool."

Tijdens de clubtour speelt Wende, begeleid door enkel een gitarist en een bassist, kale versies van de nieuwe nummers. Best gewaagd, als eerste kennismaking met een nieuw album voor de fans. "Ik wilde voordat de cd uitkomt niet laten horen hoe de cd klinkt. Als de cd uit is vind ik het tof een clubshow te geven zoals de cd klinkt. In het najaar ga ik dat doen met die Berlijnse mannen en daarna in het theater. Daarvoor ga ik steeds weer op zoek naar de juiste vorm. Bij de clubtour gaat het om het zo kaal mogelijk spelen van de nummers, straks is de vraag hoe het elektronische en hun manier van optreden valt te combineren met mijn manier van live spelen. Beide manieren mogen elkaar niet ondersneeuwen.

Voor het theater zit ik nu al te denken aan visuals en hoe ik de thema's van de plaat ga overbrengen op het podium. Overgave en weerstand gaat in een club over dansen, de overgave aan de muziek, maar in een theater is het meer verhalenderwijs en beeldender. Dus hoe ga ik beeldtaal maken van Last Resistance? Ik ben aan het lezen over Jeanne d'Arc, Odysseus, maar ook Dominique Strauss-Kahn en Charles Taylor. Goed en kwaad. Hoe verhoudt dat zich tot elkaar en in mij? Dat is enorm veel materiaal waar ik mee kan spelen."

Stofzuigen
Tussen het materiaal van Last Resistance lijkt geen ruimte meer te zijn voor de Franse liedjes van weleer, waar nog steeds veel vraag naar is. "De melodieën blijven prachtig, maar het is zo hardnekkig. Ik word nog heel vaak gevraagd om Franse liedjes te komen zingen en de performer in mij denkt: ja, leuk! Maar ik denk dan: doe het nou niet, want binnen de kortste keren sta je weer zo bekend. Het is niet zo dat ik die liedjes haat, maar ik heb nooit Franse chansonnière willen worden dus dat ga ik ook niet uitmelken. Ik ben ook veel meer geïnteresseerd in wat ik zelf kan maken."

Met No. 9 heeft Wende qua uitverkochte optredens en albumverkopen niet veel meer te wensen in Nederland. Het buitenland lonkt, maar een hit ontbreekt nog. "Er wordt wel geroepen dat ik meer radiovriendelijke muziek moet maken. Maar ik weet niet hoe. Bij 'Roses in Junes' van No. 9 zeiden mensen dat ik er een vierkwartsmaat van moest maken. Maar ik wíl er geen vierkwartsmaat van maken! Bij 'Hey' zeiden ze dat ik er strijkers onder moest zetten en iemand anders gitaar moest laten spelen, zodat het wel op de radio kan. Maar ik heb dat nummer voor mijn vader geschreven en voelde me zo breekbaar en wankel als dat liedje klinkt, dus het is zoals ik het bedoeld heb. Dan komt het maar niet op de radio."

"Ik ben niet vies van commercieel, alleen gaat het er wel om wat ik ervoor moet doen. Kijk naar PJ Harvey of Björk of Thom Yorke. Die zijn heel groot, én commercieel, maar blijven doen wat ze willen doen. Wat ik maak is geen Caro Emerald. Dat is ook heel mooi, maar het is een andere benadering van hoe mensen muziek consumeren. Als ze erop kunnen stofzuigen vind ik het heerlijk, maar ik maak toch meer luistermuziek die niet direct liefde op het eerste gezicht is."

Foto's door Sandor Lubbe

http://www.kindamuzik.net/interview/wende-snijders/de-transformaties-van-wende/23939/
Meer Wende Snijders op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wende-snijders