• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Waik: Wachtend op die ene song

De overeenkomst tussen AC/DC, Midnight Oil, Silverchair, Sunk Loto en The Butterfly Effect? Simpel, ze komen allemaal uit Australië. Voeg aan dit rijtje gerust ook Waik toe. Eventjes geleden verscheen via het Nederlandse Undertow Recordings de e.p. Contrast ook in deze contreien. Het is 11 uur 's avonds als we gitarist Simon Schroeder bellen aan de andere kant van de aardbol.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 10 januari 2005

Op het moment dat we bellen is het in Australië 7 uur 's morgens, maar Simon is al eventjes wakker. Hij is vier weken eerder vader geworden van zijn eerste kind, dus wat wil je. "Het is absoluut een uitdaging, zo'n kind", vertelt hij enthousiast. "Het is een bijzondere en levensveranderende ervaring." Simon is een interessante prater, vooral ook als het om zijn kind gaat. Enthousiast doet hij alles uit de doeken, maar uiteraard zijn we ook benieuwd naar zijn band Waik, waarvan recent de e.p. Contrast verscheen. Hierop zijn zes tracks te vinden die beïnvloed lijken te zijn door bands als A Perfect Circle, Tool, Chevelle en Ultraspank. "Toch luister ik niet naar Tool", vertelt Simon. "Onze zanger wel, maar ik luister meer naar Metallica, Pantera en dat soort bands. De bands die je noemt vormen niet direct een bron van inspiratie voor ons, eerder Joe Satriani en Metallica."

De titel van het schijfje is eenvoudig verklaarbaar; de eerste drie tracks vormen een behoorlijk contrast met de laatste drie, die beduidend minder klinken en meer geënt op Korn lijken. "Die laatste drie zijn ook een jaar eerder opgenomen dan de eerste drie", verklaart Simon. "Het idee was in het begin als volgt: we waren bang om de verschillende songs samen te voegen, omdat er dus een jaar tussenzat. Door de e.p. Contrast te noemen, stemde het overeen met wat we bij de nummers voelden. Er zit een contrast in geluid. Het geeft de mensen een mooi beeld van hoe we gegroeid zijn in een jaar tijd en waar we precies met de band naartoe gaan. We wilden mensen uit de industrie met deze e.p. laten zien hoe we ons ontwikkeld hebben in die periode en hopelijk zet die ontwikkeling zo door."

De groei die de band doorgemaakt heeft, uit zich met name in songstructuren en geluid. "Ik speel al jaren gitaar", aldus Simon. "We proberen allemaal in de loop van de tijd onze manier van spelen te vervolmaken. Het belangrijkste dat we geleerd hebben is echter dat we de songs zo opgebouwd hebben dat de boodschap overkomt. We luisteren naar muzikanten, fans en producers en proberen daar wat van op te steken. Op die manier zoeken we naar een middenweg die iedereen gelukkig stemt."

De reden waarom de band zich beperkt heeft tot een e.p. en zich niet meteen gestort heeft op het grote avontuur dat 'album' heet, is even simpel als helder. Simon: "We dachten dat we op dit moment iets uit moesten brengen. We moesten nu laten zien wie Waik is. Dat zou ons dan voldoende tijd geven om een volledig album uit te brengen. Daar werken we nu aan en we hopen de komende tijd wat demo's op te kunnen nemen. We werken daartoe met enkele goede producers die ook werkten met Savage Garden en Silverchair. We rekenen erop dat zij ons in de juiste richting duwen. Over een maand of zes hopen we die dan uit te brengen, en als het aan mij ligt ook weer via Undertow Recordings."

Met een kind erbij heeft Simon het maar druk. Naast het feit dat hij gitaar speelt in Waik, heeft de 25-jarige net als de andere bandleden nog gewoon een baan. "Soms moet je zowel op je werk als op muzikaal vlak wat opofferen, maar over het algemeen hebben we banen waarbij we niet tot 's avonds laat of in de weekenden aan het werk zijn, wanneer de meeste shows zijn. En soms nemen we er een week vrij voor."

Dat het zo snel zou gaan met de band - slechts enkele jaren na oprichting is de eerste plaat nu al nagenoeg wereldwijd verkrijgbaar - had Simon dan ook niet durven dromen. "Je verwacht het niet en met name in het begin ben je je er ook niet echt van bewust. We doen het beter dan we verwacht hadden", vertelt Simon enthousiast. "In Australië is de markt zo anders. We moeten echt vechten om shows te kunnen krijgen. In Europa en de Verenigde Staten kun je in een straal van twintig kilometer rond je woonplaats zo in tien zalen spelen, maar in Australië moet je echt honderd kilometer rijden om twee zalen te vinden." Simon is er dan ook van overtuigd dat het voor Australische bands veel lastiger is om bekend te worden. "We krijgen niet de steun die bands in het buitenland krijgen. Amerikaanse bands hebben eerder kans op een soort geruchtenstroom, omdat ze met gemak honderd shows in een jaar kunnen spelen. Het is mede daardoor moeilijker voor ons om bij een groot managementbureau of een major label te komen. We vechten hard hier, zelfs al om op een lokaal radiostation gedraaid te worden. En hoewel we nu internationale distributie hebben, blijft het moeilijk om een boekingsagent te vinden; iemand die ons continu shows kan bezorgen, zodat wij ons kunnen concentreren op de muziek. Nu zijn we per dag een paar uur bezig om één show voor elkaar te krijgen die dan ook nog eens honderd kilometer verderop plaats moet vinden. Het is echt heel moeilijk."

Ooit begon het gezelschap dat elkaar ontmoette op highschool onder de naam Karnevil, maar die naam lieten de heren maar gauw achter zich. Het leverde ze enkel shows op met allerlei hardcore- en metalbands vanwege de verwachtingen die ermee samenhingen; op basis van de naam dacht men dat het een hele heavy deathmetalband was. Bij Waik denkt men niet direct aan een bepaald genre, waardoor verwachtingen wel ingelost kunnen worden. En dan met name natuurlijk op het podium, waar het viertal zich als een vis in het water voelt. Simon: "We steken veel energie in hoe we live spelen. Daar is het allemaal om te doen. We hopen mensen te inspireren om achter de TV uit te komen en naar een goede rockband te komen kijken." En met een plaat op zak die wereldwijd verschijnt, worden wellicht nieuwe deuren naar podia wereldwijd geopend. "We proberen verder uit te breiden wat we nu hebben en doen", aldus Simon. "Uiteraard willen we het liefst voor duizenden mensen spelen. We willen doen wat we kunnen om dat te bereiken. Natuurlijk willen we graag een goede boekingsagent krijgen en een goed album schrijven. Hopelijk kunnen we zo onze carrière verder uitbouwen en door de Verenigde Staten en Europa toeren." Voorlopig is er dus nog veel werk aan de winkel. "Absoluut. En hopelijk schrijven we ooit die ene song die ons van dit niveau naar het hoogste niveau voert."

http://www.kindamuzik.net/interview/waik/waik-wachtend-op-die-ene-song/8367/
Meer Waik op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/waik