• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Het escapisme van Vondelpark

De muren tussen indiepop, dance en r&b brokkelen steeds meer af. Hoe je ze afbreekt, valt te horen op een van de meest interessante platen van dit jaar: het schitterend geschakeerde Seabed van Vondelpark uit Londen. Daarmee passen ze prima in het rijtje James Blake en The Weeknd. KindaMuzik sprak frontman Lewis Rainsbury over auto-inbraken in hun geliefde Amsterdam, druggy sferen en grootstedelijke verlangens.

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 12 juni 2013

De drie begin-twintigers komen al jaren graag in Nederland, en Amsterdam in het bijzonder: ''We vertoefden veel in het Vondelpark, omdat het zo'n mooie en vredige plek is. En dus besloten we de band ernaar te vernoemen. Maar we willen het Nederlandse volk bij dezen onze verontschuldigingen aanbieden voor het kiezen van een afgezaagde bandnaam (lacht). Ik bedoel: een Nederlandse band vernoem je ook niet naar het Hyde Park in Londen.'' Toch was niet alles pais en vree met de band in Amsterdam: ''Begin 2011 gingen we na een optreden de stad in. De volgende ochtend was onze auto opengebroken en de apparatuur gestolen, waaronder een laptop met alle samples en de demoversie van Seabed.

Verfijnen
Het verstoorde het creatieve proces nogal ruw: ''We moesten alles weer vanaf de basis opbouwen en dat ging het beste met traditionele instrumenten als drums en gitaar. Ook met het oog op de liveoptredens wilden we de muziek zo kaal mogelijk houden, om er op het podium weer omheen te kunnen bouwen. Vandaar dat Seabed meer indierockinvloeden bevat dan de voorgaande ep's. Achteraf gezien was het goed om weer opnieuw te beginnen, want we zijn ondertussen als producers wel drie jaar verder en konden zo het geluid verfijnen.''

''Gebruikmaken van bas, drums en gitaar is nogal traditioneel en veel rockplaten van tegenwoordig klinken rommelig. Maar door enkele elementen uit een dergelijk geluid te pakken ontstaan prachtige dingen; je kunt er bijvoorbeeld mooie samples van maken. In de kunst van het weglaten schuilt dan de kracht, zeker wanneer je daar op dezelfde manier analoge synth- en keyboardgeluiden aan toevoegt. Zo heb ik Brian Eno eens tijdens een lezing horen zeggen dat de gitaar al genoeg mishandeld is, maar dat in simpelheid juist de kracht schuilt of dat die zelfs vernieuwende dingen kan opleveren. Het gaat tenslotte om het schrijven van liedjes. Op de gitaarlijn van 'California Analog Dream' bijvoorbeeld, zijn we in al zijn eenvoud juist ontzettend trots.''

Trance
Seabed is een coherente plaat, mede doordat de vocalen als extra instrument ingezet zijn. ''Ik hou er niet van om de vocalen en de muziek te veel uit elkaar te halen. Door woorden vaak te herhalen willen we de muzikale trance vergroten en de emoties van mijn ingetogen gezongen teksten versterken. Daarnaast willen we een ongrijpbaar, druggy sfeertje neerleggen. We rookten nogal wat wiet tijdens het opnameproces, vandaar.'' De teksten gaan voornamelijk over adolescentengevoelens, zoals verliefd zijn of afgewezen worden. ''Woorden komen vaak gewoon naar boven tijdens jamsessies en meestal zijn het later nog steeds dezelfde als de eerste keer. Een grote inspiratiebron voor mijn teksten is Arthur Russell. Hij schreef hele menselijke teksten, was erg eerlijk over emoties.''

Shoegaze
Voordat Rainsbury met Vondelpark begon, speelde hij in shoegazeband Lion Club. ''Shoegaze is zeker een muziekstijl die we erg hoog hebben zitten, maar echt van invloed op de muziek van Vondelpark is het niet.'' Een meer algemene overeenkomst is er wel: ''Het op één lijn zitten met alle bandleden om vervolgens op zoek te gaan naar geluiden om jezelf in te verliezen. Een band die we op dat gebied erg waarderen is Tame Impala. Hoe die jongens muzikaal samenwerken,is indrukwekkend. Maar de echte inspiratie komt veel meer uit dj-sets die we horen wanneer we uitgaan in danceclubs.''

''We zijn dan ook niet van plan om live ineens een shoegazegitaaruitbarsting in te lassen, maar helemaal uitsluiten doen we het ook niet, omdat we het publiek willen verrassen. Het is namelijk heel gemakkelijk om alles klakkeloos van je plaat naar het podium te kopiëren, maar zo zitten wij niet in elkaar. Ons doel is altijd om interactie te krijgen met het publiek. Dat doen we door onze muziek naar de dansvloer te vertalen, met meestal twee tot drie songs van Seabed, een paar nieuwe nummers plus danig versleutelde versies van oud materiaal.''

Reactie
Vondelpark wordt vaak vergeleken met The Weeknd, The xx en James Blake, die eveneens muzikale grenzen opzoeken door bijvoorbeeld r&b in hun muziek te integreren. Rainsbury: ''Ik vind het leuk om vergeleken te worden met hen, maar om heel eerlijk te zijn heb ik hun laatste platen nog niet eens beluisterd. Om zelf gefocust te blijven. Ons label R&S is erg dancegeoriënteerd, maar toch doen we ons eigen ding. Je kunt niet afdwingen dat we een danceplaat maken. Dingen gaan vanzelf en we zijn erg blij met het resultaat van Seabed. Eigenlijk is die plaat een reactie op de vele vergelijkingen met andere artiesten. Maar als ik dan toch wat namen moet noemen van acts waarmee ik Vondelpark graag vergeleken zie worden, dan zijn het Caribou en TV on the Radio. Dat zijn echt persoonlijke favorieten van mij.''

Vernieuwing
''Natuurlijk is het lastig om van jezelf te zeggen dat je muzikaal vernieuwend bezig bent, maar als je kijkt naar hoe recensenten en publiek nu op onze muziek reageren, dan denk ik dat het tijd nodig heeft voor ze het echt begrijpen. Wanneer je iets anders doet dan wat de muzikale goegemeente gewend is, dan kost het inspanning om te begrijpen waar de muziek in detail om gaat. Maar het is zeker ons doel om vernieuwing te zoeken, ook in de muzikale projecten die we naast Vondelpark hebben. Zo ben ik eveneens bezig met het maken van een filmsoundtrack.''

Upbeat
''Onze muziek heeft iets grootstedelijks, maar doet je tegelijkertijd op een melancholieke manier verlangen naar ruimte. Het roept beelden op van een verlaten strand, vlak voordat de zon ondergaat. Wat dat betreft zijn er wel raakvlakken met chillwave. Er zit een escapistische ondertoon in, wat een belangrijk thema voor ons is. Seabed is dan ook een plaat om voor jezelf op te zetten. Onze volgende zal dat niet zijn, die is meer dancegericht en upbeat. We hopen deze eind dit jaar uit te brengen en als inspiratie luister ik op dit moment veel naar disco van bijvoorbeeld Barry White, jazz van Herbie Hancock of soul van Teddy Pendergrass. Daarnaast zijn we aan het experimenteren met zangeressen. Niet omdat veel anderen dat toevallig nu ook doen, maar om Vondelpark verder te ontwikkelen. Waar Seabed een ontsnappingsplaat is, pakt de nieuwe je volledig bij de kladden.''

http://www.kindamuzik.net/interview/vondelpark/het-escapisme-van-vondelpark/24046/
Meer Vondelpark op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vondelpark