• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De muzikale acrobatiek van Violens

Het trio Violens is helemaal hip volgens het boekje. De band komt uit de indiekweekvijver van Brooklyn, heeft een mysterieuze debuutcover en een moeilijk te omschrijven geluid. Zo moeilijk dat het frontman Jorge (je spreekt het gewoon uit als George) Elbrecht meer dan vijf minuten uitleggen kost. "Het wordt toch gewoon snel saai als je maar één genre zou spelen?"

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 19 december 2010

"We moeten weird shit op onze shirts sprayen. Dat is pas hip man!" Elbrecht stoot met zijn elleboog gitarist Myles Matheny aan die voor zichzelf een appel in stukjes aan het snijden is. Door de beuk belandt het mesje bijna in diens vinger. Het lijkt hem niets te interesseren. De zwarte Wayfarerzonnebril verbloemt zijn bijna gesloten ogen. Matheny: "Iedereen doet van alles om hip te zijn. Het haar, de kleding: allemaal status. En als je dan geluk hebt kom je op de cover van een blad. Als het ons doel was om hip te zijn, zouden we onszelf nogal zielige figuren vinden."

Ons kent ons
De hoes van het pas verschenen debuut Amoral heeft veel weg van de nieuwe Yeasayer waar ook een gezicht op kunstzinnige wijze is geportretteerd. De plaat Odd Blood mag er dan muzikaal zeker wezen, de cover was volgens Pitchfork een van de lelijkste van 2010. "Hij lijkt er toch niet zo erg op?" Elbrecht kijkt bedenkelijk. "Ik heb de gasten van Yeasayer één keer ontmoet tijdens een barbecue. Het zijn toffe kerels. Niet dat iedereen in Brooklyn elkaar kent, maar de muziekscene is best close. We zijn vooral goede vrienden met Chairlift!"

Bij bijna elk bandje uit Brooklyn drijft de muziek vooral op synthesizers. En laat dat nou net bij Violens niet overheersen. "We hebben zeker veel synths hoor, daar zorgt Iddo wel voor." Dat is trouwens niet de bijnaam van het derde bandlid, maar gewoon zijn voornaam. Iddo Arad is duidelijk wat rustiger en antwoordt alleen wanneer een vraag specifiek aan hem gesteld wordt. Arad: "Elektronische geluiden zorgen ervoor dat je muziek tot een groter geheel kan maken, dat het meer een eenheid wordt. Precies wat we willen bereiken."

Acrobatisch switchen
Het thuis opgenomen en geproduceerde album klinkt groots; alsof de mannen weken in een grote professionele studio hebben gezeten. Elbrecht: "Ik hou van die omschrijving: grotesk. Dat is precies waar we voor gingen. Maar ik zal je de details van het opnameproces besparen, want anders val je meteen in slaap. Het opnemen kostte echt enorm veel tijd. Probeer de drums maar eens groots te laten klinken, dat is echt moeilijk. En elk nummer weer opnieuw!"

De zanger beaamt dat er muzikaal veel gebeurt op Amoral. "Dat is toch tof! We hebben verschillende achtergronden en smaken en we maken gewoon alleen muziek die wij gaaf vinden. Per persoon verschilt dat enorm. Het wordt toch gewoon snel saai als je maar een genre zou spelen? Dat switchen tussen stijlen kan op onze cd soms een beetje acrobatisch overkomen, maar we ontdekken beetje bij beetje ons eigen geluid."

Het is een interessante paradox dat Violens zijn nummers als een groot geheel wil laten klinken terwijl de plaat verre van dat is. Het is de jonge Matheny die tegen de bewering ingaat. Hij heeft net zijn appel op en oogt wat energieker. "Al onze songs moeten ook wel los staan van elkaar. Het is aan de luisteraar om er een geheel van te maken. Wij horen het ook! En het is niet tof om in een hokje gestopt te worden. Dat wil niemand. Ik snap dat het makkelijk is om iets 'indie' of 'rock' te noemen, maar daarmee doe je eigenlijk de muziek tekort."

Tarzan Boy
"Let maar niet op hem, hij houdt niet van The Smiths!" Elbrecht wijst lachend naar zijn gitarist. Matheny is op dat moment midden in zijn betoog over The Kinks en waarom hun muziek zo vernieuwend was. De tourmanager lacht mee. Matheny verantwoordt zich: "Ik hou gewoon niet van de stem van Morrissey. Veel te goth!" En laat dat nou net het genre zijn waar Elbrecht van houdt. "Veel mensen noemen gothic ook donkere muziek. Maar als iets duister klinkt, kan het nog steeds heel vrolijk zijn." Waarbij de zanger op zijn eigen plaat doelt.

"Ik heb trouwens nog een mooie omschrijving voor ons geluid! The Byrds meets Wire meets Roxy Music." Elbrecht lijkt zeer content te zijn met die beschrijving. De samenstelling van de drie bands is verrassend, maar hun vaste concertritueel is dat des te meer. "We warmen onze stemmen voor elke show op met het nummer 'Tarzan Boy' van Baltimora. Ken je maar een stukje van het nummer? Dat is waarschijnlijk precies wat wij zingen! Het refrein bevat alle noten die wij moeten halen." Violens heeft duidelijk lol in de ietwat gênante stemoefening. "Als je onze muziek trouwens nog wil omschrijven, zet Baltimora er dan ook maar bij!"

Bovenste foto door Djenvert (onder Creative Commons)
Onderste foto door Tom Hines

http://www.kindamuzik.net/interview/violens/de-muzikale-acrobatiek-van-violens/21055/
Meer Violens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/violens