Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Voor mij is The Errant Charm een poppy plaat. Behoorlijk zomers, al had ik de release niet per se in dat seizoen gepland. Als je in januari of februari je plaat aflevert bij het label, bepalen zij wanneer je uitkomt. Ik begrijp dat mijn muziek in de kritieken 'zomers' wordt genoemd. Ik snap wat recensenten bedoelen, want ja, ik heb songs met het woord 'summer' erin. Maar critici lezen vooral elkaar en praten elkaar na. Er zit weinig denkwerk in. Promobrieven worden herhaald. Maar goed, nogmaals: ik kan ze begrijpen als de plaat in juni of juli uitkomt. Al denk ik dat dit album ook geweldig kan klinken in oktober.
Niks hips
De titel The Errant Charm past bij de plaat en is afkomstig uit een van de songteksten. Ik spel niet uit voor de luisteraars waarom het passend is, dat mogen ze zelf uitvinden. Er staan liedjes op dit album die direct lijken, maar die bij herhaald draaien subtiliteiten en gedetailleerde lagen tonen. Ik wilde verschillende stijlen onderzoeken die ik aantrekkelijk vind. Zo begonnen mijn producent en ik bij de track 'Can't You Tell' met een muzikaal fragment dat we in stukjes hakten en loopten. We herhaalden woorden, tot op een gegeven moment het liedje zichzelf, zijn eindstation, kon bepalen. In deze song zitten veel elementen uit muziek waarmee ik opgegroeid ben. De drummachines kun je bijvoorbeeld kennen uit liedjes uit Manchester, jarennegentig-Engeland. Het is een ontspannen, leuk liedje. Niks hips. Ik zou niet weten hoe ik 'hip' zou moeten klinken.
Mijn liedjes hebben veel gelijkenissen met huidige muziekstijlen, maar ik denk niet na over trends als ik songs maak. Of je nu wel of niet je plaat anders wil laten klinken dan zijn voorganger, het is onvermijdelijk. Ik zou niet weten hoe je elke twee jaar aan een nieuw project zou kunnen werken zonder dat er verschillen optreden. Veel is echter bij hetzelfde gebleven. Ik werk op al mijn platen met dezelfde producent (Thom Monahan, die ook voor Devendra Banhart en Pernice Brothers opneemt, red.) en met veel van dezelfde muzikanten.
Op een bepaalde manier was het maken van deze plaat dus totaal niet nieuw. Op een andere manier wel, want de benadering stond meer open. Coverplaat Thing of the Past uit 2009 was voorgedrukt, want de liedjes daarop waren al door andere artiesten geschreven. Het daaropvolgende Tight Knit namen we live in de studio op. Maar dit album begon met Thom en mij samen in de studio, een week lang, om de arrangementen te vormen.
Gevoel en dimensie
Ik ben geïnteresseerd in songs die meerdere gevoelens herbergen. Ik houd van liedjes die veel dimensie hebben en dat over de tijd heen vast weten te houden. Daarbij pak ik uit mijn eigen leven wat ik kan gebruiken en ga tot aan ervaringen die iedereen deelt. Ik schrijf teksten die bij de melodieën zouden moeten passen. Een liedje vraagt op gekke wijze om een bepaald soort tekst. Ik zou me niet comfortabel voelen als ik zou zeggen dat mijn teksten over twijfelende mensen en míjn mening daarover gaan. Ik kan rustig een verhaal vanuit andermans perspectief vertellen en maak geen statements.
We gaan nu toeren langs de West Coast van de Verenigde Staten en doen er slechts enkele festivals aan. Wij hebben niet zoveel festivals als in Europa. In Nederland stonden we op het Naked Song Festival in Eindhoven, dat was okay. Het was redelijk low key. Er was weinig interactie mogelijk met het publiek, maar dat had wel veel respect voor de muziek. Voor na het toeren heb ik nog geen plannen. Een tweede coverplaat maken is vooralsnog niet aan de orde. Thing of the Past was destijds een experiment, ik weet nog niet of ik dat wil herhalen."
http://www.kindamuzik.net/interview/vetiver/vetiver-alle-trends-te-boven/21969/
Meer Vetiver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vetiver
Deel dit artikel: