Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het interview verloopt chaotisch. De soundcheck loopt langer uit dan verwacht en Venus Flytrap moet nog eten. De band vernoemde zich naar de vleesetende plant met een voorkeur voor insecten omdat het mooi klonk. Drummer Bob Koning keek ooit naar een BBC-documentaire over plantjes en zo is de naam geboren. Ditmaal krijgt Venus Flytrap geen insecten maar Chinees eten voorgeschoteld. Na het maal is er dan tijd voor een gesprek. Totdat We vs. Death, de andere band van vanavond, een oorverdovende soundcheck doet. Te hard om bij te praten. Een achterafruimte dan? Die heeft rockbunker K77 niet. Buiten is het koud en waait het. Met geen café in de buurt besluiten we in een auto te gaan zitten.
Verschil met jullie vorige cd is dat er nu veel experimentele intermezzos te horen zijn? Hoe is deze ontwikkeling gekomen?
Drummer Bob Koning: “Gijsbert heeft de helft van de nummers geschreven. Die zijn experimenteler en dat heeft zeker wat toegevoegd aan onze sound.” Gitarist Gijsbert Diteweg: “Veel van de tussensongs bedenk ik thuis ’s avonds laat. En daar gebruik ik meerdere instrumenten voor. Laatst vond ik een orgel bij het oud vuil. Die gebruik ik dan. En ik zing ook op ‘Poughkeepsie’. Met schaamrood op de kaken stond ik in de studio.”
Heeft het instrumentaaltje ‘My friends the insects’ iets met de eetgewoonten van een Venus Flytrap te maken?
Gijsbert: “Nee, het is een nummer over eenzaamheid. Een man is zo alleen in zijn appartement dat de kakkerlakken zijn vrienden worden. Bij mij thuis lopen die beesten ook rond, maar ik sla ze gewoon dood hoor.”
Op sommige momenten doet jullie muziek denken aan postrock a la Mogwai. Wat zijn jullie muzikale invloeden?
Gijsbert: “Als gitarist ben ik beïnvloed door mensen als Eric Clapton, Jimi Hendrix, Vernon Reid en Bill Frisell. En kerkorgelmuziek, ik kom namelijk uit een gereformeerd gezin. Mijn vader was organist. Verder luister ik veel naar country, zoals Ray Wylie Hubbard, en klassieke muziek.”
Zanger/gitarist Marc Mosmans: “Ik ben echt een muzikale spons. Heel vroeger luisterde ik veel naar Dire Straits en Simon and Garfunkel. De laatste tijd echt een hele hoop bands, onder andere Notwist, Bonnie Prince Billy, Beck, Sleepy Jackson en Blur. En Darryl-Ann natuurlijk, zij zijn een zware invloed.”
Het is weer december en weer tijd voor lijstjes, wat vinden jullie het beste album van 2003?
Gijsbert: “Think Tank van Blur.”
Bob: “Hail to the Thief van Radiohead.”
Bassist Thomas van Buuren: “Dear Catastrophe Waitress van Belle and Sebastian.”
Hoe komen jullie nummers tot stand?
Bob: “Marc komt meestal met een paar akkoorden of een zanglijn en van daaruit werken we. Een nummer als ‘Danger’ is op veel verschillende manieren geprobeerd in de studio. Het ging steeds overstuurder klinken.” Marc: “Thuis maak ik een voorstudie. In de studio en oefenruimte verandert er daarna nog zeker veel aan de songstructuren. En de experimentele stukken, daar komt Gijs mee.”
Waarom heet het album eigenlijk Hoovering?
Marc: “Eerst wilde ik het album ‘hovering’ noemen, dat betekent in de lucht hangen. Maar met twee o’s staat het toch mooier. Later kwamen we er achter dat het stofzuigen betekende. Verder zit er niets achter de titel.” Gijsbert: “Zo demystificeren we de titel natuurlijk wel, maar ach…”
Jullie zijn na This Is Our Exit Plan van platenmaatschappij veranderd. Waarom?
Bob: “Fount Records, ons oude label, begon ooit als een gitaarlabel maar deed vrij weinig aan promotie. Daarna ging Fount Records zich specialiseren in dancemuziek en zich meer richten op distributie. Het kwam er op neer dat ze ons volgende album niet meer konden uitbrengen. En toen zijn we langs verschillende labels gegaan. Bij het label My First Sonny Weismuller waren ze na het horen van onze demo meteen erg enthousiast.”
In maart 2004 treden jullie op tijdens het South by Southwest (SXSW) festival in Austin, Texas. De andere Nederlandse bands die gaan zijn Alamo Race Track, League of XO Gentlemen, Persil en de Heideroosjes.
Bob: “Iedereen kon zich voor dat festival inschrijven en dus kwam Thomas, onze bassist, met het idee om het te proberen en hebben we een demo opgestuurd. En toen kregen we te horen dat we uitgenodigd werden.” Marc: “We konden het eerst niet geloven.”
Bob: “Na het festival willen we een korte tour door Texas maken. We hebben een mailtje gestuurd naar Ray Wylie Hubbard om samen met hem op te treden. Erg benieuwd naar zijn reactie.”
Ik las dat het jullie initiatief was om de My First Sonny Weismuller label-avonden te organiseren. Samen met Telefunk, Whipster, Venus Flytrap, Club Diana, King Me en Lawn, andere bands van het label, houden jullie gezamenlijke optredens.
Bob: “We vroegen bij My First Sonny Weismuller of er een label-tour georganiseerd kon worden. Dat kon, mits we de organisatie zelf in handen zouden nemen. De andere bands hadden er ook zin in en met name Lawn heeft meegewerkt dit op te zetten. Daarna hebben we contact opgenomen met concertzalen en die wilden wel. Via een MSN-community hebben we een forum opgezet waar we onderling met de bands kunnen corresponderen. Het leuke is dat concertzalen veel enthousiaster zijn omdat we met meerdere bands komen. Zo helpen we als bands elkaar met optredens regelen. Het eerste optreden is in januari in Merlijn in Nijmegen en het laatste in mei. Op die avonden zullen er steeds een aantal andere My First Sonny Weismuller-bands te zien zijn. Maar we hebben er natuurlijk wel voor gezorgd dat Venus Flytrap er elke avond staat.”
http://www.kindamuzik.net/interview/venus-flytrap/venus-flytrap-experimenteren-met-het-liedje/4811/
Meer Venus Flytrap op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/venus-flytrap
Deel dit artikel: