• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De filosofie van traumahelikopter

In 2010 wordt garagerockgroep traumahelikopter opgericht en nog geen vier jaar later heeft het trio al gespeeld op Lowlands en Eurosonic, een tour door de Verenigde Staten achter de rug en twee goed ontvangen albums op de markt gebracht. Geroemd om zijn typerende geluid en knallende liveoptredens gaat het de Groningse band dus voor de wind. KindaMuzik spreekt frontman Mark Lada over muzikale ideeën, ontwikkeling en ambitie.

Tekst: Niels Waarlo

Publicatiedatum: 28 april 2013

De minimalistische bezetting - twee gitaristen en een drummer met een half drumstel - is hoofdverantwoordelijk voor het karakteristieke 'lege' geluid van traumahelikopter. Grotendeels een voorbedacht plan, zo blijkt. "Het was wel echt een muzikaal idee, om het helemaal gestript te houden. Tegelijkertijd kon onze eerste drummer niet drummen, dat was gewoon een heel goede vriend van Daan (gitarist, NW) en mij, dus we wilden het voor hem ook zo simpel mogelijk houden met dat incomplete drumstel. Maar er zijn meer garagebands die spelen zonder bassist en met een dergelijke drumset. Dat werkte ook bij ons prima, omdat je er heel overzichtelijke liedjes van krijgt. Daarom hebben we geen bassist toegelaten en is Roel, die van huis uit wel een volledig drumstel gewend is, op dezelfde set gaan spelen als onze eerste drummer."

"Wat ik tof vind is dat we die sound meer zijn gaan uitdiepen, ook omdat Roel heel veel heeft toegevoegd, waardoor blijkt dat je er nog best veel kanten mee op kunt. De tweede plaat is ook al minder rechttoe rechtaan dan de eerste. Maar het hoort echt bij traumahelikopter, dus in die zin is het een uitgedacht idee." Een grote muzikale ommekeer hoeven we dus niet te verwachten, hoogstens bij een ander project van Mark. "Voor mezelf sluit ik dat absoluut niet uit. Het is niet zo dat ik iets tegen bassisten of bands heb."

Genuanceerder
Toch is er op het tweede album, het afgelopen maart uitgekomen I Don't Understand Them at All, inderdaad iets veranderd. De muziek blijft rauw, maar is duidelijk melodieuzer en met meer rust gebracht. "Ik wil niet twee keer dezelfde plaat maken, dat blijft voor jezelf niet interessant. Ik luister ook niet alleen maar naar punk: er is een bepaald gevoel in muziek dat mij aanspreekt, maar heel veel andere bands en genres hebben dat ook." Met het eerste album wilde de groep bovendien de energie van een liveoptreden overbrengen. "Bij de tweede wilde ik het echt om de liedjes laten draaien. De zang staat ook harder in de mix en de nummers duren wat langer. Het is allemaal genuanceerder."

Sinds het succes kan Mark Lada van zijn muziek de huur betalen. Spelen dat soort factoren nog mee in de keuze rustiger en wellicht toegankelijker te gaan musiceren? "Daar is totaal geen sprake van", zegt hij resoluut, "misschien wordt de volgende plaat weer snoeihard. Ik wilde al heel lang zo'n plaat maken en nu had ik de mogelijkheden om eens andere muziekinvloeden te gebruiken. Alles wat ik luister is wel terug te voeren op rock-' n-roll en gitaren, maar daarbinnen vind ik ook dingen als het melodieuze Teenage Fanclub geweldig. Ik zou ook nog wel een keer iets willen doen met een The Gun Club-achtige leegte of country, bijvoorbeeld. Ik zit nog vol ideeën."

De liveoptredens van traumahelikopter, bekend door de ladingen energie die het trio erin gooit, zullen door het enigszins teruggenomen gas niet ineens veranderen in zitconcerten, om het overdreven te stellen. Integendeel. "Ik vind live sowieso een ander ding dan op plaat, dus live zijn de nieuwe nummers wel wat rauwer. Het zorgt voor meer dynamiek in de set en dat is voor ons en hopelijk voor de buitenstaander ook prettig. We spelen sinds kort een setlist met zo'n zeven nieuwe nummers en ze blijven goed overeind staan."

Gewoon spelen
De waardering leidde echter tot meer dan van je hobby je werk maken. Er volgde een heuse tour door de Verenigde Staten. "Stapje voor stapje komt er daar meer aandacht. In september/oktober gaan we weer een maand en nu hebben we bijvoorbeeld al boekers, terwijl we dat vorig jaar niet hadden. Maar in Amerika zijn verschrikkelijk veel bands, dus het is niet zo dat je daar met een knip van je vingers staat te headlinen. Voor ons is het simpelweg heel tof dat we daarheen kunnen." De wereld veroveren behoort ook weer niet tot de ambities. "Daar ben ik niet zoveel mee bezig, voor mij is het meer dat ik mijn muziek de wereld in wil krijgen. Wij willen gewoon op zoveel mogelijk plekken staan. Ik denk dat je op die manier meer aandacht krijgt en het daardoor makkelijker wordt om op nog meer plekken terecht te komen."

"Nu zijn we met Europa bezig. Binnenkort gaan we naar Duitsland en daarna naar Frankrijk, Spanje en Engeland. In Amerika zijn we bezig om de plaat in mei uit te brengen. Dat gaat goed, al heb ik er niet zoveel zicht op omdat anderen dat allemaal aan het plannen zijn. Wij doen eigenlijk alleen wat we altijd hebben gedaan: gewoon spelen." Toch moet je ook niet denken dat Mark helemaal niet verder kijkt dan de podia lang zijn. "Ik ben zeker ambitieus, maar ben wel heel voorzichtig met zeggen dat ik 'dan en dan' daar wil staan. Ik vind het heel lame als ik andere bands dat soort dingen hoor zeggen. Ik wil zoveel mogelijk bereiken, maar het belangrijkste is voor mij dat we goede platen kunnen maken."

Niet pretentieus
Zo was het bijvoorbeeld nooit een primair doel om uiteindelijk op Lowlands terecht te komen. "We zijn niet zo pretentieus, denk ik. Toen Daan en ik begonnen, wilden we alleen een singeltje maken en optreden. Op een gegeven moment merkten we dat het begon te lopen en toen zijn we er wel vol voor gegaan. We hebben vorig jaar zo'n 150 keer gespeeld, dus dat is wel best wel heftig. Ik heb altijd succes gewild, maar dan wel op mijn manier. Daarvoor moet je de juiste mensen tegenkomen en kansen krijgen. Dat is gebeurd."

En pretenties, daar hebben ze bij traumahelikopter sowieso een hekel aan. "Ik heb tegenwoordig het idee dat veel bands bezig zijn met een soort stappenplan. Zo van: 'dan moet ik op de radio komen en dan op de televisie...' Maar dat gaat helemaal voorbij aan het idee van muziek maken. Je moet gewoon met vrienden iets gaan doen wat jij tof vindt. En als je daar ver mee kan komen en je hebt het ervoor over, dan moet je dat doen."

http://www.kindamuzik.net/interview/traumahelikopter/de-filosofie-van-traumahelikopter/24934/
Meer traumahelikopter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/traumahelikopter