• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Transport League: "We hebben geen sterke songs"

Tony Jelencovich is het brein achter het Zweedse Transport League. Zijn muzikale carrière beslaat inmiddels ruim 10 jaar, maar van ophouden weet hij niet, wat er ook gebeurt. Al moet hij er de rest van de bandleden voor ontslaan. Iets wat overigens broodnodig leek om het ijzersterke, nieuwe album Multiple Organ Harvest mogelijk te kunnen maken. Maar Jelencovich heeft nog meer in petto, zo zal snel blijken...

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 24 januari 2004

Oké, hij ziet er misschien een beetje 'freaky' uit, maar de muzikale spinsels die in zijn hersenpan ontstaan zijn er zeker niet minder om. En hij is absoluut in voor een geintje, iets wat wel duidelijk was toen we de vragenlijst die per e-mail naar hem verzonden was, terugkregen. Tony Jelencovich was ooit frontman van het eveneens Zweedse B>Thong. Omdat hij daar zijn ei niet meer volledig kwijt kon, richtte hij een side-project op, dat al snel uit zou groeien tot een volwaardige band. Zo onstaat Transport League en Jelencovich verlaat B>Thong dan ook vrij snel na de debuutrelease van eerstgenoemde band in 1995 (Stallion Showcase, op het Nederlandse Mascot Records). In 1998 verschijnt het tweede album, getiteld Superevil, dat een mix laat horen tussen metal en groovende rock. Bij Pavement Records vindt het viertal vervolgens onderdak voor de release van Satanic Panic (2000), een album dat meer de (nu-)metal-richting opgaat dan haar voorgangers en waarmee de band zich eindelijk wat meer in de schijnwerpers weet te zetten. Toch is Jelencovich ontevreden, want er wordt niet datgene bereikt dat hij voor ogen had. Pavement raakt failliet en grote tours in zowel Europa als in de Verenigde Staten zitten er niet in, ondanks de kwaliteiten die Transport League op Satanic Panic laat horen. Jelencovich laat zich gelukkig echter niet uit het veld slaan, zelfs niet wanneer zijn medebandleden een andere richting op willen dan hijzelf. Alsof het niets voorstelt worden de drie overige bandleden ingewisseld voor drie nieuwe en zo onstaat uiteindelijk Multiple Organ Harvest, het album dat eindelijk voor de echte doorbraak moet gaan zorgen. Verschenen bij wederom een Nederlands label: Seamiew Records, dat tevens thuishaven is voor bands als Dreadlock Pussy, End Of April, Mindstab en Gazzoleen.

"We hebben ongeveer een jaar geprobeerd om een platendeal te krijgen," vertelt Jelencovich. "Helaas echter zonder resultaat, en dat is behoorlijk frustrerend. Seamiew Records bood ons echter een goed contract aan en ze hebben hun zaakjes goed op orde. Maar eigenlijk vind ik dat we bij een major label zouden moeten zitten."

Major label of niet, Multiple Organ Harvest is een ijzersterk schijfje geworden. Zo sterk zelfs, dat het viertal zich makkelijk in het rijtje van bands als Machine Head zou kunnen scharen. Het rockt en groovet van alle kanten. De stem van Jelencovich is uit duizenden herkenbaar en hij weet op sublieme wijze voor afwisseling te zorgen. De melodielijnen in tracks als 'Cycle of Slay' zijn onweerstaanbaar en het zou een schande zijn als de videoclip voor 'Disconnect Massconnect' geen overuren zou draaien op tv-zenders als The Box. Wanneer je Jelencovich vraagt wat een Transport League-song nou een sterke song maakt, dan zal hij grappen 'dat ze geen sterke songs hebben'. Maar diep van binnen weet hij best dat er meer succes mogelijk moet zijn voor het kwartet. Daarvoor beschikken de heren over te veel kwaliteiten, en zeker Jelencovich zelf. Hij is verantwoordelijk voor zo'n beetje alle tracks, die hij thuis of in de oefenruimte schrijft, en deed slechts de helft van de arrangementen met zijn nieuwe bandgenootjes. Dat is – evenals het feit dat ze een tijd gezocht hebben naar een nieuw label – een van de belangrijkste redenen dat we drie jaar hebben moeten wachten op dit schijfje.

Inspiratie vond Jelencovich in zijn jeugd. "Het nieuwe album gaat over scheidingen, over alleen gelaten worden. De eerste vier jaar van mijn leven was echt een rommeltje. Ik leefde toen in Finland en Zweden, in een wereld vol kindermishandeling en alcoholmisbruik," aldus Jelencovich. "Dit is dan ook het meest persoonlijke album tot dusver." Vijf tracks werden in april 2002 al opgenomen, de rest pas een jaar later. Toch is dat niet af te horen aan de plaat, want nooit eerder klonk een Transport League-album zo hecht en zo gefocust. Jelencovich streefde dan ook een meer 'in your face'-sound na, met een 'don't bore us, get to the chorus'-mentaliteit. De productie nam hij zelf voor zijn rekening, hoewel Svein Jensen aangetrokken werd als technicus.

De droom van Jelencovich is om ooit volledig te kunnen leven van zijn band. Live spelen bevalt hem daarbij het beste en hij geniet van iedere seconde dat hij tegenover zijn publiek en zijn fans staat. Als je hem vraagt of het ondanks alle tegenslagen in het verleden nou moeilijk is als Zweedse band in het buitenland door te breken, antwoordt hij ontkennend. "We spelen vaker in het buitenland dan in Zweden." Hopelijk zal met Multiple Organ Harvest Zweden niet langer enkel bekend zijn van Abba en de knappe, Zweedse blondines. Groupies zal Jelencovich vast veel hebben dan. "Groupies? Dat woord ken ik niet!," eindigt hij lachend.

http://www.kindamuzik.net/interview/transport-league/transport-league-we-hebben-geen-sterke-songs/5040/
Meer Transport League op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/transport-league