• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thomas Brenneck: sleutelfiguur achter Charles Bradley

Hij vervult een sleutelrol in de New Yorkse soulscene en is een drijvende kracht achter het fenomeen Charles Bradley. Bovendien runt Thomas Brenneck de Menahan Street Band en The Budos Band. Zijn missie? Songs schrijven en opnemen. En losbreken van de Daptone-doctrine.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 31 maart 2013

Thomas Brenneck verkeert bijna een week met Charles Bradley in een Amsterdams hotel voor gesprekken met de pers. Is dat niet een beetje lang? "Welnee, ik kom net van een vermoeiende toer met The Budos Band. Allemaal mannen opgepropt in een busje. Dan is het niet zo slecht om een week in een goed hotel te verblijven met een goed bed en te praten met mensen. Bovendien ben ik heel trots op de nieuwe plaat van Charles."

Charles Bradley wordt Charles Bradley
De 31-jarige Brenneck is een verfijnd musicus en bandleider, maar de verdienste waarmee hij hoogstwaarschijnlijk de geschiedenis in zal gaan, is het stimuleren van soulzanger Charles Bradley. Met Bradley en de Menahan Street Band maakte Brenneck het nu al legendarische Bradley-debuut No Time for Dreaming uit 2011. Daarvoor deed Bradley James Brown-imitaties. Brenneck gaf Bradley het vertrouwen om een eigen stijl en muziek te ontwikkelen.

Brenneck: "Ik heb er hard aangewerkt om Charles bij zijn James Brown-ding weg te halen en Charles Bradley van hem te maken. Charles ontwikkelt zich geweldig. De persoonlijkheid die hij altijd in zich had, komt nu vrij. Het was gemakkelijker voor hem om zijn imitatie act te doen dan het was om zichzelf te zijn. Hij was er een beetje bang voor. Maar nu ziet hij hoe mensen op hem reageren als hij danst en zijn kleren showt die hij helemaal zelf maakt. Charles is één van de beste performers van deze tijd en hij groeit maar door."

Draaimolen
Brennecks naam duikt steeds vaker op en zijn platen met de Menahan Street Band en The Budos Band worden goed gewaardeerd. Reden om eens naar zijn motivatie en inspiratie te informeren. Wat is te midden van alle drukte eigenlijk zijn kernactiviteit? Brenneck: "Op dit moment toeren met Charles en helemaal achter zijn nieuwe plaat gaan staan. Eigenlijk zit ik een soort cirkel. We wisten niet dat No Time for Dreaming zo'n succes zou worden. De Menahan Street Band is een persoonlijk en intiem project voor mij en die gasten zijn voor mij als familie. The Crossing, onze tweede plaat met de Menahan Street Band, hebben we in oktober uitgebracht en er meteen een paar maanden mee getoerd. En nu ben ik weer bij Charles. Maar mijn focus blijft gelijk: songs schrijven en ze opnemen. Met wie, dat is steeds verschillend, als een draaimolen."

Alabama Shakes
Bands produceren doet Brenneck er ook bij. "Met Homer [Steinweiss, drummer van de Menahan Street Band – KM] produceer ik nu de Alabama Shakes. Zij kunnen nog een grote stap maken en ik vind het geweldig om deze band te helpen. Ik houd van hun eerste plaat en na een paar keer draaien, bedacht ik dat ze best een meer coole en ruige sound kunnen gebruiken. Zoals je hen van hun optredens kent. Ze zijn een ruige band en Brittany Howard is ongelooflijk goed. Ik probeer van alles met ze uit, verschillende klanken en laagjes en zij staan er helemaal voor open."

Duidelijk is dat Brenneck minder stringent te werk gaat dan Gabriel Roth, de producer en centrale man van het Daptone-label. "Gabe werkt niet zo graag out of the box, ik wel. Hij is heel uitgesproken in zijn stijl die gebaseerd is op gospel, rhythm and blues en soul. Wat ik ook prachtig vind, maar ik ben er klaar mee om mijn eerste invloeden te onderdrukken. Dat ging bij Daptone wel zo, lange tijd. Alles draaide om discipline. Ik profiteer daar nu van, maar ik wil ook uitbreken. Via The Budos Band hoor je mijn liefde voor Fela Kuti en Black Sabbath."

Brenneck kende geen muzikale familie en leerde zichzelf op jonge leeftijd om trombone, piano en gitaar te spelen. "Jimi Hendrix is mijn leermeester. Via hem heb ik de zwarte muziek ontdekt en uitgespit. Van Hendrix kwam ik op Little Richard en toen op Ike Turner en de Isley Brothers. Steeds volgde ik het gitaarspel, dus kwam ik bij Hubert Sumlin, de gitarist van Howling Wolf. Vervolgens kom je diep in de gospel terecht, bij Sam Cooke en de betovering van samenzang. Gospel en blues zijn de wortels van alle muziek. Ik ben er verliefd op geworden."

De vraag is of Bradley de liefde van Brenneck voor Black Sabbath, Jimi Hendrix en psychedelica deelt. "Nee", zegt de vriendelijke New Yorker. "Daar heeft hij nog nooit van gehoord. Maar hij is een vrije denker en reageert heel puur. Als ik iets heb geschreven wat buiten het soulgenre valt, zou ik het Charles nooit opdringen, maar ik speel het hem wél voor. Als hij het voelt, wil hij erop zingen. Zoals 'Where Do We Go from Here', een song op de nieuwe plaat over hoe een vriendschap uit elkaar valt omdat de een de ander iets naars aandoet. Ik dacht niet dat Charles de song goed zou vinden, omdat het een beetje Hendrix-achtig rockt. Hij luisterde er aandachtig naar, was een tijdje stil en zei: 'Ik heb hem, waar is de microfoon?' En hij zong het ongelooflijk. De song is uit Charles' leven gegrepen. Dat is voor mij rock-'n-roll en soul: een echt verhaal, een goed gevoel, het klopt gewoon…"

http://www.kindamuzik.net/interview/thomas-brenneck/thomas-brenneck-sleutelfiguur-achter-charles-bradley/23876/
Meer Thomas Brenneck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thomas-brenneck