• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thomas Azier maakt geen noise

Vijf jaar lang werkte Thomas Azier aan zijn debuutalbum Hylas. Twee jaar geleden liet hij voorzichtig wat van zich horen middels een direct alom geprezen ep. Azier was een belofte die we in de gaten moesten houden. Nu heeft hij die belofte eindelijk waargemaakt. Vooral de Nederlandse pers is lyrisch en noemt het album geniaal. Zelf is hij tevreden, 'geniaal' vindt hij wel erg extreem. "Leonardo da Vinci was geniaal, Thomas Azier niet."

Tekst: Eileen Bosman

Publicatiedatum: 22 maart 2014

Hij zit in de auto, op weg naar Parijs. Sinds de release van Hylas is alles in een stroomversnelling geraakt. Hij geeft shows, interviews, doet aan promotie en duikt de studio in. "Laatst moest ik optreden, maar toen was mijn stem helemaal weg. Dan weet ik gewoon dat het te veel is geweest", aldus Azier, die alle lof met genoegen tot zich neemt. "Het is overweldigend, vooral de pers in Nederland is enthousiast. Dat is zeldzaam voor een nieuwkomer." Toch probeert de gevierde artiest, die in Berlijn woont, niet alles te volgen. "Mensen gebruiken zo vaak extremen, of iets is helemaal kut, of briljant. Het ligt veel genuanceerder dan dat. Iets is niet zwart of wit; het ligt in het midden."

Zee van middelmatigheid
"Ik ben heel blij met het album", vertelt Azier, die ondanks de nuance absoluut te spreken is over de plaat waarvoor hij vijf jaar heeft uitgetrokken om te perfectioneren. "Dit album voelt als een werk van 0 tot 26 jaar. Ik heb echt de kans gekregen om dit helemaal te maken zoals ik dat wil en ook alle details perfect te krijgen. Geen concessies. Dat is eigenlijk alleen mogelijk bij een eerste album. Voor een tweede heb je altijd veel minder tijd."

Azier is een perfectionist en spreekt uit dat hij graag zou willen dat meer artiesten dit zouden zijn. "Ik wil niet arrogant klinken hoor, maar ik heb het gevoel dat we tegenwoordig zwemmen in een zee van middelmatigheid. Er is te veel muziek, er zijn te veel muziekscholen; er is een te groot aanbod. Het mist diepgang en verhaal. De essentie is eigenlijk hoe de artiest het best verkocht kan worden. Waar is het verhaal? De content? Het gaat verloren in mode. Dat is muziek nu: een modeaccessoire."

"Begrijp me niet verkeerd, ik vind mode heel leuk, het is heel belangrijk om te weten wat er gaande is en omgevingsgericht te zijn," vervolgt hij zijn relaas, "maar voor het maken van muziek heb ik alleen mezelf, een computer en andere instrumenten nodig. Vooral voor het schrijven moet ik alleen zijn, ik moet tot de essentie kunnen komen."

Ontdekkingstocht tot je dood
Inspiratie haalt Azier uit literatuur. Met name verhalen met een sterk mythologisch karakter doen het goed. De titel van het album (en openingsnummer) is een verwijzing naar de knecht van Herakles, genaamd Hylas, die tijdens de zoektocht naar het Gulden Vlies door nimfen het water in werd geleid. "Mythologische verhalen gaan over veranderingen. Neem De Metamorfosen van Ovidius. Een eeuwenoud verhaal, dat over hele aardse, persoonlijke en ook zeker hedendaagse zaken gaat. Het concept van hoe mensen veranderen vind ik interessant. We weten zeker dat verandering zal blijven voorkomen tot aan de dood. Dat is een ontdekkingstocht naar een wereld die ik niet helemaal begreep. Ik kreeg houvast door hierover te lezen."

Serieuze praat voor een jongen van 'slechts' 26 jaar. Iets wat hij vaker hoort. En hoewel hij dit gegeven niet helemaal ontkent, kan hij ook wel degelijk gelukkig zijn. "Mensen durven soms bijna niet met mij te praten," vertelt Azier lachend, "ze vergeten alleen dat mijn muziek een uitvergroting is van een deel van mijn persoonlijkheid. Daarom wil ik voor mijn volgende album een heel andere kant van mezelf laten zien. Zo kan ik ook het complete spectrum van muziek ontdekken. De donkere muziek is een manier van delen van wat er om me heen gebeurde en zwaar aanvoelde. Ik kon geen vrolijke nummers maken, omdat ik me zo niet voelde."

Geluk bij vlagen
Het is lastig voor te stellen dat iemand die zich in de bloei van zijn leven bevindt, zich altijd bedrukt voelt. De melancholische artiest weet te vertellen dat dit ook zeker niet het geval is. Schakelt hij dan zijn geluksgevoel uit bij het produceren van muziek? "Lastige vraag", denkt hij hardop. "Ik heb de productie van mijn album ervaren als één grote trip die zo voorbij was. Maanden was ik alleen en maakte ik veel nummers; ik heb er zeker zestig in mijn computer. Er waren lange, angstige periodes, momenten waarop ik even het licht niet meer zag. Dat is lastig, maar dan schrijf ik wel veel. Dat zal altijd wel zo blijven. Echt gelukkig of heel blij zijn komt met vlagen." Azier stelt zichzelf daarbij als doel om meer te genieten op het podium en eerlijkheidshalve erkent hij dat hij er steeds een beetje beter in wordt. "Gelukkig heb ik eindelijk een goed team bij elkaar, er kijken mensen naar me uit op tour en Robin Hunt (zijn creatieve partner, EB) en ik kennen elkaar nu heel goed. Het maakt het loslaten makkelijker."

Vijf jaar lang werkte Thomas in tamelijke eenzaamheid aan zijn album. De media-aandacht en vele optredens die nu volgen zijn nogal overweldigend. Zeker voor iemand die geniet van isolement. "Ik moet elke maand wel even in Berlijn zijn. Even in bed liggen om te lezen. Ik moet er echt voor zorgen dat ik periodes alleen ben. Het alleen-zijn is een medicijn voor mij, daarom moet ik goed mijn grenzen in de gaten houden." Dit betekent niet dat de teruggetrokken artiest niet van mensen houdt, het tegengestelde is waar. "Ik houd heel erg van mensen om me heen, maar het is ook belangrijk om jezelf te reflecteren."

Radio maakt me boos
Hoewel zijn tour er voorlopig nog niet op zit, heeft Azier alweer genoeg nieuwe ideeën klaar liggen voor zijn volgende album. Deels weer geïnspireerd door (her)ontdekte literatuur en zelfreflectie. ''Ik werk binnen door mezelf gestelde kaders. Als artiest moet je afbakenen wat je wilt doen. Dat is zo met een frame van een schilderij en ook met muziek. Tegenwoordig zijn er te veel opties, er wordt niet meer over muziek nagedacht. Het is ook een soort overkill die je constant en overal wordt opgedrongen. De radio maakt me ook echt boos. Daar ben ik heel gevoelig voor. Zorg voor iets meer selectie. Een filter zou fijn zijn.'' Dat een filter sterk onderhevig is aan persoonlijke voorkeur snapt hij wel, maar hij weet zeker dat mensen beter geleid kunnen worden naar goede muziek. Als voorbeeld neemt hij het Engelse BBC One. "Dat is echt next level, met alleen maar de nieuwste, echt opwindende shit! Mensen nemen wat ze voorgeschoteld krijgen. Dat is soms zo plat, daar kunnen we aan werken."

Naar eigen zeggen maakt Thomas 'popmuziek die explodeert in je gezicht'. Hij kiest bewust voor popmuziek, terwijl veel radiozenders zijn werk toch iets te experimenteel vinden. "Ze durven het niet te spelen, maar het is echt geen noise waarbij je met je hoofd op de piano slaat. Mijn muziek is wat het is en het is niet aan mij om dat te duiden."

Foto boven door Ben Roth. Foto onder door Guillaume Trouve.

http://www.kindamuzik.net/interview/thomas-azier/thomas-azier-maakt-geen-noise/24837/
Meer Thomas Azier op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thomas-azier