• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De filosofie van Thievery Corporation

“Ik word moe als ik terugdenk aan al die uren in de studio; het wachten op de zangers, alle praktische problemen,” vertelt Eric Hilton van Thievery Corporation. Het resultaat van al dat zwoegen heet The Cosmic Game en ligt nu in de winkels.

Tekst: Koen Mariën

Publicatiedatum: 21 februari 2005

Het voorbije jaar was heel productief voor Eric Hilton en Rob Garza, oftewel Thievery Corporation. Terwijl het duo uit Washington DC in de studio zat te werken aan de nieuwe langspeler, konden de fans zich zoet houden met de uitstekende mixplaat Outernational Sounds. Tussendoor zaten Hilton en Garza achter de knoppen voor het album van Federico Aubele op het eigen label Eighteenth Street Lounge. In de herfst van vorig jaar was er dan nog Babylon Rewind, waarop Thievery Corporation de nummers van de vorige langspeler zelf onder handen nam.

“We waren gewoon wat aan het dollen en begonnen remixen te maken van onze eigen nummers. Uiteindelijk hebben we beslist om er een volledige plaat van te maken. We zaten toen midden in de opnames voor de nieuwe plaat, maar we waren toe aan een pauze. We zijn aan de nieuwe plaat begonnen in de lente van 2004. Eerst wilden we hem in een heel korte periode opnemen, maar uiteindelijk heeft het veel langer geduurd. Ik word moe als ik terugdenk aan al die uren in de studio; het wachten op de zangers, alle praktische problemen,” vertelt Eric Hilton.

De nieuwe plaat is al een tijdje klaar en ligt eind februari in de winkels. Het is een typische Thievery Corporation-plaat geworden, met alle vaste ingrediënten; van de vette baslijnen tot de zo typische sitar en de al even typische mengelmoes van stijlen: dub, ragga, dancehall, latin en oosterse muziek. Toch klinkt het geheel anders dan de vorige platen. “Naarmate je ouder wordt, groei je als persoon en krijg je ook een andere visie op waar je naartoe wilt met je muziek. Die evolutie is al een tijdje bezig. Toen we onze eerste plaat uitbrachten ging het ons enkel om plezier maken. Met The Richest Man in Babylon wilden we ook een politieke boodschap meegeven. We willen gewoon evolueren als muzikanten,” aldus Rob Garza.

“Die evolutie klinkt nog na in deze plaat,” vervolgt Garza. “Daarnaast wilden we met deze plaat een psychedelische en spirituele kant aan onze nummers geven. Dat is iets wat we nog nooit gedaan hebben. Vandaar ook de titel, The Cosmic Game. Die haalden we bij een gelijknamig boek vandaan (van Stanislav Grof, red.). Dat gaat over het hele idee van het universum. Wat is dat nu? Hoe zien we realiteit? Hoe delen we de realiteit in, bijvoorbeeld in goed en slecht. Wat zijn illusies, vanwaar komen angsten en wensen en vooral: hoe evolueert bewustzijn,” aldus Garza.

Thievery Corporation wordt door pers en publiek nog vaak in het vakje ‘lounge’ gestopt, een vakje waarin het duo allang niet meer past. “Ik lig daar niet wakker van. Ik begrijp wel waar dat vandaan komt. De mensen horen een track van ons op een of andere loungecompilatie en denken dat wij alleen lounge maken. ‘Lebanese Blonde’ was misschien loungemuziek, maar een dancehallnummer als ‘State of the Union’ van onze vorige plaat kan je moeilijk lounge noemen,” lacht Hilton.

“Waar we wel van wakker liggen, is van mensen die naar ons toe komen en zeggen: ‘Dat eerste album van jullie, dat is het beste wat jullie gemaakt hebben.’”
“Het is deprimerend als zoiets gebeurt. Dat wil niemand horen,” vervolgt Hilton.

Net als op The Richest Man in Babylon werkten Garza en Hilton voor de nieuwe plaat met een hele reeks gastvocalisten. Dit keer is de lijst met namen mogelijk nog eclectischer dan vorige keer. Van The Flaming Lips tot Perry Farrell, ex-frontman van Jane’s Addiction, tot de grote David Byrne. “We beschouwen onszelf niet als een band, we zien het eerder als een project. Daardoor hebben we de vrijheid om samen te werken met wie we willen, los van stijlen,” zegt Garza. “De samenwerkingen groeien ook heel spontaan. Zo werken we heel graag samen met Vernie Verela. Dat is iemand die bij ons in de buurt woont en in bars zingt. Hij heeft echt een fantastische stem.”

Het opvallendste gastoptreden komt op naam van Talking Heads-opperhoofd David Byrne. “In het begin van onze carrière hebben we voor hem een remix gedaan van ‘Dance on Vaselin’. Die remix is nog altijd een van mijn favoriete nummers,” vertelt Hilton. “In de loop der jaren hebben we David nog enkele malen toevallig ontmoet. Dus groeide het idee om eens iets met hem te doen. Op een dag hebben we al onze moed verzameld en hem gewoon opgebeld. Hij was meteen enthousiast,” aldus Hilton. “En dan sta je daar plots in de studio met zo’n grote meneer als David Byrne,” lacht Garza. “Dat was heel apart, vooral omdat hijzelf verlegen en stil is. En wij wisten natuurlijk ook niet wat te zeggen, want hij is echt een held voor ons.”

Het lijstje met samenwerkingen is nog langer dan de tracklisting doet vermoeden. Alleen kreeg niet elk nummer een plaats op The Cosmic Game. “We hebben ook iets gedaan met de Belgische zangeres Isabelle Antena. We zijn heel grote fans van haar, maar dat nummer bleek uiteindelijk niet te passen bij de sound van het album. Hetzelfde geldt voor het nummer dat we deden met Donovan, de protestzanger uit de jaren zestig,” aldus Eric Hilton.

“We houden wel van vreemde combinaties: een protestzanger met een elektronische band. Het is een van de weinige voordelen van de crisis in de muziekindustrie. Er wordt vandaag veel meer creativiteit aan de dag gelegd. Anything goes. Nancy Sinatra die samenwerkt met Calexico, zoiets was tien jaar geleden niet mogelijk,” aldus Garza.

Kindamuzik geeft 5 keer het nieuwe album van Thievery Corporation weg. Voor meer info klik je op de nieuwsbrief-link onderaan.

http://www.kindamuzik.net/interview/thievery-corporation/de-filosofie-van-thievery-corporation/8679/
Meer Thievery Corporation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thievery-corporation