• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

White Ghost Shivers: swingend de dood tegemoet

Geen bibbers dit jaar voor de Take Root-bezoekers. De achtkoppige band White Ghost Shivers zou langskomen op het americanafestival om de luisteraar de haren te doen rijzen. De groep wordt echter vervangen door Chip Taylor en Carrie Rodriguez. Dan wordt het maar thuis naar Everyone's Got 'Em, het nieuwe album van de Shivers, luisteren voor dat stukje spookmuziek. KindaMuzik praat met zanger/gitarist Omar 'Death Master' Leal over deze plaat.

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 20 september 2007

Dat is nogal een bonte persfoto. Bouwen jullie graag een feestje op het podium?
Death Master: "Ja, we willen plezier uitstralen. Als wij het naar ons zin hebben als band, dan heeft het publiek ook lol. We hebben trouwens geen drummer, dus we kunnen het publiek niet meteen met een heftig ritme inpakken. Het duurt even voor de mensen erin komen. Na een nummer of twee snappen ze een beetje wat voor act we zijn en komen ze los."

Jullie wonnen vorig jaar bij de Austin Music Awards de 'None of the Above-Award'. Wat voor prijs is dat? Is dat een specifieke award voor acts die moeilijk te plaatsen zijn?
"Exact. Je hebt bijvoorbeeld ook een Country- en een Hip Hop-Award. Wij maken echter blues, old swing, jazz, calypso en meer. Daarmee zijn we moeilijk in een hokje te stoppen, vandaar die prijs."

Op Everyone's Got 'Em zijn teksten vol grappen en seks te horen op muziek uit de roaring twenties. Ben je niet bang dat de prikkelende teksten botsen met die muziek uit degelijker tijden?
"Ik vroeg me dat in het begin ook af, moet ik je toegeven. Krijgen we daar geen problemen mee, jongens? Toen dacht ik aan een nummer van, ik meen, Bill Carter over een weener. Man, als je tussen de regels door leest zijn er al zoveel van dat soort seksistische nummers gemaakt door de hele popgeschiedenis heen. Eén van de vulgairste nummers die ik ken komt uit 1924, kun je nagaan. Toen dacht ik, als dat allemaal al gedaan is, moet ik niet meer zo huiverig zijn als wij een liedje over seks maken."

Jullie refereren maar wat graag aan de dood, zowel in de bandnaam als in nummers als 'The Ghost Song'. Wat hebben jullie met de dood? Is het een onderwerp dat zich goed leent voor het songschrijven?
"Voor mij is dat zeker zo. Ik heet niet voor niets 'Death Master'. Die podiumnaam heeft de rest van de band mij gegeven omdat ik alleen maar nummers over de dood schrijf. Er bestaat een lange traditie in de muziekgeschiedenis van dodemansliederen, nummers waarin mensen vermoord worden of anderszins om het leven komen. Daar haak ik graag bij aan.

Ik schrijf liedteksten waarin de dood de hoofdrol krijgt. Je kunt veel leren van de dood, is mijn mening. En met die kennis kun je vervolgens het leven beter vieren. Je kunt het leven niet waarderen zonder de dood te kennen. Ik hou van zware thema's en heb minder met gelukkige popsongs. We hebben dan ook ander schrijftalent in de band dat zich daarover ontfermt."

Willen jullie het tragische met het komische combineren in jullie werk, het ongelukkige met het gelukkige?
"Ja, dat willen we laten zien. Die tragikomische combinatie, daar staan wij voor als band. Ik hou van dat contrast. Die tegenstelling zetten we ook neer op het podium. We wisselen vrolijke muziekblokjes af met tragischer werk. Door dat contrast wordt een optreden zoveel dynamischer. Na een trage bluessong hakt een swingstuk er harder in."

Wat brengt de toekomst jullie, even afgezien van de dood?
"We zijn bezig met het maken van nieuwe nummers. We doen ons best het nieuwe album eind van de winter af te hebben en dan kunnen we er in de lente mee naar Europa toe!"

http://www.kindamuzik.net/interview/the-white-ghost-shivers/white-ghost-shivers-swingend-de-dood-tegemoet/15974/
Meer The White Ghost Shivers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-white-ghost-shivers