• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The T.S. Eliot Appreciation Society houdt het graag klein

The T.S. Eliot Appreciation Society is Tom Gerritsen uit Utrecht. Vorig jaar, toen hij alleen nog een ep uit had, tipte KindaMuzik hem al. Nu is er een eerste volwaardige plaat uit: A New History.

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 01 december 2013

Dat dit album bij het platenlabel V2 verschijnt, heeft een tamelijk bizarre oorzaak, aldus Gerritsen. Iemand die hem goed kent, draait op een gegeven moment zijn titelloze, thuis opgenomen ep uit 2012 op het kantoor van V2. Vervolgens raakt men daar enthousiast over.

Dankzij hen ligt A New History nu dus eindelijk in platenwinkels door het hele land, zowel op vinyl als op cd. Gerritsen legt uit dat er veel tijd tussen het opnemen en uitbrengen zat, omdat men naar een geschikt moment zocht. In de tussentijd speelde hij op festivals als Incubate. Hoewel het maken van platen een lastig en langdurig proces is, heeft Gerritsen behoefte aan een tastbaar product. "Zelf luister ik vooral naar albums. Als ik iemand erg goed vind, wil ik de hele plaat horen. Ik luister vrijwel nooit naar losse liedjes. Die hele traditie van platen maken en uitbrengen, daar houd ik gewoon van. Als muzikant sluit je daarmee als het ware een bepaalde periode van je leven af. Tegelijkertijd heb je een album nodig als je ergens wilt optreden."

Nu gaat men tegenwoordig niet zo snel de deur meer uit om nieuwe muziek te vinden, want met internet heb je de hele wereld binnen handbereik. Gerritsen heeft er weinig mee. Hij is blij dat er nu iemand is die e-mails stuurt om optredens voor hem te regelen. De pluspunten van online muziek luisteren, ziet hij natuurlijk wel. "Sinds het album op de Luisterpaal van 3voor12 en op Spotify staat, krijg ik van mensen uit het hele land reacties. Via internet kun je snel nieuwe muziek ontdekken, maar soms denk ik wel dat men op die manier niet genoeg tijd neemt om echt te luisteren."

Het langspeeldebuut van The T.S. Eliot Appreciation Society lijkt haast uit een andere tijd te komen. Gerritsen is er ontzettend blij mee. "Het is kaal gebleven. De nadruk ligt op gitaar en stem. De verleiding om de muziek helemaal vol te stoppen is natuurlijk wel groot als je in de studio aan de slag gaat. Een paar instrumenten zijn toegevoegd, zoals trompet, drum en piano. Alles is klein gehouden." Wat opvalt aan de opname van A New History is de prettige echo in de stem. Het doet soms denken aan bepaalde albums van Neil Young, waarbij helemaal geen bemoeienis is van een producer. "Als ik optreed, zing ik behoorlijk luid. Voor het publiek is het meestal niet zo plezierig als ik dicht bij de microfoon sta. Ik blijf er vaak een meter of wat vanaf, zodat je al gelijk een bepaald stemeffect krijgt. Als je met echo opneemt, is het alsof je in een natuurlijke ruimte staat. De eerste albums van My Morning Jacket en Songs: Ohia, muzikanten die mij inspireren, klinken ook zo heerlijk puur."

Gerritsen vertelt dat hij een veelvraat is als het om muziek gaat. Hij luistert bijvoorbeeld ook veel noise uit de jaren negentig. Toch is er maar een handjevol namen dat hij echt volgt. "Ik speel al heel lang gitaar. Het besluit om in mijn eentje rauwe muziek te gaan maken, nam ik naar aanleiding van twee totaal verschillende muzikanten: Songs: Ohia en Bob Dylan. Toen ik hoorde dat Jason Molina (Songs: Ohia en Magnolia Electric Co.) dood was, kon ik een hele week nergens anders aan denken. Ooit speelde hij in de bovenzaal van Paradiso. Het was uitverkocht en ik baalde dat ik geen kaartje had. Uiteindelijk ben ik toen naar een optreden van de rockband Dinosaur Jr. gegaan. Molina heb ik helaas nooit live gezien."

Een belangrijk moment in Gerritsens leven is een rondreis van het noorden van Canada naar het zuiden van de Verenigde Staten, waarbij hij ook de west- en oostkust aandoet. "Nederland is klein en beklemmend. Als je rondloopt, zie je overal lantaarnpalen en spoorwegen, zelfs als je denkt dat je in de natuur bent. In Canada heb je de ruimte om rond te lopen zonder iemand tegen te komen. Toen ik daar was, heb ik onderweg veel naar de voorgangers van Dylan geluisterd, zoals Woody Guthrie. In die oude muziek gaat het vaak over mysterieuze en abstracte zaken. Omdat het muziek is van lang geleden die niet altijd te begrijpen is, kan ik mij er niet direct mee identificeren. Dat wil niet zeggen dat ik er niet van geniet."

Gerritsen kijkt terug op een mooie tijd en vertelt dat hij in Amerika bij mensen thuis sliep en op straat speelde om kosten te besparen. "Ik probeerde onderweg mijn eigen geluid te ontdekken. Het is moeilijk om een stem te vinden die bij je past. Ik speelde op straat en in metrostations. Daar moet je de aandacht trekken van mensen, vandaar dat ik juist harder ben gaan zingen."

Ooit studeerde Gerritsen literatuurwetenschappen en zo kwam hij in aanraking met de schrijver en dichter T.S. Eliot. "Het mooie van T.S. Eliot is het ondoorgrondelijke van zijn werk. Hoe vaker je het leest, hoe meer betekenis je in de woorden en zinnen gaat leggen. Dat is vergelijkbaar met singer-songwriters. Liedjes met een kop en een staart kunnen heel mooi zijn, maar een song over een leuke vrouw boeit meestal niet eindeloos. Daarom zoek ik toch meer naar persoonlijke teksten. Als je een boek leest, kun je getransporteerd worden naar een bepaald gevoel. Dat is precies wat ik ook met songteksten wil bereiken."

http://www.kindamuzik.net/interview/the-t-s-eliot-appreciation-society/the-t-s-eliot-appreciation-society-houdt-het-graag-klein/24509/
Meer The T.S. Eliot Appreciation Society op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-t-s-eliot-appreciation-society