• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Spores als moderne zigeuners

Op haar cv prijken niet de minste namen. Mark Lanegan, Queens of the Stone Age, Frank Black en Mondo Generator maken allemaal gebruik van Molly McGuires basgitaardiensten. Nu doet ze het met haar eigen project The Spores en duldt ze geen hulp van haar bekende vrienden. Hooguit van haar poppen.

Tekst: Tijs Heesterbeek

Publicatiedatum: 23 februari 2007

Molly McGuire (twee paardenstaarten, jurkje met kersen en glitters op haar wimpers) kan het niet genoeg benadrukken: deze hele tour is opgezet zonder de hulp van een tourmanager, chauffeur en merchandiseverkoper. De leden van The Spores (naast de bassiste McGuire bestaande uit de gitarist Greg Biribauer, Kenny Pierce op drums en een arsenaal aan poppen van de hand van McGuire) regelen alles zelf. Hooguit krijgen ze wat hulp van Eagles of Death Metal.

Na de vraag of ze een weekje mochten openen op de Europese tour van die band, kregen ze de volle zeven weken als voorprogramma. De band rijdt Eagles of Death Metal achterna in een kleine bus, waar de bandleden om de beurt in moeten rijden. Maar je hoort ze niet klagen. “Gelukkig hebben we een gps-systeem”, zegt McGuire opgewekt.

Voor het eerst werkt Molly niet in de schaduw van haar beroemde vrienden. Op haar loonbriefje stonden namen als Mondo Generator, Queens of the Stone Age en Mark Lanegan. Ook speelde de van oorsprong Canadese bassiste in de band Yellow #5 met Dave Catching en Brant Bjork. Eind vorig jaar kwam het debuut van haar eigen band The Spores uit. Ze gingen op eigen houtje naar Europa, met een beetje hulp van Eagles of Death Metal dus.

Chemie
The Spores moet echter niet gezien worden als alleen het vehikel van Molly McGuire. Wie het laatste album Imagine the Future kent, zal een andere McGuire horen dan op haar eerdere werk. Gitaren zijn naar achteren gedrongen door samples en dansbare, soms bijna Kelis-achtige alternatieve popmuziek. De eerste single ‘(Don’t) Kill Yourself’ doet nog het meest denken aan het poppy gitaarwerk van Garbage.

Zelf verklaart ze deze ommezwaai door de chemie tussen de bandleden onderling. “Met The Spores maak ik muziek waarvan ik dacht dat ik die nooit zou maken. Als je mij mijn gang laat gaan, kom je bij de muziek uit die we met Yellow #5 spelen. De muziek van The Spores ontstaat door een chemische reactie tussen drie personen. Daarom vind ik het leuk om in een groep te werken. Je weet nooit wat er precies uit gaat komen.”

Poppentheater versus muziek
Het verhaal van The Spores begint eigenlijk ook niet bij McGuire, maar bij de gitarist en geluidsartiest Greg Biribauer. Biribauer: “Achter de studio waar ik werkte, had Molly een atelier waar ze met haar poppen bezig was. Uiteindelijk werden we huisgenoten. Ik wilde wel een band oprichten, maar Molly was altijd bezig met andere bands. Dus kwam ik op een idee om muziekvideos te maken bij haar poppen. Een beetje in de stijl van Gorillaz.”

Deze aanpak slaat aan, en het nummer ‘(Don’t) Kill Yourself’ krijgt airplay op radiostations in Amerika. Biribauer: “Opeens moesten we een show in elkaar draaien. Maar wij bestaan niet uit bekende mensen zoals Gorillaz. Ik ben geen Damon Albarn van Blur, en Molly is niet de tekenaar van Tank Girl, dus we moesten wel zelf het podium op.”

Bovendien ziet McGuire een fictieve band als Gorillaz niet zitten. “Ik hou ervan om met mijn handen in de papier-maché te zitten. Maar dan werk je de hele tijd alleen. Wanneer je in een band zit, ben je actief met anderen bezig.”

McGuire vergelijkt The Spores met het theater van vroeger. “Die vaudeville-achtige aanwezigheid van de poppen op het podium spreekt me wel aan. We overbruggen de werelden van poppenspel en muziek. Wanneer we touren met die gekke poppen, lijken we wel een circus. Zeker nu we alles zelf moeten regelen. Soms voelen we ons net rondreizende zigeuners”, lacht ze.

Geen hulp
Weer begint ze over het gebrek aan hulp op de Europese tour. Maar niet alleen tijdens de tour geniet de band weinig hulp. Ook op Imagine the Future is niemand van de bekende vriendenclub van Molly McGuire te vinden. Dat is op zijn zachtst gezegd vreemd, want de gitaarscene rond Palm Springs is niet vies van een samenwerking hier en daar. Toch vinden we bij The Spores geen cameo van Mark Lanegan, Dave Catching of Josh Homme.

“Ik weet dat het erg goed is voor je carrière om de muzikale hulp van deze groep in te schakelen. Maar dat is niet de reden waarom ik muziek maak”, aldus McGuire. “De band die ik met Greg heb, is zo goed. Binnen een aantal weken hadden we de nummers voor Imagine the Future geschreven. Ik sluit niet uit dat ik nooit meer ga samenwerken met deze mensen. Maar het gaat nu al sneller dan met welke band waarmee ik ooit heb gespeeld. Ik voel de nood niet om iemand te gebruiken om beroemd te worden. Als ik mezelf niet beroemd maak, verdien ik het niet.”

“Misschien is dat die zigeunermentaliteit waar ik het net over had”, vervolgt ze na een denkpauze. “Ik zwem altijd tegen de stroom in. I must be a sucker for instability. Het is de moeilijke weg, en ik moet die zelf afleggen, samen met Greg en Kenny. Maar zolang ik een gps-systeem in mijn bus heb, kom ik wel op mijn bestemming.”

http://www.kindamuzik.net/interview/the-spores/the-spores-als-moderne-zigeuners/14944/
Meer The Spores op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-spores