Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hun groepsnaam is gebaseerd op het boek “Soledad Brother” van George Jackson dat hij schreef over zijn leven in de gevangenis. In 1970 werd hij tezamen met twee anderen gevangen gezet in de Soledad gevangenis in Californië omdat ze een agent hadden gedood die drie zwarte activisten had vermoord. Zijn broer Jonathan bevrijdde dat jaar drie gevangenen en gijzelde een rechter om vrijheid te vragen voor de drie “Soledad Brothers”. De rechter, twee gevangenen en Jonathan werden gedurende de uittocht gedood. George Jackson werd in 1971 neergeschoten tijdens wat heette een vluchtpoging.
Hebben ze de naam aangenomen om deze gebeurtenis te herdenken of schuilt er een maatschappelijke boodschap achter? “People should make up their own minds”. De media doet erg haar best om mensen te beïnvloeden. In Amerika creëert ze de laatste tijd een ware angstpsychose. Het is aangewezen hier kritisch tegenover te staan. De band wil andere denkbeelden aanreiken zonder expliciet een mening op te dringen. In de eerste plaats is het hen er uiteraard om te doen dat hun publiek zich amuseert maar als het in de boodschap geïnteresseerd is mag het er zich verder in verdiepen, zoals in dit geval de Black Power beweging. Het ondergraven van de suprematie van de media staat centraal of, zoals Oliver het uitdrukt “we offer the possibility to focus on some reality that’s beyond the sight of the moment”.
Johnny Walker en Ben Swank groeiden op in Toledo, ten zuidwesten van Detroit. Wegens het gebrek aan in muziek geïnteresseerde mensen was het een uitgemaakte zaak dat ze op een bepaald moment samen in een band zouden belanden. Als Henry And June namen ze een single op, maar sinds 1998 gaan ze als The Soledad Brothers door het leven. Gedurende de eerste vier jaar was het een echte “on-off business”, ze speelden en repeteerden enkel tijdens de weekends en vakanties. Sinds Johnny Walker zijn diploma in de geneeskunde behaald heeft is de groep een stuk hechter en permanenter geworden. Na de opnames van hun eerste elpee werd een derde Soledad Brother toegevoegd: Oliver Henry, lid van The Greenhorns uit Cincinatti. Dit was een natuurlijke evolutie, Oliver speelde daarvoor al een tijdje met hen mee. De uitbreiding zorgde voor een extra gitaar en saxofoon en vooral voor het feit dat Johnny zijn handen vrij had om tijdens concerten de mondharmonica te bespelen.
Heden ten dage leeft enkel Ben in Detroit, Oliver woont in Kentucky en Johnny in Cleveland. De twee laatsten hebben daar echter geen vaste verblijfplaats. Dat verklaart voor een groot deel waarom de band de laatste tijd 9 maanden per jaar op tournee is. Voor de overige periode slapen Oliver en Johnny op de zetel bij vrienden. Als ik vraag of het niet moeilijk is om gezien de afstanden met elkaar te communiceren antwoordt Johnny lachend: “It’s even hard to communicate when we’re together”. De nummers komen dan ook voornamelijk op tournee of in de studio tot stand.
Officieel is de band van Detroit. Een scene die de laatste tijd toch wel een beetje de publieke belangstelling geniet. The White Stripes, The Come Ons, Detroit Cobras, Electric Six, The Von Bondies, ... het komt allemaal uit Detroit. In 1999 werd het gebeuren door Benjamin Hernandez op film vastgelegd in The Detroit Rock Movie. Ook the Soledad Brothers werkten hieraan mee. Hoe was de toestand in Detroit toen? “It was a really good scene, even if you’d hate each other, you would go to the gigs”. De Detroit bands zijn elkaar dus enorm genegen. Intussen zijn de White Stripes erg bekend geworden maar dat heeft de situatie niet echt beïnvloed. “Only the White Stripes are making a lot of money”.
In 2001 kwam Sympathetic Sounds Of Detroit uit, een verzamelaar met bands uit the Motor City. De plaat werd geproduceerd door Jack White die eerder dit jaar ook al op Europese podia te bewonderen was als John S O’Leary in de hoedanigheid van lid van Electric Six en die recent met Elephant het vierde White Stripes album afgeleverd heeft. Hoe belangrijk is hij voor het muzikale gebeuren in Detroit? Jack is een man die ongeveer bij elke band ooit betrokken is geweest. Hij is ook de producer van het naamloze debuut van The Soledad Brothers, waarover Johnny mompelt: “I didn’t expect he would bring it out”. Jack nam eveneens een aantal nummers van hun tweede CD (Save Your Soul And Prepare Your Spirit To Move) op. “Jack likes to help”. Weerom een teken van onderlinge steun. Ook Meg White was op een aantal shows tijdens hun vorige Europese tournee aanwezig.
Het grootste deel van hun tijd brengen ze op de baan door. “Operation Enduring Soledad Brothers” is nog maar een drietal maanden afgelopen en ze staan reeds terug op de Europese podia voor een zes weken durende trip. Ze spelen het liefst in Europa omdat het publiek er meer ontvankelijk is voor muziek. Met de ietwat schamele opkomst in het Lintfabriek, zo’n zestig man, zijn ze best tevreden, zeker voor een dinsdagavond. Tijdens dat vele touren moeten ze toch een aantal memorabele momenten meegemaakt hebben? “Once a guy tackled me and we were fighting on stage ... it happened at home”. Verder herinneren ze zich nog een optreden in Stockholm waar ze op een studentenactiviteit moesten spelen. Een veertigtal dronken studenten begon op het podium te springen. Naar het einde toe was de electrische bedrading van het plafond losgekomen en was het hele podium met neerhangende draden gevuld. Gelukkig gebeurde dat tijdens de bisnummers zodat ze het concert in volle glorie konden afsluiten.
Hun twee eerste studioplaten werden op Estrus Records uitgebracht maar intussen hebben ze afscheid genomen van dit label. Op 3 april speelden ze in Londen een show die georganiseerd was door Loog Records, hun nieuwe label voor de UK en Ierland, het contract voor de rest van Europa ligt nog te grabbel. Loog Records werd onlangs opgericht door ex-NME editor James Oldham en heeft banden met Polydor. The Soledad Brothers voelen zich goed bij deze keuze, ze zochten enerzijds iets waar ze hun artistieke vrijheid volledig konden behouden en anderzijds een label dat hun platen goed zou verspreiden. Estrus Records beschouwen ze als een ideale springplank voor beginnende bands.
Eerder dit jaar brachten ze een live CD uit. “To get the picture and to do something different”. De plaat werd opgenomen in The Gold Dollar, “a sleazy little smokey joint, a converted stripclub they never changed”. De club is een icoon in het hedendaagse muziekgebeuren in Detroit of eigenlijk, was, want intussen is de lokatie gesloten. Het is de plaats waar the White Stripes hun eerste concert gaven, The Soledad Brothers hun eerste Detroit show en waar de meeste bands speelden. Ook hier weer wilden ze de luisteraar aanzetten om de geschiedenis rond The Gold Dollar na te speuren omdat dit een essentiële schakel is in de recente muzikale geschiedenis van Detroit.
Op het Europese continent vertonen de media nog niet al te veel belangstelling voor de band. In het Verenigd Koninkrijk is dit enigszins anders. Vorig jaar in november speelden ze reeds een John Peel sessie en in mei staat er een nieuwe op het programma. Waarschijnlijk doet de band dit jaar Leeds en Reading en mogelijk ook Pukkelpop aan. Hoe staat de band tegenover commercieel succes? Oliver staat niet weigerachtig tegenover de toenaderingen van de grote maatschappijen en/of media, voor zoverre dat dat met hun eigen verwachtingen te verzoenen valt. “We’ve already turned people down for offers because it wasn’t right”.
En hun toekomstplannen? “At the moment I’m living live at its fullest … but eventually I’ll be a doctor”, vertrouwt Johnny me toe.
http://www.kindamuzik.net/interview/the-soledad-brothers/soledad-brothers-voor-60-man-spelen-als-je-30-000-per-maand-kan-verdienen/2931/
Meer The Soledad Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-soledad-brothers
Deel dit artikel: