• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Postal Service: Bijna beschamend open en emotioneel

In Nederland is het al avond maar in Los Angeles is het nog maar 11 uur ’s ochtends. En dat is vroeg voor Dntel (in het echte leven Jimmy Tamborello) die niet alleen electroplaten maakt, maar ook de helft is van de electropopformatie The Postal Service. Van te voren geeft hij al aan dat het tijdstip al redelijk op tijd is (“if it's much earlier i can barely think :)”) en als ik hem bel krijg ik eerst zijn antwoordapparaat maar 5 minuten later krijg ik Dntel zelf aan de lijn. Het lijkt nog niet meteen tot hem door te dringen dat hij op het punt staat om vragen te beantwoorden over het hoe en wat van The Postal Service. Over hoe het kan dat hij en Ben Gibbard van Death Cab For Cutie ver uit elkaar zitten en toch een voortreffelijk warm electropop-album af kunnen leveren: Give Up. En over wat The Postal Service allemaal nog wil gaan aanrichten. Vragen waar Dntel rustig de tijd voor zal nemen op de vroege ochtend.

Tekst: Norbert Pek

Publicatiedatum: 23 april 2003

Hoe kwam je voor het eerst in contact met Ben Gibbard?
Voor Dntel had ik op een gegeven moment een stem nodig en ik vond zijn zang bij Death Cab For Cutie erg mooi. En aangezien mijn huisgenoot Pedro Benito (uit de band Jealous Sound, NP) hem kende van de tour met zijn eigen band kwamen we makkelijk in contact. En hij wilde wel meedoen.

Wanneer kwam de beslissing dan om The Postal Service te starten?
Die samenwerking verliep erg goed en we kwamen op het idee om samen iets te gaan doen en dat werd The Postal Service. Over het album Give Up hebben we twee jaar gedaan. We hebben altijd de tijd ervoor genomen, ons nooit gehaast. Nu gaan we pas veel tijd er in stoppen door op tour te gaan. Daarvoor stuurden we elkaar gewoon muziek toe.

Volgens mij refereert de naam The Postal Service ook naar die uitwisseling van muziekbestanden, nietwaar?
Ja inderdaad. Ben hield zich achter zijn computer bezig met de teksten, de zang en de melodieën. Die nam hij op en stuurde ze naar mij toe. Zelf maakte ik de ruige structuren, de electronische kant en stuurde die weer naar hem toe. Hij is maar twee keer hier geweest eigenlijk. Een keer om zich met de vocalen bezig te houden en een keer om het af te mixen.

De eerste keer dat we Dntel en Ben Gibbard samen mochten horen was op het Dntel-album Life Is Full Of Possibilities. Op dit album liet hij al verschillende mensen meezingen. Ben Gibbard deed dit op ‘(This Is) The Dream Of Evan And Chan’, een nummer dat nog niet wijst op het poppy karakter van The Postal Service. De basis van het nummer bestaat vooral uit de lome electro en Gibbard is dan ook echt een gastmuzikant.

‘(This Is) The Dream Over Evan And Chan’ heeft niet de songstructuur van de nummers van Give Up. Hoe is dit zo gegroeid?
We waren meteen al van plan om er meer een poppy album van te maken. We wilden er ook niet te veel over discussiëren. En zelf wilde ik niet dat het een verlengde van Dntel werd. Die songstructuren werden meer door Ben gedaan. Ik stuurde hem een ruwe versie en daar kon hij in knippen of kon hij bepaalde gedeeltes langer maken.

De Dntel albums maakte je zelf, moest je niet wennen aan een samenwerking?
Op zich ging het opnameproces aardig hetzelfde als voorheen omdat we nooit samen waren. We hadden een gelijke input. Er was eigenlijk altijd wel een compromis. We hebben geen discussie of onenigheid gehad over wat we deden.

Is iemand die electro maakt vaak een control freak?
Haha, dat wil nog wel eens voorkomen ja. Maar dit was voor mij erg aantrekkelijk. Op dit moment had ik een nieuwe input nodig. Ik word gek als ik een paar dagen aan hetzelfde nummer heb gewerkt. Nu maak je iets, stuurt het op en krijgt weer iets terug. Dat is een stuk spannender. Zeker niet saai dus.

Maar je hebt controle over electro maar niet over een stem. Was het niet moeilijk om met deze imperfectie te werken?
Met Dntel was ik ook wel met vocalen bezig, al knipte ik deze vaak in kleine stukjes. Nu ging het allemaal een stuk synchroner. Maar ik luister zelf genoeg naar indie en rock om goed tegen dergelijke zang te kunnen hoor!

Hoe zijn de eerste reacties op het album die je hebt gekregen?
Erg goed eigenlijk, daar was ik nogal verbaasd door. Mijn eigen electro is een stuk stemmiger en erg serieus. Dit is zo licht op de hand dat ik dacht dat sommige mensen beledigd zouden zijn. Maar dat valt weer mee.

Loopt de single ‘ Such Great Heights’ dan een beetje in de US?
We worden niet op de grote radiostations gedraaid maar we duiken hier en daar wel op. We zijn niet de nieuwe 50 Cents. Maar we krijgen wel veel waardering bij de kleinere stations, de underground. Maar we hebben nu een video voor ‘Such Great Heights’ geschoten en dan komen we mogelijk wel op TV. Het is even afwachten.

Je gaat nou op tour met The Postal Service. Gaan jullie met z’n tweeën het podium op?
Jenny Lewis, die ook op het album meedoet, zal meedoen op gitaar en keyboards. En verder hebben we ook nog een paar videoschermen staan, we willen er wel een aardige show van maken. Maar we gaan ook wel experimenteren tijdens de optredens. De basics zullen wel hetzelfde zijn, maar tussen de nummers door gaan we in ieder geval een beetje rotzooien. Ook met mijn eigen electro valt een hoop te experimenteren. Hier blijft het skelet ook wel overeind, maar ik heb het geluid op zes verschillende tracks, dus ik kan het beïnvloeden door bijvoorbeeld loops te samplen en een beetje aan te klooien. Ik ben in ieder geval de hele tijd druk bezig, er is veel ruimte. Dat moet ook wel, want ik kan echt niet de hele tijd hetzelfde doen.

Wat voor publiek zal dan naar de optredens komen: mensen die van electro houden of mensen die liever pop/rock willen?
Ik denk meer popfans, dat zijn ook de mensen die er nu op reageren. Het is ook niet zo electro allemaal, je kan deze nummers ook in een gitaar/drums bezetting spelen. Electro is veel dieper. Het geluid is een stuk koeler, respectvoller bijna. De muziek van de Postal Service is bijna beschamend open en emotioneel.

Op Give Up horen we het warme Dntel geluid, gaan we nou ook invloeden van The Postal Service horen op de volgende Dntel plaat?
Ik denk het wel. Ik ben er nou al wat mee bezig en het geheel klinkt toch wat meer poppy. Maar het is nog steeds een stuk donkerder dan The Postal Service. De beats komen duidelijker naar boven en de drums zijn voller aangezet.

Wat is het verschil tussen Dntel electro en andere electro?
Het kan schelen dat ik een andere achtergrond heb. Ik luister bijvoorbeeld ook naar indie en punk. Misschien kan je daar iets van aantreffen. Het is erg moeilijk uit te leggen..

Iets anders: waarom is er zo’n groot verschil tussen de Amerikaanse en Europese releasedate van het album?
Dat heeft iets met de platenmaatschappijen te maken, ik weet eerlijk gezegd niet waar hij uit is en waar niet. We zijn in ieder geval van plan om rond augustus naar Europa te komen. Ik heb alleen nog geen idee waar precies, misschien alleen maar de UK en Spanje. Ik heb nog bijna geen reacties uit Europa gehad, alleen van vrienden die ik het heb opgestuurd. Waarschijnlijk dus ook omdat de plaat nog niet uit is. Maar uit Spanje komen al wel positieve reacties, misschien dat de plaat daar al uit is?

En hoeveel ga je aan promotie doen?
Waarschijnlijk wel wat interviews maar ik weet niet zeker wat op ons af gaat komen en hoeveel we dus gaan doen. Het label heeft wel een bepaald plan, maar zelf ben ik er niet zoveel mee bezig. Het voelt erg vreemd om mensen je muziek op te dringen. Zelf houd ik er ook meer van om dingen zelf te ontdekken. Ik wil het label zeker niet teleurstellen, maar het voelt nogal ongemakkelijk om aan het mediacircus mee te doen.

Komt er waarschijnlijk nog een nieuw Postal Service album?
Ik denk van wel, we hebben het er al over gehad. Hij is nu zelf bezig met Death Cab For Cutie en ik ga zelf een nieuwe Dntel plaat afronden, maar volgend jaar zullen we er weer aan gaan werken. Net zoals bij deze plaat: weer opnieuw alles heen en weer sturen. Het kost niet zo heel veel tijd, daarom kan het makkelijk tussendoor. Het resultaat is erg bevredigend, dus waarom zou je er mee ophouden?

Hoe verder het gesprek vorderde, des te langer waren de antwoorden van de ontwakende Dntel. Toch liet hij zo nu en dan een stilte vallen terwijl hij aan het vertellen is, om goed na te denken voordat hij iets ging zeggen. In tegenstelling tot negenennegentig komma negenennegentig procent van de muzikanten/bands wist hij met geen mogelijkheid te vertellen waarom zijn eigen muziek nou anders is dan de grote rest. Liever het maken van de muziek dan het analyseren ervan. Ook de promotie van de muziek hoeft niet van hem, het opdringen van je muziek aan anderen, dat is emberassing. Maar Dntel komt erg vriendelijk en beleefd over en lijkt zich oprecht te verbazen over de reacties op het album. De tour in Europa kan dan nog wel eens groter worden dan hij op het moment van het gesprek besefte.

Een paar minuten na het gesprek een mailtje van Dntel: “ok thanks again for the interview and sorry again for being so confused :)”

http://www.kindamuzik.net/interview/the-postal-service/the-postal-service-bijna-beschamend-open-en-emotioneel/2919/
Meer The Postal Service op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-postal-service