Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De reden voor de blijheid over de heruitgave van The Pearlfishersklassieker The Young Picknickers, die voor het eerst in 1999 verscheen, is simpel. Een trotse Scott vertelt: “Het album is uitverkocht. Er wordt nog altijd veel naar gevraagd en we besloten tot een heruitgave in een digipack met drie bonustracks uit die periode. Twee daarvan, ‘David vs. Godzilla’ en onze cover van Judy Collins’ ‘Since You’ve Asked’, reken ik tot mijn favoriete Pearlfishersopnamen. Ik ben blij dat het album er weer is. Het is een privilege.”
Glasgow
The Pearlfishers wordt door Scott gevormd met Brian McAlpine. De band debuteert in 1992 met de ep Sacred en heeft inmiddels zes albums uitgebracht, waarvan The Young Picknickers het derde is. Scott, die behalve bij The Pearlfishers werkzaam is als producer in de studio in het East Kilbride Arts Centre, weet waarom de muziek uit Glasgow de wereld in vuur en vlam zet: “Het geluid van bands uit Glasgow is een unieke mix van enerzijds klassieke muziek en anderzijds Keltische warmte en een soort van eigenaardigheid.”
Ondanks dat worden The Pearlfishers niet in één adem genoemd met Belle and Sebastian, Franz Ferdinand en Snow Patrol en komen ze ook niet voor in de door het Schotse tijdschrift The List samengestelde lijst van de vijftig beste Schotse bands aller tijden. Scott maakt zich er geen zorgen over: “We zijn tamelijk bekend en ik denk dat we heel wat meer platen verkopen dan sommige groepen op ten minste één van die belachelijke lijsten. We hebben zeker betere platen gemaakt dan de meeste van hen. Ik heb geen pretenties, waardoor ik niet opval in mijn eigen ‘achtertuin’, maar wel in de rest van de wereld. Ik heb veel next big things zien komen en gaan. De muziek van The Pearlfishers houdt stand en zal dat blijven doen.”
Leerschool
Als zanger van covers geniet Scott in zijn eigen ‘achtertuin’ grote bekendheid en dat ziet hij als een leerschool: “Ik heb een tijdje veel dingen met liedjes schrijven en over liedschrijvers gedaan op radio en tv. Ik praatte er bijvoorbeeld over Burt Bacharach en zong dan twee van zijn liedjes. Duglas Stewart (BMX Bandits) en ik hebben enkele optredens gedaan, waarbij we de liedjes van Ennio Morricone, Brian Wilson en Serge Gainsbourg zongen. Redelijk grote voorstellingen, met veel muzikanten. Later produceerden we het tribute-album Caroline Now voor Brian Wilson. Het is een bijzondere leerschool om de meesterwerken uit de popmuziek te bestuderen. De ene dag zing je Noel Coward, de andere Sly Stone.”
Wat Scott ervan leerde voor de muziek van The Pearlfishers licht hij toe met voorbeelden van zijn eigen muziek: “‘When the Highway Ends’ op Across the Milky Way kent – weliswaar in mindere mate – de dynamiek en intensiteit die ik leerde van ‘Sex Shop’ en ‘Song of the Slurs’ van Gainsbourg. De harmonie en de manier waarop instrumenten elkaar afwisselen bij Morricone hoor je terug in ‘Swan Dreams’ en ‘Everything Works Out’. Ik had het elegante geknars van McCartney’s ‘This One’ in gedachten toen ik ‘Waiting on the Flood’ schreef. Brian Wilson is van invloed op de popmuziek zoals water van invloed is op de groei van planten. Hij blinkt uit en is zijn tijd ver vooruit. Een specifiek voorbeeld van een Brian Wilsonachtig liedje op mijn manier is ‘Cherry Sky’, waarbij ik de muziek van SMiLE in gedachten had. De kleine onderdelen met de korte onderbrekingen geven een bijzondere atmosfeer.”
Muzikaal levensverhaal
Scott is het niet met me eens als ik stel dat Serge Gainsbourg en Brian Wilson tegenpolen zijn: “Aan de oppervlakte zie je misschien een hoop verschillen, maar ze hebben ook veel gemeen. Ze zijn allebei gevoelige buitenstaanders en bleken in staat tot verrassende stijlsprongen. Beiden hebben geen pretenties en delen een enorm gevoel voor menselijkheid en humor. Als Brian Wilson in 1977 komt met ‘The Beach Boys Love You’ werkt hij op hetzelfde niveau van punky virtuositeit als Serge Gainsbourg.”
Scott is bijna geobsedeerd door Brian Wilson, die hij ook enkele keren heeft ontmoet. Wilsons meesterwerk Pet Sounds vertelt letterlijk en figuurlijk Scotts muzikale levensverhaal. Hij was vijftien toen hij het meesterwerk voor het eerst hoorde en erdoor werd gegrepen. Scott: “Het zijn niet alleen de muziek en het prachtige geluid, maar ook de teksten van Tony Asher die het hem doen. Ik kon mezelf herkennen in de stem van Brian Wilson en de wijze waarop hij zo voorzichtig zijn gevoelens uit. Hij leek me een magische persoonlijkheid. Ik heb het geluk gehad hem enkele keren te ontmoeten en ik bleek gelijk te hebben: 'hij is een magische persoonlijkheid'. Ik draai die plaat al vijfentwintig jaar, dus als ik zeg dat Pet Sounds de soundtrack van mijn leven is, meen ik dat.”
Geluk
The Beach Boys komen uit het zonnige Californië. Het is grappig om The Pearlfishers uit het vaak regenachtige Glasgow ‘We’re Gonna Save the Summer’ te horen zingen. Dat is grappig, zo vindt ook Scott. “Hoewel Schotten inderdaad misdeeld zijn waar het de zon aangaat, hebben ze een zonnige inborst. Ik schrijf veel over de seizoenen, maar dat is niet zo in ‘We’re Gonna Save the Summer’. Het nummer gaat over het vinden van geluk voordat het te laat is. Nee, ik kan niet claimen dat ik mensen de weg wijs naar geluk. Als mijn liedjes dat konden bereiken, zou ik rijker zijn dan in mijn stoutste dromen. Wel is het één van mijn doelen om mensen een gevoel van steun te geven met mijn muziek en ik denk dat de muziek van The Pearlfishers op zijn beste momenten mensen blij kan maken. Natuurlijk blijft het gewoon muziek en worden mensen de volgende dag weer wakker met rekeningen die betaald moeten worden en medicijnen die ingenomen moeten worden. Ikzelf heb al veel gelukkige, maar ook verdrietige momenten gekend gedurende mijn leven. Nu ben ik heel gelukkig.”
Scott heeft wederom gelijk. De muziek op The Young Picknickers maakt je blij. Liedjes als ‘We’ll Get By’, ‘You Justify My Life’ en ‘Stella Painted Joy’ zijn van zulke grote schoonheid dat ze niemand onberoerd laten. Scott gebruikt akkoorden, melodie en harmonie om de emotie te versterken en niet om de hersens te veraangenamen. Scott: “Je kunt heel geschoold en technisch begaafd zijn in het maken van muziek, maar als dat simpelweg het enige is, maak je lege muziek. Ik stop geen mooi akkoord of ongebruikelijke noot in mijn muziek om te laten horen dat ik dat kan. Die dingen gebruik ik om mensen te raken. Ik maak daarbij gebruik van mijn eigen realiteit, vermengd met fantasie en herinneringen. Ergens in het midden vind ik een plek van waaruit ik een gevoel kan creëren. Ik probeer de juiste muzikale kleuren voor de teksten en de melodie te vinden. Een voorbeeld is ‘Sugar Mountain Babies’ van The Strange Underworld of the Tall Popies. Het nummer speelt in de laatste dagen van de zomer, is seksueel geladen en daarvoor probeerden we warme, dichte en droge klanken te vinden. Vallende violen en harmonisch klokkenspel, winderig en warm op hetzelfde moment. Ik wil dat mensen het gras in hun rug voelen, wanneer ze dat lied horen.”
Manifest
In ‘We’ll Get By’, het schoolvoorbeeld van de juiste muzikale kleuren voor tekst en melodie, levert Scott kritiek op de wijze waarop anderen vertellen hoe we zouden moeten leven: “Done a lot of thinking about the way I live my life / and the way I live my life / is my concern / because we’re living in a world of geniuses / telling us what to think.”
Scott: “Het is grappig, want toen ik het nummer schreef, dacht ik dat het redelijk oppervlakkig was en misschien was dat het ook, maar met het verstrijken van de tijd betekent het meer en meer voor me. Het is zo dicht bij een manifest als ik kan komen: 'leef zo goed als je kunt en probeer de dingen te zien zoals een kind ze ziet'.”
http://www.kindamuzik.net/interview/the-pearlfishers/the-pearlfishers-willen-het-geluk-vinden-voordat-het-te-laat-is/10071/
Meer The Pearlfishers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-pearlfishers
Deel dit artikel: