• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De fictieve zeemanshistories van The Love Substitutes

Zeemannen en katers. Net als eb en vloed zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor The Love Substitutes is het de rode draad doorheen hun tweede langspeler More Songs about Hangovers and Sailors. Een plaat ook over slapeloosheid, jeugdherinneringen, zenboeddhisme, leven en dood, liefde en haat én popjournalistiek. Daar moet haast automatisch een interview uit voortvloeien en zo geschiedde!

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 16 mei 2006

Aan tafel in onze Antwerpse ontmoetingsplaats zit gitarist Rudy Trouvé, in een ver verleden actief bij dEUS, Kiss My Jazz en talloze andere projecten. De andere gitarist, Craig Ward (ook al ex-dEUS), strompelt pas binnen als het interview er zo goed als op zit. Bassist Bart Lenaerts en drummer(!) Mauro Pawlowski zijn er niet bij. De eerste fungeert vandaag als oppas (rock-’n-roll weet je), De heer Pawlowski is zijn valiezen aan het pakken voor een nieuw luik van de Europese tournee van de band die we hierboven reeds tweemaal opdisten.

Improvisatie
Aan More Songs About Hangovers and Sailors is duidelijker langer gesleuteld, dan aan debuut Meet The Love Substitutes while the House is on Fire. Twee en een halve dag om precies te zijn en dat is toch wel één volle dag langer dan bij de voorganger. "Al maken de improvisaties nog steeds een wezenlijk onderdeel uit van onze songs hebben we nu toch minder geïmproviseerd. Ofwel blijven het improvisaties ofwel werken we die verder uit tot en song. Het opnemen gaat altijd enorm snel en dat is voor ons de meest efficiënte manier. Afgezien van de nummers die Craig op akoestische gitaar schrijft, ontstaat nagenoeg alles tijdens de repetitie. Het is zelden dat iemand eens met een flard van een song komt aandraven."

Oriëntatiepunt
Toch staan er ook erg eenvoudige popdeuntjes op de plaat. 'Dressed for the Sea' is er zo één. Of het verraderlijke en shoegazingachtige 'Someone Like You' van de hand van Mauro. Songs die netjes binnen de lijntjes kleuren: het is eens wat anders, dan zij die incidenteel het levenslicht zien tijdens de repetitie. Wie zet er in dat geval de handrem op?
"Als er ook maar één iemand verschrikkelijk veel twijfels heeft over een song wordt die meteen afgevoerd. Het moet iets zijn waar we alle vier achter staan. Live is het voordeel van improvisaties dat je on the spot geweldige momenten kunt hebben, maar per kerende ook erg vervelende. Het voordeel is dat de mensen die onze shows frequenteren onderhand wel weten dat er veel wordt geïmproviseerd. Maar af en toe moeten ze wel eens op de tanden bijten, net zoals vroeger bij Kiss My Jazz. Net daarom hebben we bij elke show een oriëntatiepunt, een soort houvast voor de toeschouwers. Dat maakt het draaglijker voor hen."

Rippen
De muziek die The Love Substitutes voortbrengt, definiëren is geen sinecure. Zelf noemen ze het ‘death folk artwank’, maar daar kunt u natuurlijk niet veel mee. Twee referenties die echter steevast tussen de ruïnes opduiken, zijn Fairport Convention en Sonic Youth. Probeer van vier immense platencollecties immers maar eens de grootste gemene deler te vinden.
"Onze muzikale invloeden vertrekken vanuit dingen die wij zelf goed vinden, meestal uit de underground. We groeiden niet voor niets met de progressieve rock uit de jaren zeventig en de krautrock op. De jaren tachtig zijn al evenmin onvermijdelijk: Big Black, Butthole Surfers. We hebben alles bij elkaar gebracht en in sommige gevallen klinken we eigenlijk als een veredelde rip-off. Met wat slechte wil kun je dat 'pikken' noemen, maar in de folk is het lange tijd de normaalste zaak om iets bestaands te rippen en er vervolgens uw eigen versie of verhaal uit te brouwen en dat wereldkundig te maken."

Het originele idee van The Love Substitutes was keiharde, op Fairport Convention geënte, folk te spelen. "Qua thematiek beland je dan snel bij zeemansballades. Een fictieve zeemanshistorie werkt altijd, zeker met betrekking tot de volksmuziek. Het is een goede metafoor voor het tourleven, maar ook voor zaken die we zelf ervaren."

Pretentieuze songtitels
Hoe rudimentair de songs soms ook mogen klinken, bij het bedenken van de songtitels is men duidelijk niet over één nacht ijs gegaan. Of wat dacht u van 'Attus Citaouqa Ortni', 'Bangladesh Fashions', 'Madonna Footage' of 'The Beaver Builds the Dam'?
"Een goede songtitel is inderdaad erg belangrijk en in sommige gevallen wordt die er pas achteraf opgeplakt. Anderzijds is het louter de werktitel die we overhouden of een greep uit de tekst. Het is vooral belangrijk dat het goed klinkt en tot de verbeelding spreekt. We houden ervan om nogal pretentieuze songtitels te gebruiken, titels die er echt over zijn."

"Attus Citaouqa Ortni' is er zo één, maar die kan niet tippen aan 'Abstractions on Glass': qua pretentie dé topper! Toch geven ze enigszins blijk van het soort naïviteit dat vooral in de jaren zeventig in zwang was. Met The Love Substitutes refereren we voor een groot stuk aan pophistorische gebeurtenissen. Zowel muzikaal als inhoudelijk passeert er heel wat letterlijke poptrivia de revue. Je zou n's moeten weten!"

http://www.kindamuzik.net/interview/the-love-substitutes/de-fictieve-zeemanshistories-van-the-love-substitutes-3647/12867/
Meer The Love Substitutes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-love-substitutes