• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Edge of Daybreak: een plaat maken in de gevangenis

Het is vrijdag 14 september 1979 als acht gevangenen in Powhatan Correctional Center in Virginia achter tralies Eyes of Love opnemen. In vijf uur nemen ze in één take en zonder producer acht nummers op. Het resultaat is een rauwe en (h)eerlijke soulplaat. KindaMuzik belt met toetsenist, trompettist en zanger James Carrington en reconstrueert met de liner notes bij de hand het verhaal achter de plaat.

Tekst: Mischa Verheijden

Publicatiedatum: 24 december 2015

Bij The Numero Group, het platenlabel uit Chicago dat een schatbewaarder is van Amerikaanse muziekgeschiedenis, hebben ze weer een parel aan de catalogus toegevoegd: Eyes of Love van The Edge of Daybreak. Labeleigenaar en medeoprichter Ken Shipley vertelde KindaMuzik eerder dit jaar al dat hij het label is begonnen om verhalen te vertellen. En een plaat die in de gevangenis wordt opgenomen, daar zit een verhaal achter.

Als James Carrington (1942) in 1976 wordt overgeplaatst en met zijn trompet en een Fender Rhodespiano (jawel, hij mocht zijn eigen instrumenten mee naar de gevangenis nemen) in Powhatan terechtkomt, sluit hij zich aan bij een groepje muzikanten dat covers speelt van The Isley Brothers, Slave en Earth, Wind & Fire.

Carrington (op de bovenste foto staat hij als tweede van rechts op de achterste rij) stamt uit een muzikaal nest van elf kinderen en vormt samen met zijn twee jongere broers de gospelgroep The Carrington Brothers. Tot in 1971 het tot dan toe eenvoudige leven van Carrington complexer wordt, omdat zijn toegestane relatie met een blanke vrouw hem in de problemen brengt. Na een vage aanklacht van zijn schoonouders wordt hij veroordeeld.

Een studio in de gevangenis
Drie jaar later heeft The Edge of Daybreak een meer vaste groepsbezetting. Carrington weet het niet meer precies, maar in zijn herinnering repeteerden ze twee keer per week anderhalf uur. In die tijd krijgen ook hun eigen composities vorm. Als Carrington de tijd rijp acht om de nummers op te nemen, neemt hij contact op met Milton Hogue. Die is eigenaar van de platenwinkel Bohannon's Records, waar Carrington via mailorder zijn platen bestelt. Uit de briefwisseling die het tweetal voert, ontstaat een vriendschap. Carrington vraagt Hogue of hij het opnemen van een plaat wil financieren. De platenboer komt eens luisteren bij een repetitie en is onder de indruk van de mannen.

Aanvankelijk worden Hogues verzoeken om met de acht gevangenen in een studio een plaat op te nemen door het gevangenispersoneel genegeerd. Later wordt een door Hogue opgegeven studio geïnspecteerd en als niet te beveiligen gemarkeerd. Acht bewakers inhuren om de individuele groepsleden continu nauwlettend in het oog te houden, is met een budget van drieduizend dollar voor Hogue een brug te ver.

Uiteindelijk stemt de gevangenisdirectie in met een opnamesessie in de gevangenis en op vrijdag 14 september 1979 is het zover. Carrington herinnert het zich nog goed: "Het was een opwindende en frustrerende dag tegelijkertijd. Toestemming krijgen om het te mogen doen, was zo opwindend en zover ik weet heeft nooit iemand die kans gekregen. Ze hadden het idee dat we het toch niet geregeld zouden krijgen, want eigenlijk gunden ze het ons niet echt. We kregen toestemming voor een heel korte opnamesessie. Toen ze ons vertelden hoelang we de tijd zouden krijgen, wisten we dat we geen kans hadden om te overdubben. Alles moest er in één keer op."

Zonder meer één van de betere dagen op die plek
De acht mannen krijgen vijf uur de tijd om de studio op te zetten en de songs op te nemen. Weinig tijd en technische beperkingen dwingen het achttal zich helemaal te geven: iedereen zingt en bespeelt zijn instrument tegelijkertijd. In deze ver van ideale omstandigheden nemen ze in de vijf uur die hen is gegeven in één take acht nummers op. Het resultaat is Eyes of Love: een rauwe en eerlijke soulplaat met bezwerende liefdesliedjes en introspectieve ballads.

Terwijl de laatste korrels zand door de zandloper glijden en de bewakers al ongeduldig staan te gebaren dat ze moeten afronden, wordt 'Our Love' opgenomen. Direct na de laatste noot worden de leden van The Edge of Daybreak weggevoerd naar hun cel. Hoe Carrington zich voelde toen hij terug in zijn cel zat? "Ik beschouwde het als een goede dag, zonder meer één van de betere dagen die ik had op die plek."

Niet happig op een heruitgave
De plaat verschijnt in een oplage van duizend stuks en krijgt behoorlijk wat media-aandacht. Maar door een overstroming gaat een groot deel van de platen verloren: er zijn er nog zo'n driehonderd in omloop. Een van de mensen die ernaar op zoek is, is Jon Kirby van The Numero Group. Zonder dat Kirby weet wie Carrington is, zoekt hij in de platenwinkel Carrington's Music naar een origineel exemplaar van Eyes of Love.

Na zijn vrijlating heeft Carrington Bohannon's Records van Hogue overgenomen en opent hij nog een tiental winkels onder de naam Carrington's Music. Carrington: "Nadat de muziekindustrie veranderde, sloot ik de deuren en vandaag heb ik alleen nog de winkel in Richmond."

Als Kirby, inmiddels gestart met The Numero Group, erachter komt dat Carrington een van de bandleden van The Edge of Daybreak was, probeert hij hem te overtuigen van een heruitgave. Carrington is er niet happig op. Vandaag speelt hij met zijn gospelgroep James Carrington and the Virginia Mass Choir in verschillende kerken. En ja, met tot de verbeelding sprekende nummers als 'I Wanna Dance with You' en 'Let Us' is de soul van The Edge of Daybreak andere koek.

Harten en zielen in de vrije wereld
Carrington: "Toen Jon me vertelde dat iemand een originele lp op eBay te koop aanbiedt voor 1.400 dollar, een nummer zonder toestemming op een compilatie terecht was gekomen en ook op YouTube onze muziek was terug te vinden, bedacht ik me. Toen ik doorhad dat mensen met mijn muziek, ik creëerde het grootste deel ervan, rotzooiden en er grof geld aan verdienden, besloot ik het album opnieuw uit te geven en er misschien zelf nog iets aan over te houden."

En zo schittert vandaag opnieuw het missionstatement dat de groep destijds schreef: "Met onze originele muziek en geluid hopen we onze gedachten en gevoelens zo ver mogelijk te verspreiden. Onze lichamen zitten dan wel in de gevangenis, maar we willen dat onze harten en zielen in de vrije wereld zijn. The Edge of Daybreak symboliseert het moment waarop elk van ons weer een vrij man is."

Openingsnummer 'Eyes of Love' met lead vocals van James Carrington:

http://www.kindamuzik.net/interview/the-edge-of-daybreak/the-edge-of-daybreak-een-plaat-maken-in-de-gevangenis/26445/
Meer The Edge of Daybreak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-edge-of-daybreak