• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

DEATH LETTERS VINDT INSPIRATIE IN GEBEDENBOEKJE

Het nieuwe album van Death Letters, Common Prayers, is er één met een verhaal, een thema, een concept. Dat was niet de bedoeling, maar toen het oog van zanger Duende Ariza Lora op een gebedenboekje viel in een winkeltje in Texas, raakte hij erdoor geobsedeerd. Hij droeg het overal bij zich en was vastbesloten om alle aantekeningen en brieven te ontcijferen. Het resultaat is een veelzijdig en krachtig album geworden.

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 14 februari 2013

Na het uitbrengen van het album Post-Historic uit 2011 richtte Death Letters zich op een uitgebreide tour, waarmee het duo in grote delen van Europa en de Verenigde Staten te vinden was. Daarna brak de tijd aan om aan plaat nummer drie te werken. Death Letters, bestaande uit zanger/gitarist Duende Ariza Lora en drummer Victor Brandt, lijkt op het nieuwe album Common Prayers meer rust en ruimte te vinden. Zo heftig en hard als de voorgaande langspeler begon, zo ingetogen en verstild zijn de klanken van opener 'Common Prayers'. Maar ook 'Presbyterian Hospital' en 'The Daughter of a Diplomat' zijn rustige nummers waarin het soms lijkt alsof je met een andere band te maken hebt. Ariza Lora legt uit: "Het vorige album voelde op sommige momenten als een boos album. Deze is juist intenser en zachter."

Kanten
Op het tweede gehoor valt er nog veel meer te ontdekken in het indrukwekkende nieuwe werk van Death Letters. "Ik wilde een scheiding maken tussen kant A en kant B, zoals op een lp. Met dat idee in ons achterhoofd hebben we de volgorde bepaald. 'That Shady Look from the Party Crowd' is een instrumentale overgang tussen de twee kanten." Over dat specifieke nummer vertelt Ariza Lora dat het geklets op de achtergrond is opgenomen in een kroeg in Oslo, Noorwegen. "Ik zocht een sample van pratende mensen", glimlacht hij. En ook op het podium probeert Death Letters die twee kanten, licht en zwaar, van elkaar te onderscheiden. "De nummers van Post-Historic die niet in het plaatje passen, spelen we niet meer. Maar we verbaasden ons erover hoe goed sommige nummers van dat album tussen het nieuwe materiaal passen. Dat voelde als een opluchting."

< i>Common Prayers is een conceptalbum geworden, zonder dat Ariza Lora dat eigenlijk in de hand had. Geheel toevallig stuitte hij in Texas in een tweedehands winkeltje op een klein rood gebedenboekje met een gouden kruis erop. Het trok direct zijn aandacht en hij twijfelde geen seconde om het te kopen. Na nader onderzoek (Ariza Lora bleef de weken erna gefascineerd door het boekje) werd duidelijk wie de eigenaar van het voorwerp was: Orlene Adams Hill, een gelovige vrouw die begin 1900 leefde. In het boekje zat ook een krantenknipsel van haar overlijdensbericht, en naast de gebeden waren aantekeningen gemaakt door de vrouw zelf. Op de kaft van het boekje schitterden de woorden 'Common Prayer' in het oog van Ariza Lora. "Het feit dat ze al dood was en dat dit boekje op haar nachtkastje had gelegen, kwam hard binnen", vertelt hij.

Schizofreen
Ariza Lora kwam met een bijzondere manier om Orlene Adams Hills leven in het nieuwe album te verwerken: hij begon een discussie met haar. "Het is een diepgaand gesprek tussen mij en haar geworden, met hier en daar quotes en woorden uit het boekje en haar aantekeningen." Hij lacht: "Het klinkt een beetje schizofreen, want het is natuurlijk een illusie, ik heb haar zelf het leven in geroepen." Het gesprek dat plaatsvindt tussen de twee mondt niet uit in een samenvatting of een besluit, maar in een open einde. Waarom komt er, na een lange afweging van verschillende tegenstellingen en het neerzetten van de discussie, geen duidelijke conclusie? "Door het einde open te laten blijft de mogelijkheid aanwezig om je eigen interpretatie erop los te laten. Het is aan de luisteraar of hij het album positief of negatief ervaart." En zo zet het duo die luisteraars opnieuw aan het denken.

De grote vraag is natuurlijk hoe Death Letters dit complexe verhaal en het dynamische, diverse geluid naar het podium gaat vertalen. Veel wil Ariza Lora er nog niet over loslaten, maar de essentie is duidelijk. "We willen niet hetzelfde trucje overdoen. Ook live niet. Daarom vullen we onze shows aan met beelden van het artwork bijvoorbeeld, en zoeken we iets meer diepgang in de set door ook rustigere nummers te laten horen." Maar wie Death Letters ooit heeft zien spelen, weet maar al te goed hoe hard het er soms aan toe kan gaan. En dat energieke zal zeker niet verloren gaan. Maar hoe kijkt de band nu tegen het spelen aan, na zo'n heftig en intens studioproces? "Grappig genoeg vind ik het, na het maken van dit album, eigenlijk veel interessanter om in de studio te zitten. Dat zou ik hiervoor nooit zeggen. Ik weet nu wat de mogelijkheden zijn en wat we kunnen produceren, en daardoor heb ik er veel liefde voor gevonden."

Foto's door IAMKAT

http://www.kindamuzik.net/interview/the-death-letters/death-letters-vindt-inspiratie-in-gebedenboekje/23689/
Meer Death Letters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-death-letters