• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Bullfight - Als een stier op een zwarte lap

The Bullfight pompt nieuw leven in het genre van de murder ballads. In de geest van Johnny Cash, Hank Williams en Bob Dylan brengt dit Rotterdams gezelschap een mix van rock en folk. One Was a Snake is hun lovend ontvangen debuut dat door de dosis gedrevenheid en de innige zang niet gemist mag worden. Maak kennis met de zwarte lappen van stierenvechters Nick Verhoeven en Yoram Vieveen.

Tekst: Stéphan Lam

Publicatiedatum: 14 februari 2007

Ontstaan
Na een donkere periode in zijn leven verlaat bassist Vieveen Amsterdam en keert terug naar Rotterdam. Hij trekt in bij Thomas van der Vliet, die al twee jaar geen gitaar meer heeft aangeraakt. “Ik heb hem enthousiast gemaakt om weer te gaan spelen”, vertelt de bassist. Drummer Martijn Heesakkers, gitarist Jim Verhoeven en zanger Nick Verhoeven sluiten zich aan en het ontstaan van The Bullfight is een feit.

Vieveen schiet in de lach: “Ik weet nog hoe ons huis er uitzag. Zeven gitaren, twee bassen, een piano en een orgeltje. Samen kochten we nog een drumstel voor vijfhonderd euro.”

Dictatuur
Van der Vliet, pianist en gitarist van The Bullfight, bereidt veel voor en heeft de meeste ideeën. Verhoeven verklaart de rolverdeling: “Hij is de leider en stuurt Yoram bij. Ik verzorg zang en tekst. Martijn en mijn broertje Jim vervullen een dienende rol, al verschuift dat wel langzaam. Maar het is goed zo. Een dictatuur werkt beter dan een democratie. ”

“Verder doe ik waar het nummer om vraagt.”, zegt Vieveen. “Het is zoals Ronald Koeman in zijn laatste jaren bij Feyenoord. Je wil graag op het middenveld spelen, maar je bent alleen maar gaatjes aan het dichten. Later kom je erachter dat dat prima is. ”

Donker
The Bullfight omschrijft zichzelf als donker en zwart, vinden ze het leven echt zo zwart?
Vieveen: “Je hoeft het leven niet somber in te zien om donkere liedjes te maken. We hebben wel een voorliefde voor sombere muziek.”
Verhoeven vult hem aan: “Ik luister naar jaren tachtig muziek, zoals Joy Division en Lloyd Cole. Heel compromisloos. We willen het ook menen. We hebben een soort dramatische aanleg en maken een groot gebaar met verhalende teksten. Geen kleine, charmante liedjes.”

“Ik kan mij het meest donkere, maar ook het meest lichte scenario voorstellen. Over dat laatste wil ik niets schrijven. In het dagelijks leven praat ik met mijn ouders, werk ik en onderhoud ik vriendschappen. Ik probeer een aardige jongen te zijn. Maar in muziek kan ik mezelf verliezen, mij van de meest donkere, romantische kant laten zien.” Hij glimlacht: “Ten nadele van de luisteraar.”

Verhoeven geeft een voorbeeld van zwarte dingen uit zijn dagelijks leven. “Neem mijn opa en oma die een leven lang bij elkaar zijn geweest. De één sterft en de ander blijft alleen achter. Dat zijn de de donkere zaken uit de dagelijksheid.”

Vieveen: “We voldoen niet aan het oude cliché van de kunstenaar die in een eenzaam, tochtig kamertje op een lege maag zijn ding doet. ”

Traditioneel
Het is geen tochtig kamertje, maar de schuur van producer Zwetsloot waar het debuut is opgenomen. Vol met vintagemateriaal, waaronder bakken vol seventies gitaren.
Vieveen: “Zwetsloot speelt ook bas in Zoppo, met twee gitaristen. We gingen eens kijken. Alle Telecasters uit zijn schuur kwamen daar opeens voorbij.”
Verhoeven: “Soms ruik ik thuis iets en denk dan terug aan die schuur. Het brengt mij weer terug naar die tijd, een apart gevoel.”

“We waren altijd heel traditioneel bezig. Zwetsloot leerde ons experimenteren door met een oude, zware accordeon aan de slag te gaan. We sloegen op een metalen plaat en gebruikten een pignose versterkertje met gitaar en wreven met een handdoek over de snaren. Een verrot geluidje, met als resultaat een extra gelaagdheid”, vertellen de stierenvechters.

Murder ballad
Tijdens optredens kondigt Verhoeven soms een nummer aan als murder ballad. Dat er daarbij vergelijkingen worden gemaakt met Nick Cave kan hem niet schelen: “Je moet er niet moeilijk over doen. Cave is niet de uitvinder van deze term. Oude countryzangers hebben die muziek al eerder overtuigend gebracht. Het is een mooie term, waarin niet alleen moord en doodslag zit, maar ook tragiek en jaloezie spreekt.”

“Als je onze teksten vertaald, dan zouden die wel eens kunnen oproepen tot haat en geweld.”
Vieveen schaaft bij: “Ik zou het eerder destructie noemen.”
Verhoeven: “Maar als artiest hoef je niet bang te zijn om in aanraking te komen met politie en het gevangeniswezen. Behalve natuurlijk als je Nederhop maakt.”
Vieveen: “Of als je Theo Maassen bent.”

http://www.kindamuzik.net/interview/the-bullfight/the-bullfight-als-een-stier-op-een-zwarte-lap/14885/
Meer The Bullfight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bullfight