• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Textures: De crèche is weer los!

Drie jaar geleden donderden zes Brabanders uit de kast. Nou, kast… oefenhok. Compleet onverwacht knalde Textures namelijk met hun overrompelende debuut Polars de metalscene binnen om gelijk de Nederlandse top te bezetten. Drawing Circles is de uitgekookte opvolger. Tot op de millimeter nauwkeurig. Is Textures dan een band die bestaat uit introverte bèta’s, bezig met de relativiteitstheorie voor de heavy metal?

Tekst: Philippus Zandstra

Publicatiedatum: 16 mei 2006

Kom op, zeg. Wie het zestal al live heeft zien spelen, weet dat de heren een hekel hebben aan stilzitten. Ook op het Groningse Noordschok raast Textures met de nodige allure door een set van oud en nieuw werk, waarbij het opvalt dat de nieuwe nummers veel live-potentie hebben. Ze klinken compacter en energieker. Groovender ook. Het is jammer dat Drawing Circles op dat moment nog maar net uit is en slechts enkele aanwezigen klassiekers in wording als ‘Regenesis’ en ‘Circular’ kennen.

Toch nog even terug naar die kast. Voor Drawing Circles bouwde Textures er zelf één. Om de cd in op te nemen, welteverstaan.
Werken jullie bij de Gamma ofzo?
De twee Texturesleden, drummer Stef Broks en gitarist Bart Hennephof, die KindaMuzik te woord staan, vallen even stil om vervolgens in lachen uit te barsten.
Stef: “Ja, we zijn lid van de Gamma, haha.” De drummer wijst naar gitarist Jochem die een paar tafels verderop zit te eten: “Hij heeft zo’n pas!”
Bart: “De Macro-pas hebben we ook!”
Stef, nog steeds gniffelend: “Maar hoe komen we erbij?”
Bart: “De studio waarin we deze cd opnamen, is gebouwd bij Jochem thuis. Voor zijn bedrijfje SplitSecondSound. Wij hebben daar veel aan meegeholpen, wel twee á drie maanden. Op de zolderverdieping van een rijtjeshuis hebben we een kamer in een kamer gebouwd, met heel veel kilo’s gips eromheen voor de isolatie.”
Ik heb begrepen dat het echt een klein kippenhok is.
Bart: “Klopt, maar er zit wel een grote mengtafel in en een hok om gitaren en zang op te nemen. De drums zijn in Rotterdam opgenomen.”
Stef: “Die mengtafel hebben we met z’n zessen naar boven moeten tillen. Daar hebben we meer dan drie uur over gedaan. De trapleuningen moesten gesloopt worden en de muren zaten nadien vol met krassen die we met een soort cement moesten opvullen.”
Bart: “Tweehonderdvijftig kilo weegt die tafel...”
Stef: “Het was of de trap, of de hijskraan om die mengtafel naar boven te brengen. Echt een hels karwei.”

Doe het zelf
Op zich is het wel typisch voor Textures om -behalve de mastering- echt alles zelf te doen. Ook eersteling Polars was een en al DIY.
Stef: “Als band willen we een totaalproduct neerzetten dat voor de volle honderd procent uit onszelf komt. We componeren, arrangeren, schrijven de teksten, doen de productie en het artwork, webdesign, dvd… Waarom uitbesteden als je het zelf kan? DIY is nu wel in, maar hoeveel bands zouden dit allemaal doen? En nog zelf een studio bouwen ook?”
Heb je nu het idee dat andere bands een voorbeeld aan jullie nemen?
Stef: “Nee, maar ze vinden het wel vet. Het is ook wel een kwestie van geluk dat wij dit hebben. Niet iedere band zit in een situatie, waarin je alles intern kan oplossen.”
Het helpt inderdaad dat iedereen naast zijn instrument ook nog iets anders kan.
Stef: “Behalve ik. Ik kan helemaal niks.”
Jij kan verder niks.
Stef: “Uhuh. Ik geef nog les op een drumschool, dat is alles.”
Bart, droog: “Het is dat hij nog goed kan drummen. Dat is op zich wel mooi meegenomen…’
Stef, na wat gegrinnik: “Maar over die bands, je ziet het wel vaker gebeuren. Labels nemen veel minder snel bands aan en juist daardoor worden ze meer zelfstandig. Niet door ons. Ik denk dat we wel als inspiratie dienen. We hebben best wel respect afgedwongen door zo intens met Textures bezig te zijn.”
Bart: “Andere mensen zien ook gewoon dat we er heel veel energie in steken én veel plezier hebben. Bij sommige bands zie je dan dat zij ook ineens keihard aan het werk gaan. Door bijvoorbeeld heel veel posters te maken.”

Reflectie
Met een haast militaire discipline worden de onder de leden verdeelde taken uitgevoerd. Dit leidt tot lange e-mailwisselingen over zakelijke perikelen, afgewisseld met de nodige leut.
Bart: “We communiceren superveel. Zo houden we elkaar scherp.”
Stef: “Je kan als bedrijf geen steken laten vallen, mensen kunnen niet de hele tijd gaan slampamperen. Dan gaan de verhoudingen binnen de band scheef. We zijn daar best wel streng in. Iemand mag op z’n flikker krijgen als hij iets niet gedaan heeft.”
Wanneer was de laatste keer dat jij op je flikker kreeg?
Bart denkt even na: “Ehm, wat was het ook alweer?”
Eerlijk zijn...
Bart, uiteindelijk, beetje schaapachtig: “De laatste tijd hou ik het eigenlijk wel goed bij.”
Stef: “Jij bent ook goed bezig. Ik had laatst m’n VAR –dat is een soort van belastingformulier- niet op orde.”
Bart, beetje opgelucht dat hij ook een puntje van kritiek heeft gevonden: “Ik word op m’n vingers getikt als ik té enthousiast ben geweest bij een show. Daar zijn opnames van en zo hoor je heel goed wat er slordig klinkt.”
Stef: “Bij die show van gisteren had ik dat ook. Ik moet weer met m’n clicktrack gaan oefenen. Niet tijdens concerten hoor, maar wel bij het repeteren.”
Nemen jullie altijd de optredens op?
Stef: “Op minidisc. Kunnen we later de minpuntjes eruit filteren, maar het is niet alleen negatief bedoeld, hoor. We willen alleen maar een vette show bereiken, dus als bijvoorbeeld de zang iets cools heeft kunnen we dat weer meenemen naar de volgende keer. We zijn altijd al perfectionisten geweest; die drive om alles zelf te willen doen hebben we nu eenmaal. Er moet gewoon hard gewerkt worden en dan komen er ook de hele tijd nieuwe ideeën bij. Doel is dat alles nog vetter moet. Daar dienen die opnames ook voor. Reflectie is het begin van progressie. Je weegt iets af en dan ga je weer verder.”

Clan
Toch wat intimiderend, niet? Een groep die ervoor kiest om ieder optreden via een intranet te beluisteren en de plus- en minpunten te turven.
Ben je niet bang dat je alles kapot analyseert?
Stef: “Ja, sòms heb ik dat idee wel. Maar er komt ook veel emotie bij kijken.”
Bart: “De muziek blijft heel los en alle kanten opgaan.”
Stef: “Iedereen pikt het gelijk op als één van ons met een idee komt. Dat rekenen -zoals we indertijd met Polars nog wel eens deden- is dus overboord. Alles komt nu vanuit een emotie. Het hele muzikale denken is geïnternaliseerd. Zo noemen ze dat toch in de sociologie?”
Ik krijg het idee dat jullie als band ook een echte clan zijn.
Stef: “Vergeet niet dat we allemaal uit Etten-Leur komen. Vier van de zes leden komen zelfs uit dezelfde wijk, dan hebben we het over tweehonderd vierkante meter! Alleen onze zanger Eric komt uit Hellevoetsluis, maar dat is ook prima, hoor.
Als relatief jonge band lijken jullie me door die intensieve samenwerking en het vele optreden wel snel volwassen te worden.
Stef: “Je moet ons eens bezig zien, gast! We zijn echt een stelletje koters. Als wij in de bus zitten dan is het één grote chaos.”
Bart: “Hebben we ook nog eens geen radio in die bus, dus dan is het alleen maar afzeiken.”
Stef: “We mollen elkaar de hele tijd. Sprint er iemand van achteren in de bus naar voren en hup! We hebben ook een geluidsman die heel erg opgefokt is, onze lange Sander, die zit ook altijd iedereen in elkaar te stompen. We proberen dan met z’n drieën aan hem te gaan hangen maar hij wint het toch. Met de zakelijke kant gaan we nu wel professioneel om maar dat neemt niet weg dat we bij het stoppen aan een pompstation eensgezind de crèche loslaten.”
Bart: “Eigenlijk hebben we nooit ruzie gehad in de bus of tijdens het touren.”
Stef: “Natuurlijk is er wel eens iets, maar op het vriendschappelijke vlak nooit.”
Hoe rock-‘n-roll is Textures, naast dat afrossen van elkaar?
Bart: “Groupies en zo? Nah, valt wel mee.”
Stef: “Wij thrashen elkaar alleen maar. Wordt onze toetsenist Richard ergens in Frankrijk wakker in zijn eigen kots. Springt die keizware geluidsman van ons bovenop hem om hem vervolgens met een kussen af te rossen en wij staan dat dan te filmen... Wat ik pas écht rock-‘n-roll vind, is dat wij nachten doortrekken alleen maar om aan onze shit te werken. Wat soms best hard is, want persoonlijk verdienen we helemaal niks. Alles gaat naar de bandpot.”
Hij raakt nu echt op dreef: “Onze bassist Dennis is zó rock-‘n-roll! Die is ontslagen omwille van Textures. Hij had een keigoede baan, verdiende meer dan ieder van ons, eigenlijk meer dan wij allemaal bij elkaar, maar omdat hij te vaak moest afzeggen is hij ontslagen. Nu heeft hij niks meer, alleen de band en hij doet daar keiveel voor. Nou, is dat niet rock-‘n-roll?”

Live foto’s uit het archief, door Niels Vinck

http://www.kindamuzik.net/interview/textures/textures-de-cr-che-is-weer-los/12865/
Meer Textures op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/textures