• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

T-99: Mischa den Haring legt de wortels bloot

Strange Things Happen van T-99 is geen normale bluesplaat voor een Nederlandse band. Een groot deel van dit meesterstukje is dan ook in Arizona opgenomen met Teddy Morgan. Wat gaat er achter deze suggestieve rootsplaat schuil, wat zijn de wortels van zanger, gitarist en songschrijver Mischa den Haring?

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 09 mei 2004

Ik ontmoet Mischa in Groningen. 's Middags schudden we elkaar de hand nadat T-99 voor de winkel van Plato heeft gespeeld. We spreken af in de Oosterpoort, enkele uren voor het optreden op de Rhythm & Blues Night 2004 van Mischa, zanger/drummer Martin de Ruiter en bassist Donné La Fontaine. Aangekomen in de Oosterpoort, leggen we het lijstje op tafel dat Mischa op verzoek van KindaMuzik heeft samengesteld. Een Kinda7 met platen die indruk op Mischa hebben gemaakt. De volgorde is chronologisch, we beginnen bij de muziek die Mischa het eerst raakte.

Jimi Hendrix: Band of Gypsies (1970)
"Van mijn twaalfde tot mijn vijfentwintigste luisterde ik alleen naar blues. Dat begon bij Hendrix. Niet alles van hem vind ik goed, maar Band of Gypsies is erg bluesy. En soulvol. Komt ook door de aanwezigheid van zanger/drummer Buddy Miles. Als gitarist heb ik iets met de hoeveelheid sounds die Hendrix tevoorschijn toverde. Twaalf was ik toen ik dit voor het eerst hoorde. Ergens op de radio, bij Stompin' of Op Slag van Maandag. Dan zat ik altijd met mijn cassetterecordertje klaar. Via Hendrix kwam ik bij Chuck Berry en via Berry uiteindelijk bij de blues. Toen ik dat ontdekte, heb ik de hele plaatselijke bibliotheek leegbesteld. Alles waar het woord blues bijstond heb ik geleend."

BB King: Best of (1973)
"Toen was ik al een eind in de bibliotheek gevorderd. Albert, Freddie en BB, al die Kings zijn te gek. Waarom dan toch BB? Zijn geluid is zo clean en melodieus tegelijk. Freddie heeft dat natuurlijk ook.
Ze zijn eigenlijk alle drie fantastisch. Ik moest een keuze maken. Van BB King heb ik toch de meeste licks uit zitten zoeken op mijn kamertje.
Maar daarin ben ik niet de enige geweest."

Magic Sam: Live (1993)
"Van slechte geluidskwaliteit maar zo vreselijk intens is deze plaat. Wilder dan Jimi Hendrix. Een enorme junk was Magic Sam. Nog steeds klinkt dit wild en intens. Of dit harder is dan wat wij met T-99 doen? Hij heeft ook dingen gedaan dan meer mellow zijn. Zoals op West Side Soul. Toen ik Magic Sam ontdekte, was ik negentien. Ik luisterde er dus vooral naar omdat ik gitaar speelde. T-99 bestond toen natuurlijk nog niet. Het was moeilijk om mensen te vinden met wie je dit soort muziek kon spelen. Zeker in het Groningen waar ik toen woonde. Daarom speelde ik destijds voornamelijk met oudere mensen."

Los Lobos: Kiko (1992)
"Hoorde ik rond mijn twintigste. Die plaat van Los Lobos en de Belgische band Mambo Chillum die toen nog bestond, hebben veel invloed op wat wij nu doen. Dat zit in ons achterhoofd. Er staat een heel mooi bluesnummer op Kiko. Het uitzoeken van zo'n solo doe ik niet meer, daar stop je op een bepaalde leeftijd mee. Nu kijk ik naar andere dingen die een liedje bijzonder maken. Hoe arrangementen in elkaar steken bijvoorbeeld. Wat ik knap vind van Kiko is dat je bij elk nummer een soort beeld voor ogen krijgt. Net als bij Tom Waits. Meteen zie je een plaatje voor je ogen. Als muziek een beeld oproept, dan vind ik het eigenlijk altijd goed, welke muziek het ook is. Kiko heeft iets romantisch en tegelijkertijd een enorme spanning. Zoals zij dat samenbrengen, is geweldig. Het titelnummer van onze cd is een beetje in die Kiko-stijl gedaan."

Robert Nighthawk: Bricks in My Pillow (1977)
"Nu zijn we terug in Chicago. Geweldige tekst heeft het titelnummer, lekker voodoo-achtig. Het slidespel van Robert Nighthawk is bijzonder. Hij zingt zoals hij slide speelt en andersom. Andere dingen van hem heb ik ook, maar het leuke is dat je op deze plaat merkt hoeveel lol ze hebben in de studio. Er is gelach en gebabbel hoorbaar. De plaat straalt plezier uit. Ook door de rockabillybassist die ontzettend staat te slappen. Onze bassist heeft vroeger ook rockabilly gespeeld. Nu luistert hij naar jazz en swing. Heb je de ghosttrack van onze cd beluisterd? Een ode aan Robert Nighthawk, een slow blues helemaal in zijn stijl gespeeld."

Kenny Burrell: All Night Long (1956)
"Ik ben niet erg ingewijd in zijn achtergrond. Hij komt uit de hoek van Wes Montgomery en T-Bone Walker. Die plaat is uit de jaren vijftig, een opname van Blue Note meen ik. Wat me boeit aan deze plaat, is te kunnen horen hoe die gasten met elkaar samenspelen. Die interactie vind ik vaak zo mooi aan jazz. Vóór T-99 heb ik zes jaar in een jumpband gespeeld en dingetjes gedaan met jazz en T-Bone Walker. Dus zo gek is Burrell niet in dit lijstje. Ik houd ervan om gitaar te spelen op lucht, net als een zanger. Alsof je zinnen uitspreekt. Burrell heeft dat heel sterk in zijn spel."

Alan Lomax: The Land Where the Blues Began (2002)
"Dit is zo intrigerend. Ik raakte erdoor tot tranen geroerd. Het verhaal erbij over hoe die field recordings zijn gemaakt, is echt te gek. Als je hieraan begint, weet je niet of er ooit een einde aan komt. Dan is er zoveel, dat is wel tricky. Ik wil absoluut meer gaan kopen. Die track van die man die in zijn cel in de gevangenis zingt en tussendoor aan de bewaarder vraagt of hij er nog one more kan spelen, daar word je stil van. Mooi dat dit allemaal opgenomen is."

Een heel fijn lijstje, dat je zin geeft om zelf weer lekker te gaan zoeken en uitpluizen. Toch mis ik, zeg ik tegen Mischa, een countryplaat. T-99 speelt weliswaar voornamelijk alternative blues, maar een uitschieter op hun recente cd is de vette countrysong 'I Wish I Was a Ship'.
Mischa: "Vroeger snapte ik niets van country. Ik vond er geen reet aan. En als je het niet echt kent, kom je alleen met het gladde spul in aanraking. Het imago van country was ook niet zo heel best. Maar als je het eenmaal snapt, dan ben je erdoor en kun je alles hebben. Mijn vriendin is een liefhebster van hillbilly en bluegrass. Pas nu begin ik een beetje aan die muziek. 'I Wish I Was a Ship' heb ik voor haar geschreven. Net toen ik haar leerde kennen en hartstikke verliefd was, moest ik op tournee naar Ierland. Op een hotelkamer schreef ik dat liedje. Het was het lievelingsnummer van Teddy Morgan, onze producer. Hij haalde mijn bluesy arrangementen eruit. Hij wilde er een mooi liedje van maken. Mede dankzij de steel van Neil Harry is het prachtig geworden."

Wellicht meer van dergelijke roots-invloeden op de volgende plaat van T-99. Want de band gaat door de VS toeren met en op uitnodiging van The Hackensaw Boys.
Mischa: "Daar ben ik ontzettend blij mee. Zij zagen ons gisteravond in Rotterdam spelen en ze vonden ons goed. Het klikte meteen. Zij hebben een gigantische bus en daar passen wij wel bij. We gaan tien tot veertien dagen met ze op pad. Naar Chicago onder andere!"

http://www.kindamuzik.net/interview/t-99/t-99-mischa-den-haring-legt-de-wortels-bloot/5952/
Meer T-99 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/t-99