• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Swingin' Utters: Reken er maar niet op dat je ons snel kwijt zal raken

"It's a wicked world that we live in," zong Tim Armstrong ooit in een van zijn nummers. Twee mensen die daar zeker van kunnen meespreken zijn Johnny Bonnel en Darius Koski van Swingin' Utters. Na jaren van intensief punkrocken moeten ze nog steeds bijklussen om te kunnen overleven, en dat voor een band die mee de koers heeft bepaald die punkrock de laatste jaren is uitgegaan.

Tekst: Steven van Duyse

Publicatiedatum: 12 juli 2004

Swingin' Utters staan bekend om hun hekel aan interviews. Ik zou niet de eerste zijn die niks dan "Yes", "No" of "Maybe" op zijn bandopnemertje heeft staan na afloop van een gesprek met de heren. Geen paniek echter, de sfeer was goed en Bonnel en Koski keken al enorm uit naar het optreden van die avond. Dat enthousiasme was ook groot bij de fans: het was namelijk al zes jaar geleden dat de Utters nog eens voet aan wal hadden gezet in Europa, en op hun vrije dag lieten ze de NOFX-tournee even voor wat hij was om België te laten genieten van punk met een ziel.
Volgens Bonnel hadden ze echter een gegronde reden voor de jarenlange afwezigheid op het oude continent: "Ondanks onze vrij grote schare fans zijn we altijd een band geweest die het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. We hebben allemaal nog een extra job, Spike (bassist - SVD) speelt bij Me First And The Gimme Gimmes… Onze Europese tours zijn altijd verliesgevend geweest, dus we hadden een keuze: we touren door Europa en we plezieren de aanwezige fans, of we steken ons geld in de opnames van nieuw materiaal en plezieren zo het merendeel van onze fans. De keuze was snel gemaakt. Nu we de kans kregen om met NOFX mee te komen hadden we geen excuus meer om niet te komen, dus hier zijn we dan."

Niet alleen Spike Slawson durft al eens een voetje buiten het Swingin' Utters-huwelijk te zetten, ook gitarist Darius Koski speelt in een zijproject, zij het dan van een totaal ander slag: Filthy Thieving Bastards, een band die vooral beïnvloed is door The Pogues en andere Ierse folkbands. Het is ondertussen al drie jaar geleden dat hun laatste album A Memory of Retreats and Broken Quills uitkwam, maar Koski heeft goed nieuws: "Je moet niet ongerust zijn, FTB leeft nog. Als de tour met Swingin' Utters voorbij is ga ik me terug toespitsen op het schrijven van nieuwe nummers, en tegen volgende jaar zou er eindelijk een nieuw album van Filthy Thievin' Bastards uitkomen. Toen we er indertijd mee begonnen hadden we nooit gedacht dat zoveel mensen het leuk zouden vinden, maar ik denk dat het succes van bands als Flogging Molly en Real McKenzies ons zeker geholpen heeft."

Bekrompen is Koski dus zeker niet, getuige ook de vele invloeden in de muziek van Swingin' Utters. De heren hebben dan ook een duidelijke mening over mensen die een band gaan afzeiken omdat ze niet mooi binnen de afgelijnde paden blijven: "Wij doen wat we graag doen. Ieder bandlid heeft zijn eigen helden en invloeden, en iedereen zal proberen om die een beetje in onze muziek te laten sluipen. De fans die klagen, als je dat al fans kan noemen, zijn dezelfden die klagen dat een band niet vernieuwend is als ze op drie albums met hetzelfde geluid voor de dag komen. Het is moeilijk om al je fans blij te maken, maar de meesten houden wel van die afwisseling. En als ze er niet van houden, tja, dan zijn er genoeg andere bands die al tien jaar lang hetzelfde album uitbrengen."

De leden vervelen zich geen moment in de band, integendeel, afwisseling troef bij de Utters: samenwerken met Blag Dahlia van Dwarves, als punkband overleven in de metalscene van de San Fransisco Bay Area en werken bij een slagerij. Uitleg graag, heren! Koski: "Het lijkt allemaal spannender dan het is, hoor. Zoals ik al zei hebben we nog een bijbaantje om onze gezinnen te onderhouden. Johnny werkt voor een bedrijf dat merchandise voor bands maakt, en ik werk soms in een slagerij: vervelend werk en vroeg opstaan, maar het is de enige job die ik kon vinden waar ik vakantie kan nemen wanneer ik wil. Zo heb ik steeds tijd vrij voor de band. Ook het Blag Dahlia-verhaal is minder spectaculair dan het lijkt: op internet kan je verhalen lezen over de drinkpartijen en schelmenstreken die georganiseerd waren, maar daar is weinig van waar. We vonden hem gewoon een leuke persoon en we hebben hem gevraagd om een van onze albums te produceren. De samenwerking verliep vlot, en ook het resultaat mocht er zijn. Dat laatste puntje mag Johnny vertellen want ik heb dringend nood aan een biertje." En zo geschiedde: "San Francisco valt nog wel mee als uitvalsbasis. De tijd dat de Bay Area overspoeld werd door trash-grootheden als Metallica, Slayer en Anthrax is al enkele jaren gepasseerd, en meer en meer punkgroepjes komen hier omwille van de uitstekende en verdraagzame sfeer die er heerst. SF verandert langzaamaan in een streetpunk-stad, en dat is en evolutie die ik alleen maar kan toejuichen."

Zoals je al kon lezen in het begin van dit interview touren de Utters momenteel met NOFX en Epoxies door Europa: drie bands die totaal verschillend klinken, zorgt dat niet voor een raar publiek? "In het begin is het inderdaad wat raar. Je hebt de poppy kant met Epoxies, het gebral van NOFX en de 'working class punk' van ons, maar na een tijdje zie je dat niemand echt speciaal voor één band komt, maar wel voor het hele pakket. Dat is heel leuk voor de bands: je hebt steeds voldoende sfeer en aandacht, en je krijgt de kans om een goede indruk te maken op mensen die je nog niet kennen. De interactie met de bands zelf is trouwens ook heel positief verlopen. We zien Fat Mike niet als onze baas, maar eerder als een goede vriend die ons de kans geboden heeft om te kunnen blijven doen wat we graag doen: muziek maken. En muziek maken is wat we blijven doen tot we het beu geraken, we onze families te veel beginnen missen of zij ons te veel beginnen missen. Maar reken er maar niet op dat je ons snel kwijt zal raken."

Na deze wijze woorden komt ook tweede gitarist Max Huber er bij zitten, maar het gesprek ontaardt dan vlug in een opsomming van smeerlapperijen en vettigheden die ze al uitgehaald hebben in al die jaren dat ze op de baan zijn. De band zette die avond een knaller van een set neer, en het publiek at het als zoete koek. Laten we hopen dat het niet weer zes jaar duurt vooraleer we ze opnieuw kunnen aanschouwen.

Live in a Dive is net uit op Fat Wreck/Sonic Rendezvous

http://www.kindamuzik.net/interview/swingin-utters/swingin-utters-reken-er-maar-niet-op-dat-je-ons-snel-kwijt-zal-raken/6611/
Meer Swingin\' Utters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/swingin-utters