• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

SUUNS: er moet iets zijn

Lente in Amsterdam. Grijze lucht, grijs IJ, ijsmodder op de pont en een vlaag natte sneeuw in de gezichten van het voor deze keer tot duo uitgedunde SUUNS. De twee hebben geen heimwee naar Montreal, want daar is het vaak niet veel beter. Bovendien brandt binnenshuis de kachel. Gespreksonderwerpen waaien af en aan: T-Pain, clichés, nieuwe plaat Hold/Still en de wens om gewoon wat meer likeable te zijn. En Phil Collins.

Tekst: Roelof Schipper

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 28 maart 2016

Ben Shemie zucht: "Phil Collins, inderdaad. Goede drummer, fantastische muzikant." Favoriete nummer? Ben, lachend: "'No Son of Mine'. Over een vader die zijn zoon uit het huis schopt." Ben kijkt naar het plafond, legt het hoofd tegen de muur en zingt: "You're no son, no son of mine / you walked out, you left us behind." Liam O'Neill gaapt. Ben: "Ik werd vanochtend wakker. Ik wist gewoon dat het ging sneeuwen. Zo'n dag. I felt it in the air this morning. Ben denkt even na en zingt: I could feel it in the air this morning. Liam lacht, kijkt naar buiten. Verzuchtend: "Ach ja. Zo'n dag."

Ontzettend over de zeik
Dan veert Liam op: "Je hebt het wel gehoord toch, van die petitie? [Red: november vorig jaar was er een handtekeningenactie met het doel om nieuwe muziek van Phil Collins te voorkomen.] Phil Collins zou geen nieuwe muziek mogen maken. Belachelijk." Ben vult aan: "Het is zo'n makkelijk doelwit. Stoffige, vriendelijke oude man - man: he's an icon." Zou Phil Collins wakker liggen van deze handtekeningenactie? Ben en Liam roepen tegelijk "ja, zoiets doet zeer" en "nee man, natuurlijk niet". Zou het SUUNS pijn doen? Ben: "Mij? Ja, ik zou zo ontzettend over de zeik zijn."

Liam: "Nou ja, ik zeg wel nee, maar neem T-Pain. Een van de eerste rappers die met de autotune aan de slag ging. Veel te cheesy en fout en gedateerd. En nu figuren als Kanye en Future er mee aan de haal gaan is het ineens helemaal de bom. En als T-Pain het doet, mag het ineens niet meer, want dan is het niet cool. Denk je dat het T-Pain iets kan schelen? T-Pain heeft zelf gezegd: 'Weet je, ik kan het gewoon niet meer - it hurts.'"

Ben: "Ja, maar: Metallica? Bob Rock produceerde The Black Album. 'Sandman', 'Nothing Else Matters'; je kent alle nummers. Ja, die plaat was super glad en alle oude fans waren zuur. Maar denk je echt dat het Metallica iets kan schelen? They are the fucking biggest band in the world. Schrijf dat trouwens maar op: voor onze volgende plaat halen we Bob Rock."

De echte tragiek
Liam legt zijn kin in de hand en verzucht: "Man, soms zou ik willen dat we gewoon wat meer likeable zouden zijn. Gewoon zo'n normale, nice sounding band. Deze ochtend zag ik een video van The War on Drugs. Die jongens weten waar ze mee bezig zijn. Als wij zulke nummers zouden schrijven - dat wordt uiteraard afschuwelijk. Ach ja. Misschien moeten we maar gewoon middle of the road rockmuziek gaan maken."

Liam richt zich op, met de ogen wijdopen en de mouw nog altijd aan de kin. Een ingeving. Ben luistert. "Weet je, wat als we nu gewoon gemiddelde rockmuziek zouden maken waarvan we écht heel hard willen dat het gemiddeld zou zijn? Dat wordt sowieso truly shit. Of misschien zou het juist daarom wel weer intrigerend zijn (denkt na). Maar dan heb je ook nog de échte tragiek: als je echt, écht keihard je best doet en alles geeft, en je komt gewoon niet verder dan iets gemiddelds. Dát is tragiek."

Geen van beide
En dan is daar SUUNS derde plaat Hold/Still. Ver verwijderd van de middenweg. Niet het in kapitalen schreeuwende statement, maar onderhuidse koorts. Ben: "Inderdaad - SUUNS: geen groots ding, geen politieke stem, geen groot verhaal om te communiceren. Ik ben daar in het begin best onzeker over geweest - we wilden dat ACDC-ding niet doen, zingen over bier en vrouwen. Aan de andere kant wilden we ook geen Fugazi zijn, de band die een menigte opzweept en oproept tot verandering. Geen van beide."

Liam breekt in: "Ken je Harmony Korine? Klein ventje. Regisseur. [Red: bekend van onder andere Gummo en Spring Breakers.] Zijn films gaan ook niet noodzakelijk over 'iets'. Ze hebben niet iets te zeggen, geen bredere context, geen verhaal. Bekijk dat filmpje waar hij bij Letterman zit. Letterman graaft en vraagt naar iets van betekenis, maar dat komt gewoon niet tevoorschijn. Harmony's denkwijze: 'En nu wil ik zien: Michael Jackson, op een kleine motorfiets. In slow motion.' Hij is puur een estheticus. Wel inhoud, verder geen echte wijsheid."

Ben: "Denk je dat echt? Ik denk altijd: er móét iets zijn. Ook bij de films van Korine; hij suggereert altijd iets, lijkt het. Hij verpakt het alleen immens absurd. Er is betekenis, maar die is helemaal open voor interpretatie." Liam: "Tja... it's a dodgy badger."

Zoektocht
Toch zijn er duidelijke thema's aanwijsbaar op Hold/Still. Bijvoorbeeld dat van de spiritualiteit, of de zoektocht ernaar. Geen eenvoudig te bespreken onderwerp. Ben: "Die spiritualiteit zit er zeker in. Het probleem is alleen: zodra je het overbelicht verliest het zijn kracht. We willen het in ieder geval niet laten klinken als Christian rock." Liam: "Hoewel ons dat wel veruit de meest interessante Christian rockband zou maken. Ooit. En het zou ons meer publiek geven." Ben: "In ieder geval zijn de teksten op Hold/Still deels geleend uit religieuze en spirituele bronnen. Twee van ons zijn Joods. Dus het is zeker een thema. Bovendien: iedereen heeft vragen, of is op zoek naar antwoorden. Ik heb het geprobeerd te vinden in religie, maar ik hoop dat luisteraars het onder het oppervlak kunnen voelen: de zoektocht naar antwoorden. De grotere thema's."

Tegengestelde krachten
Hold/Still laat SUUNS van zijn meest hermetische kant zien. De plaat opent zich niet, maar duwt terug. Een tegengestelde kracht. Ben: "Niet alleen naar de luisteraar. Ook in de plaat zelf zitten veel tegengestelde krachten. Spanning. Het heeft altijd al wel in onze muziek gezeten, maar nog niet zo... gecultiveerd als nu. Of volwassen, als je dat woord wilt gebruiken. De contrasten in geluid op Hold/Still zijn geen ongelukjes - we zijn erg bewust van waar we mee bezig zijn. We weten wat klinkt als SUUNS en wat niet.

We hadden bijvoorbeeld een nummer, een echte banger. We hadden het gevoel dat we iets toegankelijkers aan de plaat moesten toevoegen, maar het paste gewoon niet. Het zou niet integer zijn, en bovendien niet aansluiten bij de logica van de plaat. Tegelijk heb je die vreemde druk van zo'n derde plaat: je wil toch je veelzijdigheid laten horen. Of in ieder geval iets maken dat een impact maakt."

Ben: "Het is niet zo dat we naïef zijn ten opzichte van verwachtingen die er zijn - van ons label dat investeert, de mensen die onze muziek luisteren of naar een show komen. Tegelijkertijd willen we ook gewoon doen wat we zelf willen. De Images Du Futur-tour was klaar, we kwamen bij elkaar en maakten gewoon deze nieuwe plaat. Je toert, spreekt de pers en dan maak je weer een nieuwe plaat. Als een fulltime baan. En dan weer door. You got to be fresh; got to keep the wheel turning."

http://www.kindamuzik.net/interview/suuns/suuns-4722/26616/
Meer Suuns op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suuns