• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sun Araw: Vrolijke duizeligheid

"Visions of pears & dice fill my mind when I'm w/ you". Visioenen van peren en dobbelstenen. Het is (een deel van) de begeleidende tekst van Sun Araws laatste bouwwerk, Belomancie. Wandelgangen en semi-open kamers, verstopt onder een dikke laag cryptische geluidsfragmenten en raadseltekens. KindaMuzik in gesprek met Cameron Stallones over Belomancie. Alle zintuigen wijd open: Sprong in het diepe.

Tekst: Roelof Schipper

Publicatiedatum: 27 mei 2015

Belomancie I
Of er een specifiek moment was dat aanzet gaf tot Belomancie: "Jawel. Ik kan me dat moment zelfs goed herinneren. Tijdens de tour, in Portugal. Ik zit op een dorpsplein, niemand in de buurt, en tegenover mij bevindt zich een sinaasappelboom met takken die tot net boven de stenen bestrating hangen. De ruimte tussen de tak en het plaveisel leek plotseling absoluut oneindig, en stil, dik, "hangend" en geladen. Exact op dat moment besloot ik om een plaat te gaan maken, zodra ik weer thuis was.

Belomancie II
"Een idee dat ik over Belomancie heb, is de tastbaarheid van interferentie. Objecten en andere objecten werken op elkaar in, op een harmonieuze of dissonante manier. Een opvolging van interacties, of een bepaald patroon van objecten, kan tot gevolg hebben dat andere objecten ontstaan – het is eigenlijk al een oud idee."

Interferentie tussen twee bepaalde krachten heeft een fysieke ervaring tot gevolg. Je kunt het vergelijken met hoe wetenschappers het bestaan van een tafel uitleggen: in feite bestaat een fysieke tafel uit weinig meer dan de lege ruimte tussen de atomen. Het patroon waarin die atomen georganiseerd zijn, zorgt voor de textuur en de fysieke ervaring van de tafel."

Belomancie III
"Voor Belomancie heb ik verschillende soorten 'staande golven' gemaakt. Vervolgens ben ik gewoon gaan zitten wachten, om te kijken welke objecten zich zouden organiseren. Het volgende gebeurde: de interferentie tussen deze golven creëerde eerst een serie wandelgangen, en daarna nog een stel kamers. De gangen hebben het effect van een buis waar je doorheen geduwd wordt, terwijl kamers meer gebalanceerd zijn; je kunt in het midden zitten en kijken wat er gebeurt. Belomancie bestaat uit vier gangen en vijf kamers."

De muziek: 'Scrim' en 'Seven Lampstands'
"Ik had al snel het idee voor 'Scrim': een akkoord waarvan de noten afzonderlijk van elkaar bewegen. De naam is direct gerelateerd aan de muziek. Een scrim is een semitransparant vlies dat in theaters wordt gebruikt om alles wat zich daarachter bevindt op een bepaalde manier in te tekenen. Voor Belomancie is 'Scrim' het vlies. Een lens. 'Scrim' is een wandelgang."

"'Seven Lampstands', als laatste nummer, is een kamer, de meest evenwichtige van het stel. Het idee bij Seven Lampstands was een kamer die wordt begrensd door zeven individuele lichtbronnen. De noodzaak van 'Seven Lampstands' was alle lichten stuk voor stuk brandende te houden."

In hoeverre is het gebruik van je verstand (ratio) nodig om Belomancie beter te begrijpen?
"Ratio is een interessant woord. Ik wilde met deze plaat een fysieke ervaring creëren: de luisteraar van de ene plaats naar de andere bewegen. De kicker is dat de plaats feitelijk niet verandert, alleen de verstandelijke ervaring van de plaats. Je kunt het vergelijken met een andere lens die je voor de camera schuift: er wordt in wezen niets toegevoegd aan dat wat je ziet. De ervaring is alleen anders, of helemaal anders."

De muziek op Belomancie klinkt alsof je die ter plekke bedenkt. Terwijl het blijkbaar, een heel intentioneel werk is.
"Bijna alles wat ik doe is gebaseerd op improvisatie, maar dat betekent niet dat mijn muziek niet intentioneel is. Improvisatie passeert – als het goed is – een belangrijk stuk intellect dat gaat over het nemen van beslissingen. Het intuïtieve gedeelte is tijdens improvisatie actief en weet hoe bepaalde dingen werken, of zouden moeten werken."

Op welke manier verschilt Belomancie van je voorgaande platen?
"Iedere plaat is een poging om een ander universum te openen. In vergelijking met mijn eerdere muziek bemoeit Belomancie zich minder met de visuele versiering van de omgeving, of het eigen universum. Het gaat voornamelijk over diverse golven en de interferentie die ze samen veroorzaken. Vandaar dat het artwork bij Belomancie bestaat uit lege ruimtes en witvlakken. Ik maak ook meer gebruik van 'stiltefragmenten', als kleine gewrichten tussen 'iets' en 'niets'. Plaatsen van mogelijkheid die deels worden bepaald door wat daarvoor en daarna komt.

Wat ga je morgen doen?
"Morgen… dan ben ik jarig. Ik weet niet wat ik ga doen. Misschien haal ik noedels."

Cameron Stallones, Sun Araw
Cameron Stallones – Austin, Texas – is met zijn elf platen al lang geen nieuwkomer meer in de 'experimentele scene'. Debuut The Phynx verscheen in 2008, destijds nog onder de vlag van Not Not Fun. In 2012 dook Sun Araw de studio in met reggaeveteranen The Congos, wat resulteerde in het even opmerkelijke als zonverbrande Icon Give Thank. Belomancie verscheen op het label Drag City.

Sun Araw klinkt als: microbengedrag in petrischaaltjes, pantoffeldiertjes in vloeistofdia's, denkbeeldige fruitmandjes, psych-dub, willekeurige grooves en vrolijke duizeligheid. "De rest van de dag heb ik rond het huis gewandeld, om me te focussen."

http://www.kindamuzik.net/interview/sun-araw/sun-araw-vrolijke-duizeligheid/25982/
Meer Sun Araw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sun-araw