Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pascal Deweze is een duivelskunstenaar. Behalve hiphop, heavy metal en dance heeft hij nog geen enkel domein van de popmuziek onverkend gelaten. In plaats van zijn muzikale interesses te verspreiden over een half dozijn groepen, zoals in het verleden, lijkt hij deze keer te kiezen om al zijn voorkeuren in Sukilove te kanaliseren. Het levert op Good is in Your Bones een opwindende mengelmoes van stijlen en een verzameling weerspannige popliedjes op, die slechts na enkele luisterbeurten hun pracht blootgeven. Als dat niet om meer uitleg vraagt!
Je hebt het de luisteraar op het nieuwe album echt moeilijk gemaakt.
“Ik maar denken dat dit album toegankelijker was, omdat er meer melodie in zit (lachje). Ik snap het wel: er zit vanalles in. We horen zoveel goede muziek, van hiphop via noise tot folk, dat we die ook in onze nummers willen steken. Soms hebben we op Good is in Your Bones twee conceptalbums van Pink Floyd in één noot gepropt. Het is de bedoeling om dat in de toekomst iets meer gebald te doen. We maken binnenkort een nieuwe ep met Sukilove: misschien klinkt die iets kaler. Het kan aan de andere kant ook dat we Scala en het London Symphonic Orchestra
vragen.”
Het mooie van Good is in Your Bones is de combinatie van zoetgevooisde melodieën en weerbarstige gitaren.
“Dat is altijd al belangrijk geweest voor Sukilove. Voor deze plaat zijn we
echter enorm beïnvloed door Mount Eerie van The Microphones. Op dat album staat een nummer dat achttien minuten lang uit niets anders dan percussie bestaat, die op het einde tot een uitbarsting lijkt te komen, waarna de zang samen met een zachte gitaar invalt. Ook productioneel gaat het alle kanten uit. Als je die cd opzet en daarna Good Is in Your Bones, dan hoor je duidelijk de verwantschap. Verwantschap is in dit geval een eufemisme voor diefstal (lachje).”
Bij ‘Ballad of No Apology’ vroegen we ons af hoe graag je lief nog bij je
is.
“Ze zit hier bij mij, ik denk dat het meevalt. Ik maak donkere liefdesliedjes,
maar die zijn niet noodzakelijk autobiografisch. Ik breng wel bepaalde gevoelens tot uiting, maar ik geef die via een bepaalde sfeer weer. Ik wil zelf niet weten waar die donkere verhalen vandaan komen. Ik weet het niet en het interesseert me ook niet. Een beetje mystiek mag.”
Voor de opnames kampeerden jullie in muziekcentrum Trix in Antwerpen. Heeft dat zijn stempel gedrukt op het album?
“Absoluut. Als ik nu naar Good is in Your Bones luister, hoor ik een plaat die vol details zit. Er zit een overdaad aan ideeën in. Dat is te danken aan de tijd die we hadden dankzij Trix.”
Je hebt zelf het album geproduceerd en het artwork gemaakt. Schuilt er een controlefreak in jou?
“Blijkbaar wel, zonder dat ik het wist. Ik ben vrij groot, maar ik heb een
Prince-complex (lacht). Elk aspect heb ik zelf gedaan, zij het in samenwerking
met iemand van de groep. Dat is deels uit financiële overwegingen, maar deels ook omdat we heel goed weten wat we willen. We bouwen binnenkort ook onze eigen studio in Hoboken. We worden steeds onafhankelijker. Als we in de toekomst elke maand een ep willen uitbrengen, moet dat kunnen. Ik heb de voorbije jaren ook ervaring opgedaan als producer. Ik heb het album van The Van Jets geproduceerd en binnenkort doe ik opnamewerk voor Maskes Machine. Ik werk ook voor I Love Sarah, een groep die klinkt als The Mars Volta door vierjarigen gespeeld. Daardoor heb ik intussen al wat bagage als producer.”
Afgelopen lente liep je tijdens een concert van Metal Molly een
oorbeschadiging op. Moest je vrezen voor je carrière?
“Even wel. Als ik er nu op terug kijk, kan ik er wel om lachen, maar op dat
moment was het héél serieus. Ik had een constante, luide en monotone piep in mijn oren, dag en nacht. Om wanhopig van te worden. Ik heb geluk gehad: het is vanzelf fel verminderd. Ik heb een serieuze waarschuwing gekregen. Ik heb toen gedacht: ‘Vanaf nu maak ik akoestische albums’. Zover is het niet gekomen, maar ik merk nu toch dat ik anders ben gaan zingen.”
Gaat Metal Molly nog door?
“Ik kan me niet inbeelden dat we het allerlaatste concert ooit gespeeld hebben. Er zal wel een goede gelegenheid moeten zijn om nog eens samen te komen. Een nieuw album of iets anders. Voorlopig is van geen van beide sprake.”
Op de site van Sukilove staat de liveregistratie van ‘België’ van Het Goede Doel, gebracht door Tom Barman en Koen Wauters op de 0110-concerten. Waarom?
“Ik was helemaal ondersteboven van dat optreden. Koen Wauters en Tom Barman samen op een podium: het was absurd grappig en een krachtig beeld tegelijk. Dat is wat muzikanten meer moeten doen. Muzikanten doen soms niet veel meer dan lullen in een hip televisieprogramma en met veel bling bling rond de nek rondlopen, maar dit was iets anders. Wat Laura Lynn en Helmut Lotti gedaan hebben, vind ik ook knap. Het was ook nodig. Stel dat Filip Dewinter hier burgemeester geworden was, dan was muziekcentrum Trix één van de eerste slachtoffers geweest. Veel allochtonen komen hier hun hiphop opnemen.”
Je krijgt vooral veel erkenning van collega’s en critici. Zou je soms niet
liever iets meer verkopen?
“Natuurlijk. Hoe meer miljoen mensen ons horen, hoe beter. Alleen is de muzikale koers voor ons nog altijd het belangrijkste. Ik heb in het verleden radiohitjes gehad met onder meer Metal Molly en dat was wel plezant. Ik weet echter dat het de moeite niet waard is om alleen daarop te gokken. Daarom kunnen we er ons perfect bij neerleggen dat we niet veel verkopen. Toch hebben we nog één ambitie: ooit op het podium van Rock Werchter staan. Ik merk trouwens dat er veel respons is op Good is in Your Bones. Veel mensen kennen de naam en weten waar Sukilove voor staat. Dat vind ik op zich al mooi.”
http://www.kindamuzik.net/interview/sukilove/de-mystiek-van-sukilove/14228/?newwindow=truemailmailmailmail/mailmailmailmail
Meer Sukilove op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sukilove
Deel dit artikel: