Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ook zijn collega's Tommy Decker (drums) en Mike Sarkisyan (gitaar) zitten rustig op het terras te babbelen met de geïnteresseerde journalisten. Alleen zanger Johnny Santos is in geen velden of wegen te bekennen. Terwijl Garcia een sjekkie draait, steekt hij van wal. "Ik ben erg blij met onze nieuwe plaat Self Destructive Pattern. Dat mag ook wel want het was een zware bevalling. Het is net of er een baby geboren is, zo blij ben ik ermee. En nu kunnen we het eindelijk live gaan spelen, daar ben ik echt enorm aan toe."
Meer dan een jaar was het stil rond Spineshank. Het viertal deed er 14 maanden over om het nieuwe album op te nemen, de opvolger van The Height of Callousness uit 2000. Met dat album – en in het bijzonder de singles 'Synthetic' en 'New Disease' – vestigde de band definitief zijn naam. Daarvoor verscheen nog wel Strictly Diesel, maar Spineshank werd toen door velen afgedaan als een Fear Factory/Korn-kloon met een gebrek aan eigen identiteit. "Met Self Destructive Pattern moeten we bewijzen dat we blijvers zijn. En dat hoor je in de nummers", aldus Garcia. "We moeten bewijzen dat we niet verdwenen zijn en nog steeds bij elkaar zijn. We moeten bewijzen dat we terug kunnen komen en verder gaan dan The Height of Callousness. De woede van dat vorige album hebben we ingeruild. Die woede was er vanwege het gevoel dat we hadden dat iedereen ons had afgeschreven. Nu hebben we dat gevoel niet meer, maar gaan we ervoor. We moeten bewijzen dat we dezelfde liveband zijn als toen. En dat we nog steeds mellow songs kunnen schrijven. We vinden ons nieuwe album een leuke plaat met mooie nummers en als mensen dat niet vinden kunnen ze naar de hel lopen." Garcia neemt nog een slok van zijn bier. Het nieuwe album klinkt inderdaad nog melodieuzer en rustiger dan haar voorganger. Zouden ze nog een hitje willen scoren à la 'Synthetic'?
Zoals Garcia al aangaf, kostte het aardig wat moeite om Self Destructive Pattern op de wereld te zetten. "14 Maanden is lang om een plaat op te nemen. Het was al weer een tijdje geleden dat we een plaat geschreven hadden, dus we moesten er weer even in komen. Het was een langzaam proces om van het schrijven naar het daadwerkelijke opnemen te gaan. Pas toen we eindelijk begonnen waren met opnemen, liep het allemaal een beetje." Maar dat duurde niet lang. Het ziek worden van verschillende bandleden gooide roet in het eten. Garcia: "Werkelijk iedereen werd om de beurt ziek. Eerst waren Johnny en ik aan de beurt, daarna volgden Tommy en Mike nog. We raakten allemaal onze stemmen kwijt. Dan crashte ook nog eens de computer waarop alles bewaard wordt. Gelukkig konden alle bestanden nog gered worden. Het maakte het opnameproces wel spannender, en gelukkig kwam uiteindelijk alles toch op z’n pootjes terecht."
Net als op The Height of Callousness lag de productie in handen van GGGarth Richardson en net als op Strictly Diesel zorgde Jay Baumgardner op het nieuwe album voor de mix. Een weloverwogen keuze, zo legt Garcia uit. "GGGarth is een goede vriend van ons, die weet wat we willen. We zouden eigenlijk met Howard Benson gaan werken, maar hij kon ons net niet datgene geven wat we zochten. En wat Jay betreft; hij heeft ons de eerste keer ook geholpen. Hij heeft ontzettend goed werk geleverd. Alles wat Jay aanraakt lijkt in goud te veranderen."
Toch is dat laatste niet helemaal het geval. Net als de pers indertijd, is Garcia niet bepaald te spreken over het resultaat van Roadrunner-debuut Strictly Diesel. Garcia: "Het had een heel andere plaat kunnen worden. Toen we tekenden, hebben we in een maand tijd dat album geschreven. We waren nog nat achter onze oren en hebben veel gefeest. We gebruikten non-stop alcohol; ik geloof niet dat er ook maar één keer is geweest dat we niet dronken waren. En de tour was een zooitje; 3 of 4 maanden hebben we toen getourd. Terugkijkend op dat album hadden we er een veel vettere plaat van kunnen maken, meer in your face. Daartegenover staat echter wel dat ik denk dat het album er heeft moeten zijn om The Height of Callousness te kunnen maken. Laten we het er maar gewoon op houden dat het een raar album is."
Het viertal staat nu uitgebreide tours te wachten, iets waar Garcia naar uitgekeken heeft. "Mike en Tommy gaan liever de studio in, maar Johnny en ik kunnen niet wachten om weer overal op de podia te staan. De energie en adrenaline die je daar van krijgt; het geeft een kick. Of het moeilijk is om familie achter te moeten laten? Nee, ik vind van niet. Je raakt zo niet uitgekeken op je familie en zij niet op jou. Iedereen mist zijn familie natuurlijk wel. Tommy heeft een zoontje. Johnny een zoontje en een dochter. Het is soms moeilijk om te gaan, maar dit is het leven dat we gekozen hebben en dan ken je de consequenties. We zijn er aan gewend. Weet je, het enige dat fout kan gaan aan zo lang van huis weg zijn is dat we terug komen als klootzakken."
Inmiddels is van het nieuwe album een eerste single verschenen in de vorm van 'Smothered', een zeer melodieus nummer in het straatje van 'Synthetic'. Een videoclip heeft het viertal inmiddels al opgenomen.
"Het was heel gaaf om te filmen", aldus Garcia, terwijl hij zijn laatste slok bier naar binnen giet. "We hebben op het einde alles in elkaar mogen slaan. Ik had nog nooit een gitaar in elkaar gemept; dit was echt de eerste keer! We zijn daar bloedend uit gekomen..."
http://www.kindamuzik.net/interview/spineshank/spineshank-we-moeten-bewijzen-dat-we-blijvers-zijn/3614/
Meer Spineshank op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spineshank
Deel dit artikel: