• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Shackleton: Basbeest uit Berlijn

Hij verliet de dubstep en draaide zijn platenlabel Skull Disco de nek om. Maar met een nieuw live-album en een kersvers platenlabel zet Shackleton zichzelf weer op de kaart, als vernieuwer en voodoopriester van de dansvloer. "Mijn muziek is warm en feestelijk."

Tekst: René Passet

Publicatiedatum: 09 december 2010

"Dansmuziek als holistische ervaring", schreef The Wire onlangs over Shackletons muziek. De tegenwoordig in Berlijn wonende Brit belandde zowaar op de voorpagina van het hippe blad. Zijn kersverse mix voor Fabric zal de MTV Awards niet halen, maar toch is Fabric 55 een van de betere albums van 2010. Spannend, sinister en donker maar tegelijkertijd ook aards en warm.

Sam Shackleton maakte de afgelopen jaren naam met markante singles op zijn eigen Skull Disco-label, dat hij samen met de bevriende dj en producer Appleblim runde. Gaandeweg werd Shackletons muziek complexer en donkerder en dreef hij langzaam weg van de dubstep-scene waarin hij was opgegroeid.

Vaak wordt zijn muziek omschreven als donkere dubstep, maar daarmee kan de vriendelijke en persschuwe Brit weinig. "Dat is een nogal misleidende term. Mijn muziek is niet gemaakt volgens de mores van veel moderne dubstep." Bovendien roept de term donker wellicht associaties op met macho en agressie, denkt hij. "Ik wil niet dat mensen mijn muziek zo zien. Het is wellicht niet zo super glossy als veel andere moderne muziek maar ik zou toch graag willen dat mensen mijn muziek als warm en zelfs feestelijk zien in plaats van donker."

Fabric 55
Shackletons mix voor Fabric bevat louter eigen nummers, iets wat Omar S en Ricardo Villalobos eerder deden voor de langlopende mixserie van de beroemde Londense club. Slim, want het levert een dikkere cheque op wat betreft muziekroyalties. Maar bij Shackleton had de keuze voor eigen werk vooral een praktische reden, verzekert hij. "Als ik live speel dan gebruik ik alleen eigen materiaal, dus het zou een beetje vreemd zijn als ik ineens muziek van anderen zou kiezen. Bovendien heb ik nooit de behoefte gevoeld om andermans muziek te presenteren. Niet omdat ik er niet van houd maar omdat ik weet wat ik wil maken en hoe ik het moet brengen. Ik voel mezelf geen dj en kom ook niet uit die cultuur."

Fabric 55 blijkt een studioreproductie van een zeer geslaagd live optreden in de Fabric afgelopen zomer, met oud en nieuw werk dat soms flink vertimmerd is. "Ik ben dicht bij de oorspronkelijke set van die avond gebleven maar ik vond het suf om hem exact te reproduceren", bekent Shackleton. "Er zitten wat edits en kleine koerswijzigingen in, vergeleken met het live-optreden. Sommige nummers komen nu op onverwachte punten bij elkaar, wat de mix naar mijn mening interessanter maakt."

Skull Disco begraven
Twee jaar geleden draaide Shackleton zijn platenlabel Skull Disco de nek om. Lange tijd ontweek hij vragen over de reden waarom maar inmiddels wil de Brit over het sluiten van de bottenwinkel wel wat zeggen. "Nee, het was niet de zakelijke kant. Dat ging juist erg goed. Ook muzikale frustraties speelden geen rol. Die heb ik doorlopend. Ik wilde stoppen met Skull Disco omdat ik het bijzonder wilde houden. Het idee om een dood paard voort te trekken vervulde me met afschuw."

Ook stoorde het Shackleton dat sommige media het platenlabel een steeds belangrijker rol toedichtten. "Ze zagen Skull Disco als een platenlabel dat de lijntjes verbond tussen techno en dupstep. Maar zo had ik nooit bedoeld."

Berlijn
Shackleton verhuisde naar Berlijn, bracht vorig jaar een (goed ontvangen) album op Perlon uit en is sinds kort wederom platenbaas. Woe To The Septic Heart is de poëtische naam van zijn nieuwe label. Daarop bewandelt Shackleton overigens geen radicaal andere wegen. Nog altijd domineren bezwerende baslijnen en oriëntaalse percussie. Die percussie is Shackletons handelsmerk geworden en doet bij tijd en wijle denken aan Muslimgauze, een underground artiest uit de de jaren tachtig die albums volspeelde met dezelfde ingrediënten. Nou krijgt Shackleton die vergelijking wel vaker voor de voeten geworpen. Toch ziet hij alleen oppervlakkige overeenkomsten. "Ik hou van zijn muziek maar ik had nog nooit van Muslimgauze gehoord totdat mensen me vertelden dat mijn muziek op die van hem leek. De constructie van zijn nummers is volkomen anders dan mijn werkwijze. Al ontken ik niet dat er overeenkomsten zijn."

Het programmeren van de complexe percussiestukken in veel van zijn tracks is volgens de Brit bepaald geen sinecure. "Het kost me heel veel tijd. Soms ben ik er dagen mee bezig." Hij heeft wel eens geëxperimenteerd met een live percussionist maar dat bleek lastig te combineren. "Het ging al snel corny klinken."

Hoewel Shackleton inmiddels meer dan vijf jaar muziek maakt en collega's als Modeselektor, Ricardo Villalobos en To Rococo Rot tot tevreden afnemers van z'n remixen rekent, durft de bescheiden Brit de term 'muzikant' nog steeds niet hardop te gebruiken. "Ik voel me een knoeier vergeleken met muzikanten die echt kunnen spelen. Ik had nooit gedacht dat ik hier mijn boterham mee kon verdienen. Ik hoop dat die situatie niet verandert. Dit is het enige dat ik kan."

Foto's door Lars Borges

http://www.kindamuzik.net/interview/shackleton/shackleton-basbeest-uit-berlijn/21001/
Meer Shackleton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/shackleton