Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Ik hoor wel vaker dat mijn muziek die indruk wekt. Ik heb zelf nooit zo nagedacht over hoe anderen over mijn muziek zouden kunnen denken. Het klopt natuurlijk dat mijn muziek mijn gemoed verhult, maar ik zou mezelf niet als ‘emotioneel onstabiel’ omschrijven. Hoewel, met tijden twijfel ik daar ook wel aan. (lacht)
Ik heb alleen geen zin om net te doen alsof alles even gaaf is. Zo zit ik niet in elkaar. Ik vind het leven over het algemeen nogal teleurstellend en ik ben er ook niet zo goed in om geluk om mij heen te herkennen. En om te erkennen dat sommige dingen gewoon wel goed zijn.”
Afstand houden
“Ik ben een piekeraar en trek me dingen te snel aan. Vooral gebeurtenissen die van invloed zijn op mijn eigen leven. Ik heb wel geleerd om die op afstand te houden en dat gaat me ook goed af. Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis en daar kom je soms mensen tegen die hele nare dingen in hun leven hebben meegemaakt.
Je moet een bepaald systeem hebben om daarmee om te kunnen gaan en dat heb ik. Je moet soms overwegen wat je wel toelaat en wat niet. Zo is dat met alles, denk ik. Alleen gaat me dat op mijn werk beter af, dan in mijn persoonlijke leven.
Ik hecht veel waarde aan eenzaamheid. Tijdens het schrijven van de liedjes voor Broca had ik veel tijd voor mijzelf nodig. In 'Hit Me Where it Hurts Me' zing ik vrijwel letterlijk over hoe ik de eenzaamheid opzoek: ‘I tell people that I'll be out, and then I stay home’. Ik ben wel graag onder de mensen, maar nooit te lang, want ik ga me snel storen aan degene om me heen. Of nee, ik bedoel dat ik me eerder ongemakkelijk ga voelen. Er zijn maar een paar mensen in mijn leven die ik vaak kan zien en verder ben ik gewoon graag alleen.”
Dramatiek
“Nee, ik geloof niet dat mijn ouders zich zorgen maken naar aanleiding van mijn muziek. Dat zou ook raar zijn, want mijn ouders zijn grote muziekliefhebbers. Ik kan dus gerust met een nieuwe demo bij ze aankomen. Ze vinden niet alles mooi wat ik maak. Daar komt bij dat ze het allemaal wel vinden meevallen met de dramatiek, zo’n vijftien jaar na mijn puberteit. (lacht)
Ik ben zelf, denk ik, te betrokken bij het hele maakproces om mijn muziek als dramatisch te omschrijven. Ik ga aan de slag en ik zie wel waar ik uitkom. Ik maak eerst een ruwe schets om tekst en structuur bij elkaar te zoeken. Tegen die tijd heb ik zoveel geschoven met de tekst en dan pas vormt het een geheel. Soms weet ik niet eens wat mijn eigen teksten vertellen. Dat kan ik dan pas terughalen als een nummer vorm krijgt. Tekstueel vind ik het zelf dus nogal meevallen qua dramatiek. Ik stop er met enige regelmaat grapjes in, om maar iets te noemen.”
http://www.kindamuzik.net/interview/roy-santiago/roy-santiago-een-gevoelige-jongen/15508/
Meer Roy Santiago op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roy-santiago
Deel dit artikel: