• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De verfrissende Robert Francis

Negentien jaar oud zijn en dan al klinken alsof je een heel leven achter je hebt. Dat doen weinigen hem na. Het klassieke ambacht van de singer-songwriter krijgt een stuk nieuwe glans op One By One, de frisse debuutplaat van Robert Francis. KindaMuzik spreekt een veelbelovend talent aan de vooravond van een wellicht grote loopbaan.

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 13 februari 2008

Eigenlijk is Francis' ouderwetse inslag helemaal zo vreemd niet. Hij groeit weliswaar op in de moderne miljoenenstad Los Angeles, maar doet dat in een gezin waarin classicisme een prominente plaats inneemt. "Ik groeide op in een groot houten huis dat mijn ouders in de late jaren zeventig bouwden. Tijdens mijn jeugd veranderde er in het huis niets. Er was altijd blauw tapijt, fluorescerend licht, gelige plafonds en diezelfde vreemdsoortige oude meubels."

Verzamelaars
Dat deze opvoeding het karakter van de songschrijver mede vormt, is voor hemzelf dan ook kraakhelder. "Mijn vader had de neiging tot verzamelen. Dat gold voor rekken vol oude magazines, maar ook voor 25.000 boeken, 23.000 vinylplaten en nog eens zoveel cd's. Opgroeien in dit huishouden voelde voor mij altijd als weggestopt zijn van de echte wereld. Vind je het gek dat ik normaal functionerende gezinnen nooit echt heb begrepen?"

Ook in cultureel opzicht blijkt de familie een smeltkroes van culturen. "Mijn vader legde me op schoot en speelde urenlang piano. Mijn moeder is Mexicaanse en met haar zussen zong ze samen altijd urenlang traditionele rancheroliedjes. Je begrijpt dus hoe ik muziek leerde begrijpen en echt leerde waarderen hoe die klanken de tijd snel voorbij deden gaan."

Zodoende is ook de rijkdom aan klanken op debuutplaat One By One te herleiden tot een degelijke muzikale opvoeding. Dat neemt niet weg dat Francis, ondanks de betrokkenheid van zus Juliette Commagere in het kolkende titelnummer, zijn eigen gang heeft kunnen gaan in het schrijfproces. "Mijn familie was enorm bezorgd over me, maar ze gaven me meer dan genoeg ruimte om te doen wat ik moest doen."

Ry Cooder
Naast de familie is er nog een persoon die belangrijk geweest is voor de persoonlijke ontwikkeling van Francis. En misschien zelfs ook wel voor het feit dat hij ouder klinkt dan zijn werkelijke leeftijd. Die man heet Ry Cooder. Familievriend en bovenal gitarist, studiomuzikant en producer.

Francis kent Cooder al vanaf zijn jongste jaren. "Eén ding dat je leert van Ry is 'Geen bullshit!'. Je kunt niet iemand voor de gek houden en je kunt kunst maken voor niemand anders dan voor jezelf. Ry heeft me altijd op de goede manier aangepakt. Hij is vermoedelijk één van de meest intense mensen die ik ooit ontmoet heb. Maar als je snel leert en serieus bent over wat je doet, dan is met hem spelen het leukste wat je je voor kunt stellen."

Tijdloos
Wie naar de hoes kijkt en luistert naar de ingenieuze nummers die Robert Francis schreef en zelf produceerde, zal concluderen dat deze plaat een keur aan invloeden uit de muziekgeschiedenis herbergt. Van hedendaagse artiesten is hij niet direct heel wild. "Om er enkelen te noemen: ik houd van Neko Case, Will Oldham en ik heb een tijdlang genoten van wat Vetiver deed. Veel meer niet."

Over de bron van zijn liedjes bestaat weinig twijfel. Francis schrijft recht vanuit het hart. "Een liedje is iets dat alleen maar vanuit het hart zou moeten komen. Daarom schrijf ik alleen over dingen die me diep raken. Ook al houd ik enorm van Bob Dylan en Neil Young, ik kan niet zeggen dat ik mijn energie kan besteden door me te fixeren op politiek. Ik ben er al slecht in te focussen op persoonlijke zaken die er toe doen. Als ik die energie zou gebruiken om problemen in de samenleving als geheel aan de kaak te stellen, zou ik uit het oog verliezen waarom ik überhaupt ooit begon met schrijven."

Geen wonder ook dat One By One een plaat is die vooral naar binnen kijkt. Vrolijk is het niet, maar loodzwaar wordt het ook nergens, mede door de muzikale variatie. Er is telkens weer licht aan het eind van de tunnel. Francis: "Een nummer als 'One By One' bevat kleine stukjes van mijn leven die me diep raakten. De plaat is volledig autobiografisch. Terugkijkend bemerk ik een gevoel van hoop, terwijl dat totaal niet zo voelde tijdens de opnames. Het maakt dat ik me afvraag hoe ik op dit moment tegen de zaken aankijk. Hoe zwaar een periode ook is, er is altijd en overal hoop."

De perfectionist in de songsmid maakt die periode ook niet altijd eenvoudiger. "Zo herinner ik me dat vrienden weddenschappen afsloten over hoe lang het zou duren eerdat ik alles afgerond zou hebben, omdat ik er zo in verzonken was. Volgens mij zijn we toch allemaal een beetje verrast dat de zaak nu zo in beweging is."

http://www.kindamuzik.net/interview/robert-francis/de-verfrissende-robert-francis/16579/
Meer Robert Francis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robert-francis