• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rivulets: Een zachte en verstilde eenmans-democratie

Toen Nathan Amundson vorig jaar onder zijn Rivulets noemer zijn titelloze debuut uitbracht, stonden we versteld van de Nick Drake- en Low-achtige pracht van zijn rustige singer-sonwriter liedjes. En toen dit jaar opvolger Debridement een nog mooier werkstuk bleek, vonden we het hoog tijd dat we de goede man eens op zachte wijze aan de tand zouden gaan voelen. Zeker nu hij de komende weken door Europa tourt.

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 01 december 2003

Rivulets; de bandnaam klinkt alsof het inderdaad een echte band betreft, maar in de praktijk komt het erop neer dat Nathan Amundson de grote man is. Hij is de oprichter, songschrijver, zanger en gitarist en treedt vaak solo op. Iets wat zijn verstilde muziek bepaald geen kwaad doet. Op de albums doen er regelmatig gastmuzikanten mee, zoals Alan en Mimi Sparhawk, Jessica Bailiff en Jay Kroehler. Die laatste was ten tijde van het debuut album zelfs min of meer een vast bandlid. Nu echter niet meer. Nathan zegt vrij gedecideerd: "Jay is een goede vriend en ik heb heel prettig met hem samengespeeld. Hij wilde van Rivulets echter een democratie maken, en dat is het simpelweg niet. Er hebben waarschijnlijk al zo'n twee dozijn mensen op een of ander tijdstip met Rivulets meegespeeld, en soms stoppen ze en soms komen ze ook weer terug als het goed uitpakt. Daarbij hebben veel mensen ook nog hun eigen ding, hun eigen project waar ze na verloop van tijd weer naar terug gaan."

Amundson kan zich niet herinneren wanneer hij is begonnen met muziek maken: "Het lijkt alsof ik altijd muziek heb gemaakt, ik kan me niet een specifiek tijdstip herinneren wanneer dat begonnen is. Ik was een beetje een vreemde kleine jongen, altijd liedjes verzinnend, en altijd weer in de problemen komend als ik weer eens zat te zingen aan de eettafel." Als jongetje is hij opgegroeid in Anchorage, Alaska. Niet bepaald het meest herbergzame en warme gebied, iets wat ook tot uiting lijkt te komen bij zijn desolate liedjes vol ijzige melancholie. "Inderdaad, Alaska is een gebied waar je vaak dagen zou kunnen rondwandelen zonder iemand tegen te komen, maar ik ben opgegroeid in Anchorage, en hoewel dat geen grote stad is, is het ook geen totale wildernis. Ik denk wel dat omgeving en landschap een medebepalende factor zijn in iemands ontwikkeling, dus dat is wel een beetje terug te horen in mijn liedjes. De mensen in Alaska zijn er in ieder geval trots op; it's like a land of misfits and outlaws. Misschien wel een beetje zoals Australië, maar dan zonder warmte en licht."

"Tja, wat heeft me muzikaal geïnspireerd? Zoveel dingen... Ik luister als sinds mijn vroegste jeugd naar muziek, ben er eigenlijk door geobsedeerd. De lijst zou belachelijk lang worden. De laatste dagen luister ik erg veel naar de Ramones. Iedereen weet dat ze een geweldige punkband waren, maar ze waren ook zo'n fantastische popband. Het is bijzonder inspirerend om naar hun te luisteren, de structuren, die achtergrondvocalen, de constante veranderingen in toonhoogte, helemaal geweldig!" Tekstueel gezien is Nathan minder gestructureerd. Zijn teksten zijn vaak mooi met een nogal melancholieke ondertoon die perfect bij de muziek past. "De teksten komen vaak samen met de melodie in me op. Het is niet zo dat ik er eens rustig voor ga zitten om over een bepaald onderwerp te schrijven, maar soms als ik achteraf naar mijn nieuwe muziek luister kan het toch weleens op die manier gebeuren. Vaak is het echter een niet-bewuste bezigheid, dan zit ik en dan schrijf ik wat in me opkomt."

De nummers op zijn albums, hoewel heel elementair en sober, klinken vaak ontzettend rijk en perfect gearrangeerd. Het geweldige 'The Sunsets Are Beautiful (Even In Chicago)' bijvoorbeeld klinkt diep en galmend, en heeft een geweldig mooie drone ondergrond. "Grappig dat je dat nummer aanhaald. Ik had een bepaalde sound in mijn hoofd zitten, ik wist precies hoe het moest klinken en hoe dat te bereiken, en het werkte ook nog. Heel simpel: ik heb het live opgenomen in een kerk met een paar microfoons, een akoestische gitaar, en piepkleine versterker en een reverb-effect. That's all." Het al even mooie 'Bridges' viel echter heel anders uit dan in zijn gedachten. "Het is nog beter geworden dan ik me durfde voor te stellen. Brian John Mitchell draaide een drumcymbal om op zijn standaard, en hij bleef er gedurende het liedje zacht op hameren. Daardoor krijg je die mooie, aanzwellende tonen. Geweldig."

Twee mooie albums in amper twee jaar, daar komen verwachtingen van. Welke richting het nieuwe werk opgaat is echter nog niet duidelijk. "Waarschijnlijk wat meer vocalen. Ik vind het zingen steeds leuker worden. Ik denk dat er wellicht wel minder gitaar opkomt, en meer instrumenten als piano." De muziek van Rivulets wordt nog weleens vergeleken met Nick Drake, en die ging in de loop der jaren een steeds meer orkestrale kant op. Misschien ook iets voor toekomstig Rivulets werk? "Dat is al een beetje gebeurd op een nieuwe EP voor Tract records. Niet dat er echte strijk-arrangementen opstaan, maar wel gedubde zanglijnen en wat onverwachte instrumenten. En een andere EP voor Acuarela - die nog opgenomen moet worden - gaat waarschijnlijk meer richting een gelaagde, pop-achtige aanpak. Of in ieder geval mijn gestoorde perceptie van wat pop zou moeten zijn." Ondergetekende wilde echter ook nog een duit in het zakje doen en stelde voor of hij niets voelde voor een meer ambient/drone-gerichte aanpak samen met Labradford of Stars of the Lid. Een beetje zoals het nieuwe project van Jessica Bailiff en Dave Pearce (Flying Saucer Attack) genaamd Clear Horizon. "Zeker, ik vind die bands geweldig. Ik heb van hun in ieder geval veel geleerd. Zelfs als ik het even helemaal heb gehad met andere muziek kan ik hun albums opzetten en er de hele dag naar luisteren." Wij hopen nog even verder...

En nu komen de Rivulets dus naar Europa. Of eigenlijk is het enkelvoud, want Nathan komt solo. "Eigenlijk zou ik met een trio bezetting komen met Marc Gartman en Seth Knappen, maar de promoters leek het beter om alleen te komen, dat zou makkelijker te plannen zijn in het huidige klimaat. Dus, ja, het wordt een solotour." Solo of trio, wat ons betreft is Rivulets een niet te missen artiest als je van verstilde liedjes vol spanning houdt. Hieronder kun je checken waar en wanneer je hem kunt zien en horen.

7 december: Patronaat, Haarlem (NL) (gratis concert!)
9 december: Astra-Stube, Hamburg (D) (met Surrounded)
11 december: Kokodril, Gent (B)
12 december: Nijdrop, Opwijk (B) (met Chris Brokaw)
13 december: Pain et Vin, Lille (F) (met Tom Jansen)

Foto's door E. Katie Holm en Laurent Orseau

http://www.kindamuzik.net/interview/rivulets/rivulets-een-zachte-en-verstilde-eenmans-democratie/4698/
Meer Rivulets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rivulets